مریم ناهید شیرازی

(س چهاردهم ق)، دندان‏پزشك، رونامه‏نگار، نویسنده و شاعر، متخلص به ناهید. در شیراز به دنیا آمد. وى علوم ابتدایى و متوسطه را در تهران به انجام رساند و در 1310 ش براى تحصیل زبان و ادبیات فرانسه رهسپار پاریس گردید و در دانشگاه سوربن به تحصیل پرداخت و از آنجا فارغ‏التحصیل شد. پس از بازگشت به ایران در 1313 ش وارد دانشكده‏ى طب شد و تحصیلات خود را در آن دانشكده به پایان رساند و در 1320 ش رساله‏ى دكتراى خود را درباره‏ى «سیفیلیس دهان» نوشت و با درجه‏ى عالى قبول شد. دكتر ناهید به زبانهاى انگلیسى، فرانسه، عربى و تركى تسلط داشت. وى از 1315 ش وارد خدمات فرهنگى- اجتماعى گردید و به نشر آثار نظمى و نثرى خود در جراید و مجلات پرداخت و پس از چندى امتیاز روزنامه‏اى به نام «نداى زنان» را گرفت و مدتى آن را منتشر كرد. او همچنین انجمن ادبى ناهید را تأسیس نمود. در 1331 ش از طرف سندیكاى دندان پزشكان ایران در یازدهمین كنگره جهانى دندان پزشكان در لندن شركت كرد. در 1334 ش از طرف وزارت فرهنگ به دانشگاه پاریس اعزام شد و ضمناً در رشته‏ى بیمارى‏هاى دهان و دندان از این دانشگاه و در رشته‏ى امراض كودكان از دانشگاه لندن تخصص گرفت. سپس به عضویت كنگره‏ى انجمن سلطنتى بهداشت لندن پذیرفته شد. از دیگر آثار وى: «تاریخ نویسندگان پاریس»؛ «خاطرات لندن» یا «مشاهدات ناهید»؛ «زندگانى من»؛ «سرطان فك»؛ «آماس گوشت دندان» یا «التهاب لثه»؛ «دیوان» شعر.