منیرالدین بروجردی اصفهانی

(1342 -1269 ق)، محدث و فقیه. اصلا اصفهانى بود و از نوادگان دخترى میرزا ابوالقاسم قمى، صاحب «قوانین»، و از شاگردان شیخ محمد باقر مسجد شاهى، فرزند شیخ محمدتقى اصفهانى صاحب «هدایة المسترشدین»، بود و از او اجازه‏ى روایت داشت. بعد از مدتى به عراق و سامرا رفت و مدتى در محضر درس میرزاى شیرازى حاضر شد. سپس به اصفهان مراجعت كرد. منیرالدین از استاد خود، شیخ محمد باقر اصفهانى، و از دائى خویش، شیخ حسن كاشف الغطا، صاحب «انوار الفقاهه»، و شیخ زین‏العابدین مازندرانى و دیگران روایت كرده است. شیخ ابوالقاسم بن محمد تقى قمى و میرزا فخرالدین شیخ الاسلام قمى، سبط صاحب «قوانین»، از او روایت كرده‏اند. وى در هفتاد سالگى در اصفهان درگذشت و در تخت پولاد به خاك سپرده شد. از جمله آثار وى: «الفروق بین الفریضة و النافلة»، كه در آن بیشتر از دویست فرق ذكر شده؛ «المحاكمات بین صاحبى القوانین و الفصول»؛ «منظومه‏ى اصحاب الاجماع»؛ «منظومه فى تتمیم الدرة البحر العلومیة»؛ «منظومة فى الرجال»؛ و «الالفیه فى تراجم اساتذه و سیرالعماء».