محمد کفایی نجفی خراسانی

(1356 -1294 ق)، عالم و نویسنده. در نجف متولد شد. میرزا محمد آقازاده ملقب به آقازاده‏ى نجفى فرزند آخوند ملا محمدكاظم خراسانى، یكى از بنیانگذاران مشروطیت در ایران و از مراجع سه‏گانه مقیم نجف بود. وى علوم مذهبى را نزد پدر خود تحصیل كرد و از محضر ایشان موفق به گرفتن درجه‏ى اجتهاد گردید. در سال 1325 ق به خراسان آمد. در مشهد مقیم شد و مجلس درسى در مسجد گوهرشاد براى تدریس علوم دینى به طلّاب دایر كرد. آیت‏اللَّه آقازاده در برقرارى و تقویت مشروطیت در ایران، در كنار پدر، بسیار كوشید. گرچه آقازاده در سال 1304 ش از شهر سبزوار به عنوان نماینده‏ى مجلس مؤسسان برگزیده شد ولى از سالهاى 1310 ش به بعد یكى از مخالفین جدى رضاشاه محسوب مى‏شد. آیت‏اللَّه محمد آقازاده به دلیل مخالفت با رژیم بازداشت شد و به یزد تبعید گردید. پس از چهار ماه مجدداً به مشهد برگشت و بعد از چند روزى حبس در زندان مشهد به تهران انتقال یافت. او در طى محاكمات ابتدائى در تهران به اعدام محكوم شد، اما به دلیل نفوذى كه در حوزه‏ى علمیه‏ى نجف داشت و نیز تلاش عده‏اى از مراجع، این حكم لغو شد و ایشان به اقامت اجبارى در تهران محكوم گردید. آقازاده در تهران همچنان تحت مراقبت بود تا این كه دو سال پس از واقعه‏ى خونین گوهرشاد، به دنبال یك بیمارى چشم از جهان فروبست. برخى تألیفات ایشان عبارت‏اند از: «القضاء والشهادات»؛ «مبحث الفاظ»؛ حاشیه‏ى «كفایة الاصول»؛ «التقریرات».