جهان خاتون شیرازی

 (-790ق)
جهان خاتون از شاعران قرن هشتم به شمار می رود. وی فنون شعر و ادب را از افاضل علمای شیراز فرا گرفت و در بلاغت و فصاحت به کمال رسید. منزل این بانو مجمع شاعران و علمای شیراز و سایر شهرها بود. وی از معاصران خواجه حافظ شیرازی و عبیدزاکانی بود و با این دو شاعر به نظم و نثر مکاتبه می کرد. آنها در محفل شعر او جمع می شدند و به مباحثه و گفت و شنودهای ادبی می پرداختند. جهان خاتون برای شاعران و ادبا حقوق ماهانه معین کرده بود و همیشه فراوان به اهل ادب بذل و بخشش می کرد. دیوان شعری از این بانو به جامانده است. وی در سال 790 ه.ق از دنیا رفت.
این چند بیت قسمتی از اشعار اوست:

بیا که بی رخ خوبت نظر به کس نکنم
به غیر کوی تو جای دگر هوس نکنم

مرا سری است به درگاه تو نهاده به خاک
که التجابه جز از تو به هیچ کس نکنم

بگو حواله من تا به کی به صبر کنی
به جان دوست که من غیر یک نفس نکنم