ازرا پاوند
«ازرا پاوند» Ezra Pound شاعر و منتقد ادبى آمريكايى تبار است كه به واسطه تاثيرات عميقى كه بر ادبيات انگليسى قرن بيستم برجاى گذاشته است، به او لقب «شاعر شاعران» داده اند. او هنر سرايش شعر را برترين هنرها مى دانست و در اين راه با بسيارى باورهاى ادبى و ديدگاه هاى انتقادى مبارزه كرد. اين شاعر بزرگ آمريكايى ۱۲ سال از زندگى خود را در آسايشگاه روانى گذراند. بزرگترين اثر ادبى او «سرود» نام دارد كه در ۱۰ جلد از سال ۱۹۲۵ تا ۱۹۶۹ به چاپ رسيد و در آخر نسخه كامل آن با نام «سرودهاى ازرا پاوند» Cantos of Ezra Pound به چاپ رسيد.
«ازرا لوميس پاوند» در ۳۰ اكتبر ۱۸۸۵ در «هايلى» منطقه «آيداهو» چشم به جهان گشود و دوران كودكى خود را در فيلادلفيا در كنار پدرش كه در ضرابخانه مشغول به كار بود گذراند. پس از اتمام تحصيلات مقدماتى به دانشگاه پنسيلوانيا رفت و به تحصيل زبان هاى خارجه پرداخت و در همين دوران با «ويليام كارلوس ويليامز» آشنا شد كه بعدها به عنوان يكى از اركان گروه شاعران نوگرا و پيشرو نيويورك صاحب شهرت شد. در خلال سال هاى ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۶ «پاوند» به يادگيرى زبان هاى «انگلو ساكسون» و «رومى» در كالج هاميلتون اهتمام ورزيد. «پاوند» از سال ۱۹۰۸ سلسله سفرهاى خود به سراسر اروپا را در مقام يك خبرنگار آغاز كرد و در همان سال اولين كتاب شعر خود با نام «A Lume Spento» را به چاپ رسانيد و پس از آن در لندن سكنى گزيد و به همراه «ريچارد آلدينگتون» و ديگر اديبان مكتب شعر جديد «تصويرگرايى» Imagism را بنيان نهادند و اولين نسخه آن را تحت عنوان «مكتب تصويرگرايى» در ۱۹۱۴ به چاپ رساندند. اين مكتب ادبى سرآغاز جنبشى در عالم ادبيات بود كه از انديشه هاى «رمى دو گورمونت» صاحب كتاب «فلسفه طبيعى عشق» و «تى يى هولم» نشأت مى گرفت. «پاوند» بعدها كتاب «فلسفه طبيعى عشق» «گورمونت» را ترجمه كرد. در بيان انديشه هاى «تى پى هولم» به اين نكته اكتفا مى كنيم كه وى تاكيد بسيارى بر «تازگى» زبان و درك صحيح از طبيعت داشت. «پاوند» در اين باب مى نويسد: «هرگز از تركيبى مانند «سرزمين تاريك صلح» استفاده نكنيد كه تصوير طبيعى صلح را خدشه دار مى كند و به همين دليل هيچ تاثيرى بر تخيلات خواننده ندارد و اين از عدم درك شاعر از مفاهيم وابسته به طبيعت سرچشمه مى گيرد.»
چندى نگذشت كه «پاوند» علاقه خود نسبت به مكتب «تصويرگرايى» را از دست داد و پس از آنكه با «امى لاول» Amy Lowell دچار اختلاف و مشاجره شد جنبش ادبى خود را نه «Imagism» كه «Amygism» خواند و پس از اين به همراه «ويندهام لوئيس» و مجسمه سازى به نام «گودير برزسكا» مكتب «Vorticism» را كه نوعى كوبيسم ادبى به شمار مى آمد تاسيس كردند و نشريه اى به نام «بلاست» را نيز در شرح ديدگاه هاى اين مكتب منتشر كردند. در همين نشريه بود كه «تى اس اليوت» و «جيمز جويس» موفق به چاپ آثار خود شدند و بعدها به مدد آن در مجلات «پوئترى» و «اگوئيست» نيز موفق به انتشار آثارشان شدند. «پاوند» در اين دوران با «جيمز جويس» مكاتبه داشت و حتى طى مكاتباتى مبالغى پول و لباس براى او جمع آورى كرد و فرستاد. «پاوند» در ويرايش و انتشار كتاب «سرزمين از دست رفته» اثر «اليوت» نيز نقش بسزايى داشت و نويسنده اثر كتابش را به «پاوند» تقديم كرد.
بسيارى در زمان ما «پاوند» را مخترع و مبدع شعر چينى مى دانند. او از سال ۱۹۱۳ با الهام از يادداشت هاى زبان شناس معروف «ارنست فئولوسا» كه عمرى را در تحقيق متون باستانى چينى گذرانده بود موفق شد بسيارى از نوشته هاى كنفوسيوس را ترجمه كند و مجموعه آنها را در كتابى با عنوان (Cathey) به چاپ رسانيد. در سال ۱۹۲۰ «پاوند» به پاريس مهاجرت كرد و سرزمين انگلستان را «فاحشه پير» خواند. چهار سال بعد به ايتاليا رفت و بيش از ۲۰ سال از زندگى خود را در آنجا گذراند. در سال ۱۹۳۳ موفق به ملاقات با موسولينى شد و بر سر عقايد ضديهودى خود احساس قرابت كردند. در سال ۱۹۴۵ او به دست نيروهاى آمريكايى دستگير شد و اين در حالى بود كه او هنوز يك شهروند آمريكايى به شمار مى آمد. «پاوند» را به محاكمه كشيدند و او را «مجنون» اعلام كردند و ۱۲ سال او را به جرم جنون در آسايشگاهى روانى در واشينگتن محبوس كردند. او در خلال همين سال ها موفق به دريافت جايزه ادبى «بولينگن» شد. پس از آنكه «پاوند» از آسايشگاه مرخص شد به ايتاليا بازگشت و تا آخر عمر در اين سرزمين ماند. او در اول نوامبر ۱۹۷۲ در ونيز درگذشت. آنان كه او را مى شناختند همگى بر اين اعتقادند كه پاوند بى تكلف و دور از غرور زندگى كرد و به واسطه رك گويى اش به تعداد دوستانش، دشمن داشت.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
