محمود منشی کاشانی

محقق، شاعر. تولد: 1302، كاشان. درگذشت: 30 دى 1364، تهران. محمود منشى كاشانى متخلص به «محمود»، فرزند حسینعلى منشى كاشانى كه از ادبا و شعراى كاشان بود، تحصیلات خود را در كاشان و سپس در تهران به انجام رسانید . از آن پس به تحصیل علوم ادیبه و عربیه پرداخت و از محضر استادانى چون ناصرى كاشانى و خالصى‏زاده و میرزا مجدالدین نراقى و میرزا اسماعیل یزدانى سبزوارى و پدرش كسب دانش كرد. از سال 1323 به تهران مهاجرت كرد و همكارى با مطبوعات را آغاز نمود و آثار ادبى و تحقیقى او در مجله‏هاى ادبى به چاپ رساند. در این ایام در كار چاپ و انتشار آثار بزرگان در مؤسسه‏ى تالار كتاب اشتغال داشت. منشى از سال 1347 تا 1361 وارد فرهنگستان شد و به عنوان استاد هنرستان عالى مشغول كار گردید و در موضوع «ریتم شعر فارسى» تدریس كرد و در ضمن سرپرستى مجله‏ى «هفت هنر» را عهده‏دار بود. منشى در قالب قصیده، بیشتر شعر مى‏گفت. كتاب‏هاى سلام بر حسین (ع) (این اثر به شكل پاورقى در روزنامه «كیهان» به چاپ رسیده است) و صادق آل محمد (ص) (این كتاب برنده‏ى جایزه‏ى سلطنتى شده است) از نمونه‏هاى تحقیق و از آثار منثور او به شمار مى‏آیند. آثار دیگر او عبارتند از: معیارشناسى در شعر فارسى، كاشان و ادبیات، گمشدگان، مجموعه‏ى شعرى به نام دفتر شعر درى (با تصحیح و توضیح و مقدمه‏ى غلامحسین رضانژاد «نوشین»)؛ واژه‏نامه‏ى بسامدى شعرهاى شهید بلخى و چند اثر دیگر، منشى، در تصحیح متون فرهنگى، كتاب‏شناسى، تاریخ، تاریخ ادبیات، نقد شعر، ترسل و زبان‏شناسى، داراى آثار و مقالاتى است.