سکینه بنت الحسین علیه السلام

(-117 ق)

سکنیه دختر امام حسین علیه السلام و مادرش رباب بنت امریء القیس است. در واقع نام اصلیش آمنه است اما به سکینه مشهور می باشد. سکینه از بهترین شعرای زمان خویش به شمار می آمد. بزرگان شعرا و ادبای قریش با او مباحثه و مناقشه می پرداختند و سکینه اشعارشان را تصحیح می کرد و به آنها صله می داد. دیدار وی با جمعی از شعرا خاصه فرزدق را پاره ای از بزرگان در کتاب هایشان یاد کرده اند. امام حسین علیه السلام درباره او و مادرش فرمود: «به جان تو قسم، خانه ای را که سکینه و رباب در آن باشند دوست می دارم». محمدرضا کحاله می نویسد. «سکینه بانویی جلیل القدر، با نجابت و مقام و منزلتی بلند دارد». وی زمان حکومت خالد بن عبدالملک در 5 ربیع الاول 117 ه.ق در مدینه درگذشت.