نصرت الله عضدی

معروف به امیراعظم، متولد 1293 ه.ق، پسر وجیه‏الله میرزا سپهسالار و برادرزاده‏ى سلطان عبدالمجید میرزا عین‏الدوله است. وى از دوران كودكى تحصیلات معمول زمان را فراگرفت و در كار سپاهیگرى نیز ورزیده شد. اولین سمتى كه در دستگاه دولتى به او واگذار شد، در اوایل مشروطیت حكومت استرآباد بود. بعد از آن به حكومت گیلان منصوب شد. در دوران استبداد صغیر به اروپا رفت و پس از بازگشت از اروپا، حكومت استرآباد و سمنان و دامغان به او واگذار شد. در 1329 ه.ق به معاونت وزارت جنگ رسید و بعد از آن والى كرمان مجددا به حكومت شاهرود و سمنان و دامغان بازگشت و در آنجا براى خود املاك زیادى تدارك دید. در 1333 والى خراسان و سیستان و بلوچستان گردید، ولى قبل از حركت به سوى ماموریت جدید، در یكى از دهات خود از طرف یكى از بستگان به ضرب گلوله مقتول گردید. حین‏الفوت حدود چهل سال داشت. وى مردى رشید، باهوش، باكمال و باشجاعت ولى عیاش بود. وى با اردوى خود در چند جنگ داخلى از جمله جنگ با سالارالدوله شركت كرد و رشادتهاى زیادى از خود نشان داد. امیراعظم در شاهرود تاسیساتى در جهت مردم نموده است.