صادق نشأت

(1347/ 1346 -1275 ش)، نویسنده، مترجم و مدرس. وى ابتدا منطق، فلسفه، اصول، حدیث، تفسیر و زبان و ادبیات فارسى و عربى را آموخت و پس از آن زبان‏هاى تركى عثمانى و انگلیسى را فراگرفت. در بیست و چهار سالگى وارد وزارت فرهنگ شد و چندین سال از طرف این وزارت سرپرستى مدارس ایران را در عراق به عهده داشت. وى پس از بازگشت به ایران در آموزشگاه‏هاى تهران، دانشكده‏ى معقول و منقول و مدرسه‏ى عالى سپهسالار به تدریس زبان عربى و تاریخ و جغرافیاى ایران و كشورهاى اسلامى پرداخت. او همچنین مدت پانزده سال در دانشگاه قاهره به تدریس زبان و ادبیات فارسى، تاریخ و جغرافیاى ایران مشغول بود. نشأت در مدت سرپرستى و تدریس خود، چندین كتاب از فارسى به عربى و از عربى به فارسى ترجمه كرد. او همچنین مدتى استاد دانشگاه تهران بود و در دانشكده‏ى الهیات و معارف اسلامى تدریس مى‏نمود. وى در تهران درگذشت. از آثارش: «آموزگار عربى»؛ «سلسله فلاسفه‏ى ایران در اسلام»، شرح حال غزالى؛ «تاریخ سیاسى خلیج‏فارس»؛ «توحید اهل توحید»، ترجمه؛ «دستور كامیابى»، ترجمه؛ «شرح وقایع زندگانى محمد على پاشا مؤسس سلسله‏ى خدیویه‏ى مصر»، ترجمه؛ «فن معاشرت»، ترجمه؛ «المعلم الجدید»، به فارسى و عربى.