محمدعلی شاهرودی

(وف 1293 ق)، فقیه، مفسر، عالم و زاهد. در اصفهان به تصحیل اشتغال ورزید و فلسفه كلام را در آنجا فراگرفت. پس از آن براى ادامه‏ى تحصیلات به عتبات رفت و در بحث صاحب «ضوابط» حاضر گشت. او نه تنها در فقه و اصول بلكه در فلسفه و حكمت و كلام و حدیث و عرفان نیز متبحر بود و بیشتر ایام زندگى خویش را به تكمیل نفس و ریاضت گذرانید. از وى در حدود پنجاه اثر در فقه و اصول و حدیث و كلام و دعا و زیارت به جاى مانده است كه از آن جمله: «نور الانوار» كه تفسیرى فارسى است؛ «لمعات الانوار»؛ كتاب «القضاء»؛ كتاب «الرد على الاخباریه»؛ كتابى بزرگ در «دعاء»؛ «عصاره الفقاهه فى المهمات الفقهیه»؛ «البوارق الحیدریه فى احوال الائمه»؛ شرح رساله‏ى «السیر و السلوك» محقق طوسى.[1] والد عالیقدر آن مرحوم علامه محقق جامع المعقول والمنقول آیت‏اللَّه ملا محمدعلى قدس سره معاصر شیخ انصارى بود. این عالم جلیل ابتداء در اصفهان به تحصیل اشتغال داشت و فلسفه و كلام را در آنجا فراگرفت و پس از آن براى ادامه تحصیلات به عتبات عالیات مشرف شد و در بحث صاحب ضوابط حاضر گشت. معظم له نه تنها در فقه و اصول متبحر بود بلكه در فلسفه و حكمت و كلام و حدیث و عرفان اطلاعات وسیعى داشت كه تألیفات ایشان در هر یك از این علوم از مایه علمى این علامه بزرگوار حكایت دارد. در دعاء و زیارت نیز تألیفات نفیسى دارد. و نظر به ارادت كم‏نظیرى كه به ساحت مقدس مولا امیرالمؤمنین (ع) و زیارت آن حضرت داشت غالب از ایام عمر خود را در نجف اشرف مى‏گذرانید و به عبادت و ریاضت و تكمیل نفس مشغول بود ادب و احتراماتى را كه نسبت به آن حضرت انجام مى‏داد از كمتر كسى مشهود شده است. او مدتها در جوار مولایش زندگى كرد تا به استدعاء اهالى شاهرود و اصرار مراجع بزرگ مانند مرحوم آیت‏اللَّه العظمى آقاى حاج میرزا حسن شیرازى قدس سره به شاهرود مراجعت نمود. ولى با قلبى سوزان و چشمى گریان از مفارقت مولایش و پس از ورود به شاهرود زندگى او به پایان رسید و بعد از چهل روز در سال 1293 قمرى درگذشت. از این بزرگوار سه فرزند برومند باقى ماند كه هر یك به نوبه خود ستاره درخشانى در علم و عمل بودند.

محمدعلی شاهرودی

تازه های مشاهیر

بیشترین بازدید هفته