صدرالدین شیرازی

سید صدرالدین حسینى مجتهد شیرازى فرزند سید ابوطالب فرزند محمدهاشم شیرازى از علماء اعلام و دانشمندان عظام معاصر شیراز است. آنجناب در ذى‏الحجه 1221 ق در شیراز متولد شده و پس از تحصیل مقدمات مهاجرت به نجف اشرف نموده و در آنجا از محضر مرحوم آیت‏اللَّه آمیرزا محمدتقى شیرازى و آیت‏اللَّه آقا ضیاءالدین عراقى و آیت‏اللَّه نائینى و آیت‏اللَّه العظمى اصفهانى استفاده نموده تا به مقام منیع اجتهاد نائل و با دریافت اجازات اجتهاد و غیره به سوى وطن مراجعت و به وظائف شرعى از اقامه جماعت و تدریس و تبلیغ قیام نموده و در طول خدمت خود به سوانح و گرفتاریهائى از قبیل تبعید و تحت نظر بودن برخورد كرده و خاطرات عجیبى دارد. در ماه ربیع‏الثانى 1349 ق پس از چندین ماه تبعید و مسافرت به ارض اقدس مراجعت به شیراز نمود و مورد استقبال شایان مردم فارس قرار گرفت و بعد از ورود به خدمات دینى پرداخت تا در سال 1376 كه برادر ارجمندش مرحوم آیت‏اللَّه حاج سید نورالدین (نایت‏الامام) به رحمت حق پیوست. وى تشكیل جمعیتى بنام (جمعیت انصار) داد كه تا اكنون برقرار است. لكن معظم له به واسطه ناراحتیهاى روحى از شركت در اكثر اجتماعات خوددارى نموده و بیشتر در كتابخانه شخصى به مطالعه و تألیف و تصنیف اشتغال دارد. از آثار گرانقدر ایشان یك دوره دائرةالمعارف است در بیست جلد بنام (مجموعه الاشقات) كه در هر علم و فنى كه توانسته‏اند تألیف كرده‏اند. داراى طبعى موزون و ذوق سرشار مى‏باشند و اشعار بسیارى در مواعظ و مدایح و غیره دارند