باقر طلیعه

فرزند حاجى ملامحمد بر آغوش مجتهد تبریزى، در 1263 ش متولد شد. پس از انجام تحصیلات ابتدائى و مقدماتى به تحصیل معارف اسلامى پرداخت و دوره‏ى سطح را در تبریز به پایان رسانید و مدتى در حوزه‏هاى علمیه‏ى تبریز تدریس مى‏كرد و چون خوش‏گفتار و ناطق زبردستى بود، به میرزا باقر ناطق معروف شد. قبل از مشروطیت براى تحصیلات عالیه به نجف رفته، محضر بزرگان و مجتهدین نجف را درك نمود و به ایران بازگشت و به انتشار روزنامه پرداخت. مرحوم مهدى مجتهدى متذكر شده است كه دو روزنامه به نام طلیعه سعادت و كلید نجات را در تبریز انتشار داده است. مدتى هم به وعظ و خطابه پرداخت و سرانجام وارد دادگسترى شد و در تبریز دادستان و رئیس دادگسترى بود. به هنگام قیام شیخ محمد خیابانى چون در زمره مخالفین او قرار داشت، از تبریز تبعید شد. در عدلیه‏ى داور با رتبه‏ى 8 قضائى به خدمت پذیرفته شد و چندى دادستان گیلان و زمانى رئیس دادگاه‏هاى شهرستان و استیناف مشهد بود. در تهران نیز مشاغلى را عهده‏دار گردید و سرانجام دادیار و مستشار دیوان عالى تمیز شد. در 1321 به وزارت دارائى انتقال یافت. چندى در دیوان محاكمات و مدتى مستشار اداره تصفیه املاك واگذارى بود و سرانجام مدیركل قضائى و حقوقى وزارت دارائى گردید و سالیانى چند در آن سمت استوار بود تا اینكه بازنشسته شد و به وكالت دادگسترى پرداخت. باقر طلیعه مردى متقى و پاكدامن بود، در نجف از شاگردان سید كاظم یزدى و ملامحمدعلى نخجوانى بود و از آنها درجه‏ى اجتهاد داشت.در مسائل حقوقى بسیار خوش‏فهم و خوش‏قریحه بود. عزت‏نفس و تقوى و پاكدامنى و وارستگى با خون وى عجین بود.