مهدی کی نیا

استاد. تولد: 1297، بابل. درگذشت: تیر 1374. مهدى كى‏نیا، فرزند سید تقى اخوان نیاكى، تحصیلات ابتدایى را در دبستان نصرت پهلوى (آمل) و متوسطه را در دبیرستان شاهپور (بابل) گذراند. در سال 1319 از دانشسراى عالى لیسانس ریاضى گرفت اما از تحصیل باز نایستاد و در 1328 از دانشكده‏ى حقوق لیسانس قضایى گرفت، بعد براى ادامه‏ى تحصیل به فرانسه رفت و پس از اخذ دكترى در حقوق قضایى در سال 1334 به ایران بازگشت. زندگى شغلى مهدى كى‏نیا از دبیرى دبیرستان‏ها آغاز شد. وى در مشاغل دیگرى نظیر ریاست دبیرستان، نمایندگى فرهنگ، معاونت و ریاست اداره‏ى كارگزینى نیز فعالیت نمود. وى سرانجام به تدریس در دانشگاه پرداخت. مدتى نیز ریاست كتابخانه‏ى دانشكده‏ى داروسازى را به عهده داشت. وى استاد دانشكده‏ى حقوق و علوم سیاسى بود و همچنین مدتى عضو حزب ملیون و نیز عضو كانون مدیریت و جمعیت اتفاق ملى بود. دكتر كى‏نیا صاحب تألیفات متعدد در رشته‏هاى مختلف حقوق به ویژه جرم‏شناسى است. او همچنین چندین كتاب حقوقى و جرم‏شناسى از زبان فرانسوى به فارسى ترجمه كرده است. دكتر كى‏نیا چندین سال در سمت مشاور حقوقى با مركز نشر دانشگاهى همكارى داشت. از جمله آثار او مى‏توان به این عنوان‏ها اشاره نمود: علوم جنایى (دو جلد، 1345)؛ جامعه‏شناسى جنایى (1346)؛ مقررات استخدامى و مالى دانشگاه (1335، نشریه‏ى شماره 329 دانشگاه)؛ جرایم كاركنان دولت (فرانسه)؛ تفریحات علمى؛ مقدمه‏ى حقوق بین‏الملل عمومى؛ حقوق معمارى؛ تئورى كیفرها؛ پلیس جنایى. دكتر كى‏نیا همچنین مقالاتى در ماهنامه‏هاى «مكتب مام» و«جوانان» در خصوص جوانان داشته است.