محمد علی بامداد خراسانی

(1330 -1263 ش) نویسنده و روزنامه‏نگار. وى تحصیلات مقدمات و سطوح را نزد حاج میرزا حبیب خراسانى، سید على حایرى یزدى، شیخ محمد على (فاضل ملاعباسعلى) و میرزا محمد آقازاده در خراسان به اتمام رسانید، سپس براى تكمیل تحصیلات به تهران آمد و دروس خارج را نزد آخوند ملا محمد كاظم خراسانى فراگرفت. او با زبانهاى فرانسه و عربى آشنایى كامل داشت. بامداد همزمان با مشروطیت به جرگه مشروطه‏خواهان پیوست و علیه استبداد مقاله نوشت و سردبیر روزنامه‏ى «آفتاب» و «شورا» شد. در اوایل جنگ جهانى اول روزنامه‏اى به نام «بامداد روشن» تأسیس كرد كه بعد از چندى تعطیل شد. وى با قرارداد وثوق الدوله مخالفت ورزید و به همین جهت به كاشان تبعید شد. بامداد پس از آن چندى به خدمت دولت درآمد و عهده‏دار سمت‏هاى مختلف شد. در دوره‏ى ششم مجلس شوراى ملى وكیل مردم شیراز بود. در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله شهر رى دفن شد. از تألیفات وى: «حكمت عملى»؛ «حافظ شناسى یا الهامات خواجه» و «ادب چیست و ادیب كیست».[1] (تو 1284 ش)، نویسنده و مدرس. در تبریز متولد شد. تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در زادگاه خود به پایان رسانید، سپس براى ادامه‏ى تحصیلات به تهران آمد و پس از گذراندن دوره‏ى دارالمعلمین عالى و اخذ لیسانس براى تكمیل تحصیلات جزو محصلین اعزامى، به فرانسه عزیمت كرد. بعد از مراجعت از اروپا وارد خدمت وزارت فرهگ شد و در دانشكده‏ى ادبیات تبریز به تدریس پرداخت. از آثار وى: «تاریخ بشر»؛ «زندگانى سیاسى مارشال فوش»؛ «شناخت زیبایى»؛ «علم الاخلاق یا حكمت عملى».[2]