احمد روحی کرمانی

(1314 -1272/1263 ق)، مترجم، نویسنده و شاعر، متخلص به روحى. در كرمان متولد شد، تحصیلات اولیه و علوم عربى و فقه و اصول و حدیث را در همان شهر نزد پدر خود فراگرفت. در سال 1302 ق با میرزا آقا خان كرمانى كه از مشاهیر زمان خود بود، به اصفهان و تهران و رشت و استانبول سفر كرد و در این شهر به تدریس زبانهاى شرقى و تكمیل زبانهاى انگلیسى و فرانسوى و تركى عثمانى مشغول شد. چندى بعد به سفر حج رفت و در مراجعت مدتى در حلب اقامت گزید و مجددا به استانبول برگشت. روحى در مدت اقامت در استانبول با میرزا رضا كرمانى و سید جمال‏الدین اسدآبادى ارتباط داشت و همین رابطه موحب شد بعد از كشته شدن ناصرالدین شاه به دست میرزا رضاى كرمانى، دولت ایران استرداد شیخ احمد و دوستانش را از دولت عثمانى درخواست كند. بعد از تحویل به مقامات ایرانى، هر سه به دستور محمدعلى میرزا، در خانه و در حضور او سر بریده شدند و اجساد آنان را بعدا در قبرستان ششكلان دفن كردند. روحى داراى تالیفات و ترجمه‏هایى است كه از آن جمله ترجمه‏هاى «هشت بهشت»؛ «حاجى بابا اصفهانى» است.[1] (شیخ) احمد كرمانى (و. 1263- مقت. 1314 ه.ق.) از تعلیم یافتگان مكتب سید جمال‏الدین اسدآبادى و از پیشوایان نهضت مشروطه است. وى به همراهى میرزا آقاخان كرمانى با ایادى حكومت مطلقه قاجاریه و استبداد شاهزادگان به مبارزه پرداخت و عاقبت در این راه شهید شد. وى نویسنده و شاعر بود و در شعر روحى تخلص مى‏كرد. ترجمه ژیل بلاس از فرانسوى به فارسى به قلم او صورت گرفته و كتاب هشت بهشت از تألیفات اوست و نیز ترجمه حاجى بابا را از انگلیسى به فارسى بدو نسبت دهند.