ضیاءالدین طباطبایی

(1348 -1270 ش)، نویسنده و روزنامه‏نگار. در شیراز به دنیا آمد. در كودكى به همراه پدر به تبریز رفت و چندى در آنجا ماند و به تحصیلات ابتدایى پرداخت. سپس به همراه پدر به تهران آمد و پس از چندى به زادگاه خود بازگشت. در این زمان كه مصادف بود با زمزمه‏هاى نهضت مشروطیت ضیاءالدین نیز به نوشتن مقالاتى در روزنامه‏هاى محلى پرداخت و پس از مدتى روزنامه‏اى به نام «نداى اسلام» در شیراز منتشر ساخت. پس از انتشار روزنامه‏ى مذكور به تهران آمد و وارد محفل مشروطه‏خواهان شد و پس از فتح تهران توسط مشروطه‏خواهان روزنامه‏ى «شرق» را به اتفاق چند تن از دوستانش انتشار داد. سید ضیاءالدین در این روزنامه مقالات تندى مى‏نوشت در نتیجه چند تن از وكلاى مجلس علیه او اقامه‏ى دعوا كردند و روزنامه بسته شد. وى پس از این قضیه به اروپا رفت و بعد از مدتى بازگشت و به ترتیب روزنامه‏هاى «برق» و «رعد» را منتشر كرد، البته در روزنامه‏هاى فوق مطالبى را مى‏نوشت كه مورد نظر و حمایت دولت انگلستان باشد. سید ضیاءالدین در 1299 ش به نخست وزیرى رسید و پس از صد روز از این مقام كنار گذاشته شد و به اروپا رفت و سرانجام در 1322 ش به ایران بازگشت. سید ضیاءالدین در 1325 چند ماهى بازداشت بود. بعد از كودتاى 28 مرداد 1332 از معتمدین محمد رضا پهلوى شد و سرانجام در تهران درگذشت. از آثار قلمى او: «شعائر ملى»؛ «تلیمات مدنى»؛ «قرآن شریف»؛ «تفسیر روشن».