ابوالحسن غفاری مستوفی کاشانی

(س دوازدهم ق)، نقاش. وى عموى پدر صنیع‏الملك و پدرش حكمران كاشان و نطنز بود كه به نقاشى و تصویرگرى علاقه‏ى زیادى داشت. خاندان وى طى قرون متمادى عهده‏دار مناصب و مشاغل حساس و امور قضا بوده‏اند، با اینكه پدرش او را از نقش تصویر منع مى‏كرد، هنرمند شیرین قلمى بود. كتاب «گلشن مراد» كه به نام على‏مراد خان زند تألیف شده، از تحریرات ابوالحسن و محمدباقر غفارى است. ابوالحسن غفارى در آبرنگ و سیاه‏قلم دست داشته و در ارائه‏ى مجالس تصویرى و چهره‏پرازى و شبیه‏سازى پرقدرت بوده است. او را مى‏توان در اقتباس شیوه فرنگى و تمرین نقاشیهاى ایتالیا و استفاده از موازین هنر اروپایى در آفرینش كارهاى ایرانى، در شمار استادان صاحب سبك شناخت. از آثار وى: تصویر میرزا معزالدین محمد، كه بر حاشیه‏ى آن به خط زیباى ثلث: «رقم بنده درگاه خلایق امیدگاه ابوالحسن غفارى المستوفى كاشانى 1196» دارد. تصویر دیگرى از میرزا معزالدین محمد كه بدون تاریخ و رقم است؛ تصویر قاضى عبدالمطلب جد پدرى میرزا معزالدین محمد سابق الذكر، با رقم: «... میرزا ابوالحسن غفارى الكاشانى... 1209»؛ تصویر كریم‏خان زند در میدان نقش جهان اصفهان كه به خط نستعلیق: «رقم بنده درگاه خلایق امیدگاه ابوالحسن الغفارى المستوفى فى شهر 1209» دارد؛ شمایل قاضى احمد جد نقاش، با «رقم كمترین ابوالحسن الغفارى المستوفى سنه 1212»؛ تصویر زیبا و استادانه‏ى شاه‏صفى با: «رقم بنده‏ى درگاه خلایق امیدگاه ابوالحسن الغفارى المستوفى الكاشانى 1208»؛ سه اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.