منوچهر وارسته

استاد دانشكده افسرى و دانشگاه جنگ و از مبتكران تدریس زبان‏هاى خارجى در ایران با متد خاص است. وى تحصیلات خود را در پاریس در رشته زبان‏هاى خارجى پایان برد. سپس به ایران آمد و مشغول تدریس زبان شد و كتاب‏هایى به نام متد وارسته در زبان‏هاى فرانسه، انگلیسى و آلمانى به طبع رسانید و شهرت زیادى كسب كرد و مدت‏ها در ایران بلارقیب بود. با دختر سپهبد یزدان پناه كه از بطن همسر اول او كه دختر ممتحن‏الدوله شقاقى بود ازدواج كرد. این مصاهرت در ترقى او تأثیر كرد و به او عنوان «سراستاد» دادند یا خود این عنوان را انتخاب نمود. همه جا خود را سراستاد معرفى مى‏كرد. چون سال‏ها در سازمان‏هاى آموزشى ارتش تدریس نموده بود هوس كرد كه از نظر ظاهر هم در كسوت نظامیان باشد. قریب یكسال در دانشگاه نظامى تعلیمات دید و درجه سرلشكرى به او دادند، البته تنها نبود و تنى چند نیز از این مقررات استفاده كردند. در میان این عده وارسته شاگرد اول بود و از دست شاه جایزه گرفت. ولى نتوانست به آئین نظامى احترامات لازمه را به جاى آورد. شاه متغیر گردید و دستور داد درجات آنها اجرا نشود. رئیس دانشگاه نظامى به نام سرلشكر محمود افشارپور هم مورد بى‏مهرى واقع گردید و بازنشسته‏اش كردند. وارسته بعد از این شكست چندى دوام آورد و از فعالیت‏هاى اجتماعى و علمى دست كشید تا در 1356 درگذشت. حین‏الفوت سنش قریب 75 سال بود.