عبدالغفار مازندرانی

آقا سید عبدالغفار بن السید الجلیل السید یوسف از مشاهیر علماء اخلاق و اخیار نجف اشرف بوده‏اند. وى در قریه درزى کلاى که در چهار کیلومترى جنوبى بابل واقع است متولد شده و در خاندان اصیل و نجیب پرورش یافته و تحصیلات مقدماتى را در همان شهرستان خوانده آنگاه با اجازه والد ماجده خود مهاجرت بنجف اشرف نموده و در نزد اساتید بزرگ تلمذ نموده تا بمقامات علم و کمال رسیده و در عداد دانشمندان و علماء برجسته نجف آمده حتى در علم اخلاق و سلوک الى‏الله مشار بالبنان گردیده و در مسجد هندى در مواقع مسافرت مرحوم علامه زاهد حاج شیخ على قمى بجاى ایشان امامت نموده و ضمنا حوزه تدریس داشته و بعضى از مراجع حاضر محضر مقدس او را درک نموده و از خرمن علم و تقواى او بهره‏ها برده‏اند. معظم‏له عالمى بى هوا و زاهدى دور از ریا و بسیار متواضع و معرض از دنیا بوده و جدا یکى از مصادیق (من کان من الفقهاء حافظا لدینه صائنا لنفسه مخالفا لهواه مطیعا لامر مولاه) بود تا آخر عمرش خانه شخصى نداشت و مستاجر بود با اینکه در هندوستان و افریقا و غیره مقلدینى داشت حتى براى او منزل تهیه کردند قبول نکرد. مکررا اهالى بابل و استان مازندران از ایشان تقاضا کردند و دعوت نمودند که براى اقامت در مازندران بایران آیند قبول نکردند تا پس از شصت سال در سال 1356 قمرى رحلت نموده و در یکى از حجرات صحن مبارک علوى مدفون گردیدند.ایشان دارای دو پسر و دو دختر بودند. یک دختر ایشان همسر حجه‏الاسلام والمسلمین عالم ربانى آقاى حاج سید احمد مستنبط است که از علماء مشهور نجف و صبحها در حرم مطهر علوى اقامه جماعت مینمایند و دیگرى همسر حجه‏الاسلام والمسلمین عالم متقى حاج سید احمد نخجوانى مقیم تهران است.