محمدمهدی شرف الدین

محمدمهدى بن العلامه شیخ محمد شرف‏الدین بن العالم الجلیل الشیخ جعفر شرف‏الدین (متولد حدود 1250 و متوفى 1335 ق) از علماء بزرگ و دانشمندان جلیل‏القدر معاصر شوشتر است. وى در شب شنبه 16 ربیع‏المولود 1318 قمرى در شوشتر متولد شده و اولیات و سطوح را در وطن آموخته و بعد مهاجرت به نجف اشرف نموده و از مراجع بزرگ نجف چون مرحوم علامه یزدى و شریعت اصفهانى و مراجع و مدرسین بزرگ دیگر استفاده نمود. تا به مقام رفیع علم و فقاهت رسیده و به وطن مراجعت و به ترویج دین و اقامه جماعت و تالیف و تصنیف پرداخته است از تالیفات ایشانست آثار جدش بنام (البدایع الجعفریه). جد گرامى ایشان مرحوم شیخ جعفر بن محمدباقر بن حسن على بن محمدرضا بن عبداللَّه شرف‏الدین شوشترى عالمى جلیل و خطیبى ادیب بود. وى در ماه صفر 1250 ق متولد شده و اولیات و مقدمات را از فضلاء عصر فراگرفته و در فن خطابه و وعظ مهارتى پیدا نموده و تالیفات بسیارى عربى و فارسى نظماً و نثراً داشته كه از آنهاست (شرح الخصایص الحسینیه) شیخ جعفر شوشترى معروف و منظومه‏اى در تضمین الفیه در مواعظ و اخلاق و مدح‏الائمه و منظومه الارث و منظومةالرضا (ع) و نظم حدیث الكساء و قصیده‏اى در غدیر دارد كه پنجاه بیت مى‏شود و نیز مراثى و مدایح دیگر. وى در نهم ماه صفر 1335 قمرى وفات نموده و در مقبره‏اى كه جنب مسجد جد اعلایش شرف‏الدین است، مدفون شده است.