يکشنبه، 21 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

عباسعلی اختر طوسی

عباسعلی اختر طوسی
(1334 /1333 -1268 ق)، عارف و شاعر، متخلص به اختر. در خراسان به دنیا آمد و از هنگام كودكى به تحصیل علوم پرداخت و در فارسى و عربى استادى و در خوشنویسى مهارت یافت. در عروض و قافیه مطالبى آموخت و فن بدیع را نیز نیك مى‏دانست. از عنفوان جوانى به سرودن اشعار مى‏پرداخت، اما به گفته‏ى معصومعلیشاه شاعرى پاكدامن و پاك دهن بود و هیچگاه اعیان و اركان مملكت را نستود. به شیراز و اصفهان و تهران سفر كرد و به سفر حج رفت و در عتبات مشاهد ائمه‏ى اطهار (ع) را زیارت كرد. در اواخر عمر به مشهد رفت و به خدمت در آستان قدس پرداخت. اختر در انواع شعر بالاخص غزل و قصیده دشت داشت اما بیشتر اشعار او مدایح و مراثى است. خصوصا حضرت على (ع) و شهداى كربلا. اختر عمرش را در قناعت بسر برد. همه‏ى عمر را مجرد زیست و جز با ارباب و جد و حال و اصحاب فضل و كمال مصاحبت نكرد. وى مجموعه‏اى از اشعارش را در دفترى به نام «گلزار حسینى» گرد آورده بود. صاحب «تاریخ تذكره‏هاى فارسى» نام وى را غلامحسین آورده است.


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.