شطیطه نیشابوری

وی از زنان فاضل، مؤمن و پرهیزکار قرن دوم شیعه است.

علامه مجلسی در بحارالانوار می نویسد: «شیعیان نیشابور به عادت هر ساله یکی از افراد امین خود را نزد امام موسی کاظم علیه السلام فرستادند تا مسائل شرعی خود را بپرسند و نیز سهم امام خویش را تقدیم کنند. در یک سال ابوجعفر محمد بن ابراهیم یا محمد بن علی نیشابوری را به خدمت امام علیه السلام فرستادند. شطیطه نیز یک درهم و یک پارچه خام که به دست خود رشته و بافته بود و چهار درهم بیشتر ارزش نداشت آورد. ابوجعفر گفت: من خجالت می کشم که این ناقابل را به خدمت امام علیه السلام ببرم. شطیطه گفت: ان الله لا یستحیی عن الحق-خداوند از حق خجالت نمی کشد. آنچه بر ذمه من هست همین مقدار است. چون نزد امام علیه السلام رسید، امام علیه السلام ضمن پاسخگویی به سئوالات فرمود درهم شطیطه را بیاور و دست در کیسه بردند و همان سخن شطیطه را فرمود و افزودند: به شطیطه سلام مرا برسان و این چهل درهم را نیز به او بده و پارچه ای نیز به او دادند و فرمودند: این هدیه من به شطیطه است. به او بگو که آنرا کفن خود قرار بده که پنبه این پارچه از مزرعه خود ماست و خواهرم آن را رشته و بافته است، و نیز این روز رسیدن ابوجعفر تا روز نوزدهم زنده خواهی بود، و این چهل درهم بابت کفن و دفن خود نگاه دار و به جنازه او نماز خواهم خواند.