فریدون فرزانه

فریدون فرزانه، یكى دیگر از موسیقیدانان نوین ایرانى است كه درباره موسیقى ایران عقایدى مخصوص به خود داشت و موسیقى ایران را با آن حال و هواى خود قبول نداشت و نظریاتى ارائه مى‏داد كه از طرف اكثریت موسیقیدانان رد مى‏شد. وى در سال 1290 در تهران متولد شد و بیش از پنج سال از سنش نمى گذشت كه همراه خانواده خود عازم اروپا شد. فریدون فرزانه تحصیلات موسیقى رادر كنسرواتوارهاى كشورهاى: آلمان، اتریش،سوئیس، و بلژیك در رشته كمپوزیسیون و پیانو به پایان برد و در سال 1315 پس از بیست سال دورى از وطن به ایران مراجعت نمود و در هنرستان عالى موسیقى به تدریس پیانو و سلفژ مشغول شد، مدتى هم معاون فنى مین‏باشیان رئیس سابق هنرستان عالى موسیقى گردید. از آثار فریدون فرزانه، مى‏توان از: هشت قطعه براى آواز به نام‏هاى سن‏هاى ایران، سرناد آذربایجانى براى ویولن و پیانو، اربیانتال شماره یك و دو و سه براى پیانو، سوئیت گرگان براى پیانو، چهار قطعه كوچك و ساده به نام هاى:كاروان، مهتاب شمیران، رقص ایرانى و سنتورزن و آثارى به سبك اروپایى مثل:سرناد براى پیانو راپسودى براى پیانو، والى درخشنده براى پیانو و اتودهایى براى پیانو و غیره مى‏باشد. (تو 1290 ش)، موسیقیدان. در تهران به دنیا آمد. در كودكى به اروپا رفت و تحصیلات موسیقى را در كنسرواتوارهاى كشورهاى آلمان، اتریش، سوییس و بلژیك در رشته كمپوزیسیون و پیانو به پایان برد. وى بعد از بازگشت به ایران در هنرستان عالى موسیقى به تدریس پیانو و سلفژ پرداخت و مدتى نیز معاون فنى مین‏باشیان، رییس هنرستان عالى موسیقى شد. از آثار وى: هشت قطعه براى آواز به نام سن‏هاى ایران، سرناد آذربایجانى براى ویولن و پیانو و غیره.[1]