عبدالرزاق اصفهانی

(س سیزدهم ق)، نقاش، مذهب و خطاط. اهل اصفهان بود. وى آبرنگ‏كار بود و در ارائه‏ى چهره و شبیه‏پردازى مهارت داشت. او به غیر از آبرنگ، در كارهاى روغنى و فن تذهیب نیز دست داشت و خط نستعلیق را هم نیكو مى‏نوشت. وى در یكى از آثارش خود را عبدالرزاق مخترع نامیده است. از آثار وى: تصویر در آتش انداختن حضرت ابراهیم (ع) است كه چنین برمى‏آید در زمان محمدشاه قاجار ترتیب یافته، با رقم: «حاجى عبدالرزاق مخترع نوظهور»؛ تصویر حمامى كه به زیبایى، وضع داخلى حمامهاى قدیم و شیوه‏ى استحمام و وسایل تنظیف و لوازم را در نهایت دقت، ظاهر ساخته و حواشى تصویر كه به دست نقاش تذهیب شده و همچنین خطوطى كه نقاش نوشته، در كمال مهارت است، با رقم: «فى سنه 1266... عبدالرزاق»؛ جلد بزرگى در شیوه‏ى لایه‏چینى كه رویه‏ى آن از گل و مرغهاى شیوا و نقش طاووس و تزیینات دیگر تركیب یافته است؛ با رقم: «كارخانه‏ى حاجى عبدالرزاق مخترع نوظهور مباركه تاریخ 1274»؛ جلد روغنى ارزنده‏اى كه در رویه دو طرف جلد، مناظر رقص و شادمانى، در حضور شاه‏عباس و خلیفه سلطان، سفیر هند است، با رقم:«عمل حاجى عبدالرزاق اصفهانى 1276». مؤلف «احوال و آثار نقاشان» نام وى را در دو مدخل جداگانه آورده است كه اشتباه به نظر مى‏رسد.