محمد فضائلی

در 1290 در بابل متولد شد. پدرش شیخ على علامه از روحانیون و مالكین مازندران بود و به صداقت و شرافت و درستى اشتهار داشت. محمد به سیره‏ى خانوادگى پس از انجام تحصیلات ابتدائى، دروس حوزه‏اى را آغاز كرد. پس از آموزش صرف و نحو عربى، مدتى به تحصیل ادبیات عرب، منطق، معانى و بیان و فقه و اصول پرداخت و دوره‏ى سطح را به پایان رسانید. در 1320 به خدمت دولت درآمد و در وزارت فرهنگ استخدام شد. پس از چندى به وزارت كشور انتقال یافت و مراحل ترقى را در آن وزارتخانه طى كرد. از اهم مشاغل وى، شهردار همدان، فرماندار سبزوار، فرماندار شیراز و معاون استاندارى، فرماندارى سارى و معاون استاندارى مازندران، فرماندارى یزد و مدیر كلى وزارت كشور را مى‏توان نام برد. فضائلى در دوره‏ى نوزدهم مجلس شوراى ملى، از شهرستان سارى به وكالت انتخاب شد و مدت چهار سال وكیل مجلس بود. پس از انقضاى دوره‏ى مزبور به ریاست شوراى عالى برق تهران منصوب شد و سپس با سمت استاندار به كرمانشاهان رفت. مدتى هم ریاست شوراى عالى وزارت كشور با او بود. فضائلى از موسسین و فعالین حزب مردم بود و مسئولیتهاى زیادى را در آن حزب بر عهده داشت، از جمله مدتى معاون و بعد دبیركل حزب بود. صاحب ترجمه مدتها با مطبوعات همكارى نزدیك داشت و زمانى نیز نشریه‏ى مستقلى به نام نامه‏هاى دوستانه انتشار داد. صاحب تحقیقات و تالیفاتى نیز مى‏باشد. در سال 1376 در تهران درگذشت.