احمد بهمنیار کرمانی
(1334 -1268 /1262 ش)، استاد دانشگاه، مصحح، روزنامهنگار و شاعر، متخلص به دهقان. وى در كرمان متولد شد و در همان شهر نزد پدر خویش ادبیات فارسى و عربى و فقه و اصول و فلسفه و ریاضیات را آموخت، ضمن تحصیل، زبان تركى استانبولى و انگلیسى را نیز فراگرفت و در این دو زبان دست به تحقیقات و تألیفاتى زد. در آغاز مشروطیت به مبارزات سیاسى روى آورد و در سال 1289 ش روزنامهى «دهقان» را براى اشاعهى اندیشههاى ملى خویش منتشر كرد كه منجر به تبعید و زندانى شدنش به شیراز شد. در سال 1296 ش از شیراز به تهران آمد و از طرف وزارت دارایى مأمور خدمت در خراسان شد. در سال 1303 ش روزنامهى «فكر آزاد» را در مشهد انتشار داد. در این هنگام از طرف وزارت فرهنگ به ریاست دارالمعلمین تبریز انتخاب گردید اما پس از یك سال به تهران مراجعت كرد. چندى هم با سمت وكیل عمومى مأمور قزوین و همدان شد. در سال 1313 ش كه معلم دانشسراى عالى و دانشگاه تهران بود، سمت استادىاش تأیید گردید. بهمنیار در سال 1321 ش به عضویت پیوستهى فرهنگستان ایران درآمد، و در سال 1332 ش به ریاست انجمن تألیف و ترجمه كه از مؤسسات وابسته به دانشگاه بود، برگزیده شد. در تهران وفات یافت و در كربلا به خاك سپرده شد. از تألیفات وى: «تحفهى احمدیه»، در شرح «الفیهى ابنمالك»؛ «تصحیح و تحشیهى منشآت محمد بن مؤید بغدادى»؛ «تصحیح اسرار التوحید»؛ «رسالهى املاى فارسى»؛ «تصحیح تاریخ بیهق» «شرح حال صاحب بن عباد»؛ «تصحیح الابنیه عن حقایق الادویه»؛ «مجمعالامثال فارسى»؛ «رساله در حكمت و فلسفه»؛ «دیوان» اشعار.[1]
احمد بن آقا محمد على، ادیب و استاد دانشگاه تهران (و. كرمان 1262- ف. 1334 ه.ش.) وى علوم مقدماتى را در كرمان تحصیل كرد و در نهضت مشروطه در عداد آزادىخواهان درآمد و روزنامه «دهقان» را انتشار داد سپس از طرف مأموران انگلیس به شیراز تبعید شد و محبوس گردید. در سال 1335 ه.ق. رهایى یافت و در تهران وارد خدمت وزارت مالیه شد و مأمور خراسان گردید و در مشهد روزنامه «فكر آزاد» را منتشر كرد. در سال 1305 ه.ش. از طرف وزارت معارف مأمور تبریز شد و به تدریس پرداخت. در سال 1306 وارد خدمت عدلیه شد و مأمور قزوین و سپس همدان گردید و مجددا در 1308 به معلمى مشغول شد. در 1310 برایس تدریس دارالمعلمین انتخاب گردید و در 1313 تدریس ادبیات عربى مدرسه معقول و منقول بدو محول شد و در 1315 عنوان استادى دانشگاه و در 1321 عضویت فرهنگستان یافت. از آثار او «تحفه احمدیه» در شرح الفیه ابن مالك، تصحیح التوسل الى الترسل، تصحیح تاریخ بیهق، تحصیل اسرار التوحید، ترجمه زبدة التواریخ در تاریخ آل سلجوق، صرف و نحو عربى به فارسى (سه دوره)، ترجمه احوال صاحب بن عباد را باید نام برد.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
