علی اکبر جلیلوند رضائی

فرزند حاج جعفرقلى سهام‏الدوله ملاك بزرگ ملایر، در سال 1305 ش پا به عرصه وجود نهاد. وى سه‏ساله بود كه پدر خود را از دست داد و تحت قیمومیت مرحوم مؤتمن‏الملك پیرنیا قرار گرفت. تحصیلات ابتدائى را در ملایر و تحصیلات متوسطه را در تهران در مدرسه‏ى البرز گذرانید و وارد دانشكده‏ى حقوق و علوم سیاسى شد و لیسانس گرفت ولى شغلى نپذیرفت و از درآمد املاك زیادى كه توارثاً به او رسیده بود، زندگى مرفهى را مى‏گذرانید. گاهى در تهران و زمانى در اروپا و آمریكا زندگى راحتى را سپرى مى‏ساخت. در انتخابات دوره‏ى هیجدهم مجلس شوراى ملى كاندیداى مجلس در ملایر شد و در حالى كه فقط بیست و هفت سال داشت، به وكالت مجلس رسید. د دوره‏ى نوزدهم نیز همچنان به وكالت منصوب گردید و در دوره‏ى بیستم هم در انتخابات تابستانى و هم زمستانى وكیل شد. در سال 1340 در حكومت دكتر على امینى كه قانون اصلاحات ارضى به مرحله‏ى اجرا درآمد، قسمت اعظم املاك او در ملایر و تویسركان به زارعین واگذار شد ولى مع‏الوصف مستغلات وى جوابگوى نیازهاى زندگى او بود. در 1354 در انتخابات حزب رستاخیزى، جلیلوند كاندیداى مجلس سنا از همدان شد و سرانجام سناتور انتخابى همدان و ملایر و تویسركان گردید. جلیلوند مردى دانشمند و مطلع و كتابخوان بود و كتابخانه‏ى معتبرى براى خود تدارك دیده بود. در خانه‏ى او بروى همه باز بود. سفره‏ى گسترده‏اى داشت. با نویسندگان و شعرا جلسات متعددى داشت و اكثراً از اخوان نعمت او بهره‏مند مى‏شدند. در سال 1374 در سن 69 سالگى بالعقبه درگذشت و اموال خود را در زمان حیات به دو برادرزاده‏ى خود انتقال داده بود.