باقر عاملی

فرزند محمد شیخ‏الحرمین، در 1291 در مشهد متولد شد. بعد از انجام تحصیلات ابتدائى و متوسطه وارد دانشكده‏ى حقوق شد و لیسانسیه در حقوق قضائى گردید. در 1316 به خدمت در دادگسترى درآمد و تدریجا مشاغل قضائى را به ترتیب احراز نمود. از اهم مشاغل او بازپرس، رئیس دادگاه، دادستان شیراز، دادستان كرمان، رئیس دادگسترى یزد، ریاست استیناف كرمانشاه، دادستان تهران، دادستان دیوان كیفر، ریاست كل دادگاه‏هاى دیوان كیفر، ریاست دادگاه‏هاى استان تهران، مستشار و رئیس شعبه دیوان عالى كشور بود. در 1334 دوره‏ى دكتراى حقوق را در دانشكده حقوق تهران در رشته‏ى حقوق جزائى طى كرد. در 1336 به معاونت پارلمانى وزارت دادگسترى منصوب شد و چند سالى در آن سمت بود. در انتخابات دوره‏ى بیست‏ویكم از تهران نماینده‏ى مجلس گردید و در انتخابات هیئت رئیسه نایب رئیس اول شد. در 1342 در كابینه‏ى منصور به سمت وزیر دادگسترى معرفى شد. در 1343 در كابینه‏ى امیرعباس هویدا همان سمت را داشت. در 1345 از وزارت كنار رفت. عاملى از قضات خوش‏فكر و با قریحه‏ى دادگسترى بود و هیچ یك از قضات در پنجاه سال اخیر مراحل قضائى را مانند او طى نكرده‏اند. از تالیفات او حقوق خانواده است كه با مهارت و تسلط بر مبانى حقوق ایران تهیه شده است. سالیانى دراز در دانشكده‏ها و مدارس عالى تدریس مى‏كرد. با وجودى كه وكیل درجه اول دادگسترى بود، هرگز وكالتى را قبول نكرد. در سال 1377 در مسافرتى كه به آمریكا نموده بود در همانجا درگذشت.