علی اشرف نقاش افشار

(س دوازدهم ق)، نقاش، مذهب، خطاط و شاعر. از ایل معروف افشار ارومیه بود و چنین برمى‏آید كه وى، برادر بزرگ الله‏وردى نقاش باشد. على اشرف شاگرد ممتاز استاد محمد زمان الو بود و برخى نیز او را شاگرد استاد محمد على بیگ، نقاش‏باشى دربار نادرشاه، دانسته‏اند. وى با میرزا احمد نیریزى، خطاط معروف نسخ، دوست و همدم بود و در خلق بعضى از آثار همكارى داشته‏اند. على اشرف در ارائه‏ى گل و مرغ و حالت پرندگان و حشرات مهارت داشت و در رنگ‏آمیزى و سایه‏پردازى آنها به پایه‏ى طبیعت، وسواس داشت. در چهره‏پردازى و شبیه‏سازى نیز،نقاش قوى‏دستى بود و به غیر از آنها در تذهیب و ترصیع و تشعیر و حل‏كارى و مرغش‏سازى و حتى كتابت خطوط نسخ و نستعلیق و شكسته نیز صاحب قلم بود و شعر را هم نیكو مى‏سرود. سبك وى مورد تقلید عده‏اى از نقاشان بعد از او قرار گرفت و نقاشانى از جمله، استاد محمد نقاش، آقا باقر اول و آقا صادق اول پیرو او بودند و از شاگردان مهم وى به شمار مى‏آمدند. از آثار او: جلد گل و مرغى قرآنى كه در كمال لطافت و ملاحت است و به خط شكسته‏ى طلایى رقم «ز بعد محمد على اشرفست 1135» دارد؛ قلمدان مرغشى قرمزرنگى كه بر روى آن گل مرغ نقش شده،با رقم: «ز بعد محمد على اشرف است 1159»؛ قلمدان شیوایى كه تصاویر آن قصه‏ى معروف شیخ صنعان و دختر ترساست، با رقم: «ز بعد محمد على اشرف است سنه 1161»؛ قاب آینه‏ى گل و مرغى دلنواز كه به تردستى و مهارت انجام یافته، با رقم: «زبعد محمد على اشرف است 1169». شش اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.