هادی حائری

متولد 1265 در كربلا. پدرش شیخ عبداللَّه از بزرگان و رؤساء و اقطاب سلسله‏ى معروف صوفیه بود. علوم قدیمه را از منطق، اصول، فقه و فلسفه در خدمت اساتید فن فراگرفت و مدارس عالى دارالفنون و حقوق را گذرانید. متجاوز از شصت سال به معارف خدمت كرد. سال‏ها ریاست مدارس مهم تهران با او بود قریب 20 سال مقام مدیركلى داشت. از لحاظ ادارى همپایه‏ى مقام دكتر ولى‏اللَّه نصر پدر دكتر سید حسین نصر بود. مدتى هم بالاجبار او را رئیس سازمان اوقاف و معاون وزارت فرهنگ نمودند، ولى تمایلى به اینگونه مشاغل نداشت. در عرفان صاحب نظر بود. چند سخنرانى در مجامع مختلف درباره‏ى مولوى ایراد نمود كه مدتها ورد زبان مثنوى‏شناسان بود. قریب نود و چند سال عمر كرد. هرگز حافظه و توانائى خود را از دست نداد. خود را به دیدار دوستان مقید مى‏دانست. همه روزه صبح‏هاى زود به دیدار رفقا مى‏رفت و اگر مشكلى داشتند، در رفع آن مى‏كوشید. اصلاً اهل خراسان بود و با خانواده‏ى كفائى و رهنما و تجدد قرابت نزدیك داشت. حمید و مجید و نیما رهنما خواهرزاده‏هاى او هستند. فرزندانش هم جز یكى مراتب علمى و اجتماعى را پیمودند. در 1356 در 91 سالگى درگذشت. از فارغ‏التحصیلان مدرسه‏ى عالى سیاسى مشیرالدوله بود. تألیفات وى یك دوره اخلاق جدید و قدیم و یك دوره فلسفه متضمن معرفةالنفس و از همه مهمتر كتاب تاریخ فلسفه و فلاسفه و شرح حال فلاسفه‏ى دنیا و عقاید آنها است.