علی منظوری حقیقی

(1329 -1267 ش)، خطاط و شاعر. در تفرش به دنیا آمد. از كودكى به آموختن خط پرداخت و در جوانى به خوشنویسى شهرت یافت و مورد توجه اولین استاد خود، سید حسین خوشنویس باشى قرار گرفت. پس از مدتى به تهران آمد و مقیم شد و به كتابت و قطعه‏نویسى و فرمان نگارى پرداخت. در 1300 ش، كارمند اداره‏ى مجلس شد و در آنجا با عماد الكتاب آشنا گردید و شیوه‏ى خود را به روش او- كه خود پیرو میرزا رضاى كلهر بود- گردانید. وى علاوه بر نستعلیق، خط شكسته تحریر را نیز خوش مى‏نوشت و در كتیبه‏نویسى هم مهارت داشت. منظورى شعر مى‏گفت و غزلهاى عارفانه‏ى وى جمع‏آورى شده ولى به چاپ نرسیده است. از شاگردان او، فرزندش، عباس منظورى است. وى در صحن مزار حضرت معصومه (ع)، در قم مدفون است. از آثار او: یك دوره رسم المشق به عنوان «نگارش منظورى»، كه سالها در مدارس ایران مورد استفاده بود؛ یك نسخه «گلستان» سعدى و یك نسخه «رباعیات» خیام، كه به چاپ رسیده است؛ یك نسخه «بوستان» سعدى و «لیلى و مجنون» نظامى و منتخب «تفسیر منظوم» صفى علیشاه و جنگهاى متعدد؛ یك نسخه منتخب «خمسه‏ى» نظامى، به قلم نستعلیق كتابت عالى، با رقم‏هاى: «هزاران شكر خدائى را كه توفیق نوشتن عطا فرمود... در روز چهارشنبه بیست و ششم امرداد ماه یكهزار و سیصد و نوزده خورشیدى، وقتى كه مرا عمر در حدود پنجاه و دو سال بود... على منظورى پور شاه اویس...» و «تقدیم كتابخانه‏ى مجلس شوراى ملى بنمود على منظورى حقیقى 1320»؛ اثر گرانبهاى او، كتیبه‏هاى سر در ورودى مقبره‏ى نور علیشاه، در صحن امامزاده حمزه، در شهر رى و چند كتیبه در مساجد و تكایا و بقاع اطراف تفرش.