غلامحسین فروهر
فرزند محمود فروهر (افتخارالملك- قوامالدوله)، در 1282 در تهران تولد یافت. بعد از انجام تحصیلات مقدماتى و متوسطه به مدرسهى سیاسى مشیرالدوله وارد شد و دورهى مدرسهى عالى مزبور را پایان داد. آنگاه براى ادامهى تحصیل به اروپا رفت و در دانشگاه برلین اقتصاد و امور مالى تحصیل نمود. پس از ورود به ایران، وارد خدمات قضائى شد و به ترتیب دادیارى دادسراى تهران و دیوان كیفر و بازپرس و مستشار استیناف گردید. در اواسط 1312 به وزارت دارائى انتقال یافت و رئیس ادارهى مالیات بر درآمد شد. در 1318 به مقام مدیركلى وزارت دارائى ارتقاء مقام پیدا كرد. یك سال بعد مستشار و مامور اقتصادى ایران در آلمان شد و تا قطع رابطه با آلمان در آن كشور مستقر بود. در 1322 با عنوان وزیرمختارى رایزن اقتصادى ایران در سوئیس شد. در 1324 به ایران بازگشت و معاونت وزارت دارائى را عهدهدار شد و در 1326 در كابینهى احمد قوام به وزارت راه معرفى و مشغول كار شد. چندى هم ریاست بانك صنعتى و معدنى ایران با او بود. در 1329 ابتدا در كابینهى رزمآرا به وزارت كار معرفى شد. بعد رزمآرا او را به وزارت دارائى به مجلسین معرفى نمود.
رزمآرا در دوران زمامدارى خود با مسئلهى نفت مواجه بود و طبعا بار سنگین این مسئولیت بر عهدهى وزیر دارائى قرار داشت. فكر ملى شدن صنعت نفت از یك طرف و استیفاى حقوق كامل ملت ایران از شركت نفت ایران و انگلیس از طرف دیگر، دولت را در بنبست عجیبى قرار داده بود. رزمآرا و وزیر دارائىاش معتقد به ملى كردن صنعت نفت نبودند بلكه در این اندیشه به سر مىبردند كه قرارداد جدیدى بر مبناى پنجاهپنجاه تهیه و به جاى قرارداد گس- گلشائیان به مجلس بدهند. بر همین اساس در رد فكر ملى شدن صنعت نفت، رزمآرا و فروهر در مجلس سخنها گفتند. فروهر در مجلس گفت ایرانى نمىتواند لولهنگ بسازد چطور صنعت عظیم نفت را به دست او بسپاریم. نطق فروهر كه ناآگاهانه توهین به ملت ایران بود، موجى از خشم و غصب مردم را پیامد داشت و مجلس در مقابل نطق او قیافهاى عصبانى و خشن گرفت و همان روز وزیر دارائى استیضاح شد. در اثر نطق فروهر، اعلامیههاى متعدد صادر شد و میتینگهاى عظیم از طرف دانشجویان و طبقات مختلف مردم و بازاریان برپا گردید. مطبوعات ملى چنان وزیر دارائى را مورد حمله قرار دادند كه چند نفر از وزیران استعفا نمودند و حاضر نشدند با فروهر دور یك میز بنشینند. دكتر جزایرى وزیر فرهنگ، اظهارات او را در مجلس، مزخرفات تعبیر نمود و گفت از این نطق روح رزمآرا و وزیران بىخبر بود. به دنبال این ماجرا، فروهر از عضویت كابینه كنار رفت و با داغ باطلهاى كه بر پیشانى او زده شد، ظاهرا به زبالهدان تاریخ فرو رفت.
غلامحسین فروهر در دوران مصدق به صورت انزوا در ایران به سر مىبرد. گاه و بیگاه قلم تند و تیز بعضى از مطبوعات او را مورد حمله قرار مىدادند حتى بعضى از جراید خواستار محاكمهى او گردیدند ولى هرگز تعقیبى پیش نیامد و پس از 28 مرداد 1332 فروهر بار دیگر در صحنهى سیاسى ایران ظاهر شد. این بار مقام سفارت گرفت و به كشور سوئد رفت. در سال 1334 در كابینهى حسین علاء ابتدا وزیر صنایع و معادن و بعد وزیر دارائى شد و تا سال 1336 در مقام وزارت دارائى بود. از آن پس به ریاست هیئت بازرسى شركت ملى نفت ایران برگزیده شد و تا سال 1346 كه وفات یافت، شاغل آن پست بىدردسر و تشریفاتى بود. وى در جوانى با دختر عبدالصد میرزا سالور ازدواج كرد ولى پیوند زناشوئى آنها دیرى نپائید و از هم جدا شدند.
فروهر مردى باسواد و جدى بود. ابتدا مورد توجه داور قرار گرفت، بعد قوامالسلطنه او را مورد حمایت قرار داد، بعد علاء از او پشتیبانى مىكرد.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
