رَشحه بیگم
(-م ح 1250 ق)
دختر هاتف از ارباب فصاحت و بلاغت و شاعر بلندآوازه قرن سیزدهم هجری.
پس از اخذ مقدمات متداوله و علوم اسلامی و نحو و صرف نزد برگان فن ادب و شعر و از جمله پدرش سید احمد هاتف از شعرای ایران به تحصیل ادبیات و بلاغت و فنون شعر پرداخت. وی از شعرای بلندآوازه عصر قاجار است. به نقل از شیخ آقا بزرگ تهرانی رَشحه بیش از سه هزار بیت شعر سروده است. شش صفحه از دیوان وی در پایان دیوان پدرش هاتف اصفهانی طبع گردیده است.
