ابوالحسن ملکی

در 1284 تولد یافت. پدرش حاج محمودآقا صراف در تبریز و تهران شهرت زیادى داشت، مخصوصا در بازار تهران مورد اعتماد و اعتقاد همگان بود. وى علاوه بر صدات و درستى در تربیت و فرزندان خود سعى بلیغ نمود و همه‏ى فرزندان خود را به اروپا فرستاد و تمام آنها درجات علمى گرفتند، از جمله ابوالحسن ملكى كه فرزند ارشد او بود در آلمان پزشكى خواند و مدتها در بیمارستان‏هاى برلن به كار طبابت اشتغال داشت و وقتى به ایران آمد از اطباى معروف شد. وى در تبریز به طبابت پرداخت و در دانشكده پزشكى تبریز استاد شد. ولى سوداى سیاست داشت و به هر ترتیبى بود از طبابت دست كشید و وارد سیاست شد. در دوره پانزدهم از مراغه به وكالت انتخاب گردید. در دوره هفدهم از تبریز وكیل شد و با دكتر مصدق همكارى نزدیك داشت. پس از سقوط مصدق با وجودى كه برادرش مسعود ملكى در هیئت دولت زاهدى عضو بود نتوانست وكیل شود. در پنجاه و پنج سالگى درگذشت و حین‏الفوت ثروت زیادى داشت، قسمتى از مستغلات خیابان سعدى متعلق به او بود. با اینكه سایر برادران وى به ترتیب مسعود و على‏اكبر و غلامحسین درجه دكترا از عالى‏ترین دانشگاههاى اروپا داشتند ولى این ثروت خیلى زود از بین رفت و بیشتر مستغلات او توسط برادرانش در وثیقه بانك‏ها قرار داشت و بانك‏ها مخصوصا بانك ملى همه را براى مطالبات خود ضبط كرد. در همان موقع گفته مى‏شد چون ثروت فرزندان حاج محمودآقا صراف از ربا و بهره جمع شده است مى‏بایستى به همین ترتیب از بین برود. دكتر ابوالحسن ملكى در سال 1336 ش در تهران وفات نمود.