يکشنبه، 21 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

ابوالنجم احمد منوچهری دامغانی

ابوالنجم احمد منوچهری دامغانی
(وف 432 ق)، شاعر، متخلص به منوچهرى. در دامغان گذشت و بخشى از جوانى او در كناره‏هاى دریاى خزر و دامنه‏هاى البرز به سرآمد. تخلص وى به سبب انتسابش به فلك المعالى منوچهر بن شمس المعالى قابوس بن وشمگیر (423 -403 ق) است كه در گرگان و طبرستان سلطنت مى‏كرد و منوچهرى ظاهرا در آغاز كار در دربار او به سر مى‏برده است. لیكن از مدایح منوچهرى در حق این پادشاه قصیده‏اى در «دیوان» او نیست. پس از فوت منوچهر بن قابوس، او به رى رفت و مدتى در ملازمت طاهر دبیر، حاكم رى، به سر برد. در 426 ق سلطان مسعود غزنوى، كه از نیشابور به سمت گرگان و مازندران لشكر كشیده بود، در مازندران منوچهرى را از رى فراخوند و به این ترتیب منوچهرى وارد دربار غزنویان شد. منوچهرى بر اثر جوانى و جودت ذهن و شیرینى زبان در خدمت مسعود دستگاهى داشت و به این دلیل محسود دیگران بود. قصاید و مسمطاتى كه از منوچهرى در دست است بیشتر در مدح سلطان مسعود و چند تن از رجال درگاه او است، از جمله: على بن عبیداللَّه صادق سپهسالار و خواجه احمد بن عبدالصمد، وزیر سلطان مسعود، و خواجه طاهر دبیر، كدخداى رى، و ابوسهل زوزنى، از رجال مسعود، و ابوالحسن بن حسن و فضل بن محمد و خواجه محمد و غیره. از شعراى معاصر او فرخى، زینبى علوى، عسجدى و عنصرى است كه او ظاهرا شاگرد عنصرى بوده و قصیده‏اى نیز در مدح استادش سروده است. منوچهرى با وجود جوانى، اطلاعات وسیعى در شعر و ادب فارسى و عربى داشت چنان كه در اشعارش از مضمونها و اسلوب شاعران عربى بسیار استفاده كرده و اغلب لغتهاى نادر و غریب عربى را در اشعار خود ذكر كرده و بعضى از قصاید معروف شاعران عرب را نیز استقبال نموده است. منوچهرى صاحب «قصیده‏ى لامیه» مشهورى است. وى علاوه بر زبان و ادب عرب، او در علم طب و نجوم دست داشته و اصطلاحات نجومى در اشعارش دیده مى‏شود. ظاهرا مسمط از ابداعات منوچهرى است، زیرا پیش از او در اشعار فارسى اثرى از آن نیست. بعضى از تذكره‏ها او را با احمد بن منوچهر مشهور به شصت كله یكى مى‏دانند و بعضى منوچهرى را شاگرد ابوالفرج سگزى مى‏دانند كه جاى تردید است. در مورد نام پدر وى نیز در بین تذكره‏نویسان اختلاف نظر وجود دارد و او را فرزند قوص، قوس، عوض و یعقوب ذكر كرده‏اند. از آثار وى: «دیوان» شعر، كه با همه اشتهار و تداول اشعراش نسخه‏هاى قدیم آن در دست نیست و غالب نسخ موجود، از عهد قاجاریه و قدیم‏ترین آنها از دوره‏ى صفویه است.


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.