نیره فخرائی

نویسنده، ادیب، شاعر، مترجم، در 1293 ش متولد شد. مادرش دختر مرحوم ابوتراب نظم‏الدوله (خواجه نوریان) زنى فاضله و ادیب بود و در نتیجه در تربیت فررزندان خود جد و جهدى معمول داشت. نیره همزمان با تحصیلات فارسى، زبان و ادبیات فرانسه را نیز به خوبى یاد گرفت و پس از اخذ دیپلم و طى دانشسراى عالى، به نوشتن و شعر گفتن پرداخت و آثار وى اعم از منظوم و منثور در مطبوعات بعد از شهریور 1320 مشاهده مى‏شود. در 1323 به انتشار مجله‏ى ماهانه‏ى بانو همت گماشت و چند سالى آن را انتشار داد. غیر از مقالات متعدد، چندین ترجمه نیز از نویسندگان معروف فرانسه چاپ و منتشر كرد. وى از جوانى در انجمنهاى ادبى مشاركت داشت. در سال 1346 براى اولین بار از تهران كاندیداى نمایندگى مجلس شد و سرانجام به وكالت دوره‏ى بیست‏ودوم انتخاب شد و در دوره‏ى بیست‏وسوم هم وكیل مجلس گردید و هشت سال مجموعا وكیل مجلس بود. خانم نیره فخرائى در سال 1370 در اروپا درگذشت. وى ابتدا همسر نصرالله فلسفى استاد دانشگاه شد، ولى این زناشوئى دوام زیادى نكرد و پس از آن به همسرى محمد سعیدى كه او هم مترجم و نویسنده بود درآمد. نیره فخرائى به مناسبت ازدواج دوم خود، در محافل ادبى و علمى به نیره سعیدى شهرت دارد.