انوشیروان پویان

فرزند عبدالرسول پویان مستشار دیوان عالى كشور، متولد 1308. پس از اخذ دیپلم براى ادامه‏ى تحصیل به فرانسه رفت و در رشته‏ى پزشكى درجه‏ى دكترا گرفت و در جراحى عمومى عالى‏ترین درجه‏ى علمى، كه پروفسور اگرژه باشد، نصیب او شد. این موقعیت علمى ممكن است هرچند سال یك بار نصیب یك خارجى شود. در میان صدها داوطلب، او بدین موفقیت ممتاز عالى نائل شد و دولت فرانسه حاضر شد او را به استادى دانشگاه پاریس برگزیند و به وى اجازه‏ى دایر كردن مطب و عمل جراحى در فرانسه بدهد. ولى او در 1339 به ایران آمد. در آن تاریخ دانشگاه ملى تازه تشكیل شده بود. او را به ریاست دانشكده‏ى پزشكى برگزیدند. چند سالى كه رئیس دانشكده‏ى پزشكى بود، همه روزه چند عمل جراحى مهم انجام مى‏داد. ادب و طرز برخورد خوب و مهارت در عمل جراحى، او را مشهور خاص و عام كرد و از این طریق به ثروت موروثى خود مبالغ قابل ملاحظه‏اى افزود. در 1345 به ریاست دانشگاه ملى منصوب شد. در زمان تصدى او، دانشگاه ملى بسیار توسعه یافت. چند دانشكده‏ى جدید تأسیس شد و كادر علمى دانشگاه ملى رو به ازدیاد چشمگیرى گذاشت. موفقیت او در این سمت بر شهرت و محبوبیتش افزود و موجب شد به فكر مشاغل دیگرى بیفتد. وزارت بهدارى مناسب‏ترین شغل براى او بود. تلاش او و كمك‏هاى بازى‏گردانان سیاسى بالاخره او را در رأس وزارت بهدارى قرار داد. هنوز چهل ساله نشده بود كه پست وزارت گرفت. بودجه‏ى هنگفت وزارت بهدارى و مقام وزارت، راه او را عوض كرد. بعد از انقلاب دستگیر و مدتى زندانى بود، پس از آزادى به اروپا رفت و در پاریس مطبى دائر نمود و سرانجام در 1378 درگذشت.