ابراهیم اصطهباناتی

(ح 1339 -1258 ش)، فقیه و مجتهد. مشهور به میرزا آقا مجتهد. وى در اصطهبانات فارس متولد شد و تحصیلات خود را در نجف در محضر میرزا محمد تقى مجتهد شیرزاى و سایر علماى نجف به پایان رساند و به اخذ اجازه‏ى اجتهاد نائل شد و مرجع تقلید گشت و در نجف اقامت گزید. برخى آثار وى عبارت است از: «حاشیه على العروه الوثقى»؛ «ذخیره العباد»؛ «صراط النجاه»، ترجمه فارسى «وسیله النجاه»؛ «طریق النجاه»؛ «وسیله النجاه» و «مناسك».[1] حاج سید ابراهیم معروف بحاج سید میرزا آقا اصطهباناتى شیرازى از مراجع تقلید نجف پس از فوت مرحوم آیه‏الله العظمى اصفهانى بودند كه بسیارى از مردم فارس از ایشان تقلید میكردند. محدث محلاتى در كتاب اختران تابناك گوید وى مردى محقق مدقق متكلم (در علم كلام) فقیه و دانشمند جامع علم معقول و منقول بود او در نجف اشرف یكى از معلمین فقه و اصول حقیر بود. بنده در نجف اشرف رسائل شیخ مرتضى انصارى رضوان‏الله علیه را در مسجد هندى نزد او خواندم بجان خودم قسم در این مدتى كه من باوى معاشرت داشتى لغزشى از او ندیدم و نشنیدم. وى مردى خوش اخلاق، بخشنده خوش بیان، كثیرالعلم، باذكاوت، كشنده‏نفس، زاهد و از زخارف دنیوى بیزار بود. بسیارى از دانشمندان و مراجع من جمله حضرت آیه‏الله العظمى مرعشى نجفى مدظله نزد وى تلمذ نموده و سطوح را از وى فرا گرفته نسبت بحقیر مؤلف این گنجینه عنایتى داشت و اجازه جامعى برایم مرقوم فرمودند در نجف از دنیا رفته و در یكى از حجرات صحن مطهر مدفون گردید.