جهان آرا بیگم

 (21 صفر 1023- 3 رمضان 1092ق)
جهان آرا بیگم، دختر شاه جهان (پادشاه هندوستان)، زنی فاضله و ادیب و شاعر بوده است. وی در دربار پدرش تربیت یافت. مادرش بانو بیگم از محبان علم و علما و ملقب به ممتاز محل بود. وی علوم اسلامی و فنون ادب را در کاخ سلطنتی نزد علمای هندوستان فرا گرفت و در فنون شعر و سخن سرای سرآمد اقران و از شاعران مشهور فارسی زبان هندوستان شد. جهان آرا بیگم صاحب جمال بود و در شعر طبعی موزون و نظمی خوش داشت و از زنان سخاوتمند بود. خانه او مجمع ادبا و شاعرانی بود که از هدایا و عطایای وی بهره مند می شدند.وی از شیعیان امیرالمؤمنین علیه السلام و خاندان عصمت و طهارت علیه السلام بود. و شعرایی که به مناسبت های مختلف خاصه موالید و اعیاد شیعی قصایدی می سرودند، هدایایی از وی دریافت می کردند. جهان آرا بیگم در سال 1092ه.ق در دهلی از دنیا رفت. او را در مزار خواجه نظام الدین اولیا مراد صوفیان هندوستان به خاک سپردند. مونس الارواح یکی از مهمترین آثار اوست.