احمد مجد الاسلام کرمانی

(1302 -1250 ش)، عالم دینى، روزنامه‏نگار، نویسنده و شاعر. در كرمان به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتى به اصفهان رفت و از محضر آخوند ملا محمدباقر فشاركى و آقا میر محمدتقى مدرس استفاده نمود و از آنها به دریافت اجازه‏ى اجتهاد نایل گشت. در آن موقع به طبع و نشر چندین جلد كتاب از قبیل: «كشف الغطاء»، «كشف القناع» و «شرح نهج‏البلاغه» اقدام كرد و با همكارى ملك المتكلمین و سید جمال‏الدین واعظ و میرزا علینقى خان سرتیپ به تأسیس مدرسه‏اى براى نوجوانان در اصفهان همت گماشت. وى در آغاز مشروطیت در تهران روزنامه‏ى «نداى وطن» را تأسیس و مدتى نیز روزنامه‏ى «ادب» را مدیریت و سردبیرى كرد. وى در 1325 ق روزنامه‏هاى «كشكول» و «محاكمات» را منتشر كرد. شیخ احمد پس از حوادث تهران، از جمله به توپ بستن مجلس و توقیف جراید به اصفهان عزیمت نمود و در 1327 ق اقدام به انتشار روزنامه‏ى «كشكول» كرد. مجدالاسلام در زمان صدارت عین‏الدوله با حاج میرزا حسن رشدیه و میرزا آقا اصفهانى به كلات نادرى تبعید شد تا اینكه در زمان صدارت مشیرالدوله، میرزا نصراللَّه خان، به تهران بازگشت. وى در سرودن شعر توانا بود و بیشتر هنرش در سرودن قطعات تاریخى بوده است. شیخ آقا بزرگ تهرانى در «الذریعه» مجدالاسلام را یك جا با شهرت گرگانى و در جاى دیگر با نام فتح‏اللَّه ذكر كرده است. از دیگر آثار وى: منظومه‏ى «شهر خاموشان»، یا «اوضاع عدلیه سابق»؛ «تاریخ انحلال مجلس»؛ «تاریخ انقلاب مشروطیت»؛ « دیوان» شعر.