بندرت کشورهایی از این دست وجود دارند که این فناوری ها را متناسب با جامعه خود استفاده کرده باشند و همین مساله باعث شد که در خیلی موارد تبعات ناگوار این فناوری در این جوامع بیشتر از مزیت های آن باشد.
شاید مهمترین عاملی که باعث این عوارض شده تولید نشدن محتوای آموزشی درخور در زمان مناسب بوده است.
محتوای آموزشی به روز خیلی دیر در کتاب های درسی وارد می شود بطوری که دنیای آموزش های مدرسه و دنیای دانش آموزان کاملا باهم متفاوت است و همین عامل باعث شده که تاثیرگذاری آموزش های مدرسه در میان دانش آموزان رنگ ببازد.
کاربردی کردن آموزش از نیازهای مهمی است که بستر را برای ورود دانش آموزان به آینده و جامعه فراهم می سازد.
نهادینه کردن حس مسئولیت پذیری در توجه به حوزه تربیت در کنار آموزش در مدارس در سطح کشور ضروری است و متاسفانه تعدادی از جامعه معلمان در حال حاضر خود را فقط مسئول آموزش می دانند و همین امر باعث بی توجهی به حوزه تربیت شده است.
امروز شاهد کسب رتبه‌های خوبی از سوی برخی دانش‌آموزان در رقابت‌های گوناگون از جمله کنکور هستیم اما همین دانش‌آموزان ممکن است در حل مشکلات و ساماندهی زندگی خود چنانکه باید توانمند نباشند.
اگر به سال های دهه 60 و 70 و قبل از آن برگردیم در می یابیم که سیر تحولات و ورود نوآوری‌ها و فناوری‌ها به زندگی انسان بسیار کم بوده و جامعه نیز کمتر به لزوم تغییر در محتوای آموزشی وسواس نشان می‌داد اما در سال های اخیر این سیر تحولات به سرعت در حال وقوع است و آموزه های مدرسه را به چالش طلبیده و از طرفی محتوای آموزشی درخور نیز متناسب با این فناوری ها در کتاب های درسی دیده نمی شود.
رییس جمهور اول مهرماه سال گذشته در آیین بازگشایی مدارس، با اشاره به اینکه دروسی که در مدارس تدریس می شوند، بیشتر از اینکه کاربردی باشند تئوری هستند، گفته بود: امروز اگر دانش‌آموز دارای 12 سال تحصیل ما را با یک دانش‌آموز کشور پیشرفته که او هم 12 سال تحصیل کرده ، کنار هم قرار دهیم، می‌بینیم که داشته‌های او بیشتر از دانش‌آموز ماست چرا که در مدارس ما بیشتر بر حفظیات تکیه شده است تا پرورش خلاقیت‌ها و کسب مهارت‌ها.
روحانی ادامه داد: اگر در کتب درسی ما نیز به جای ارائه صرف حفظیات در ذهن دانش‌آموزان، سوال ایجاد شود، قطعاً دانش‌آموزان پیدا می‌شوند که شاید به این سوالات پاسخی دیگر و حتی بهتر از پاسخ مؤلفان کتب درسی بدهند. مؤلفان کتب درسی ما باید این نکته را باور کنند که شاید برخی از دانش‌آموزان با ذهن‌های خلاق بتوانند پاسخ‌های بهتری به برخی سوالات درسی بدهند و با طرح سوال در ذهن آنها و جمع‌آوری پاسخ‌های جدید از دانش‌آموزان خلاق، کتب درسی سال‌های آینده را براساس این پرسش و پاسخ‌های جدید تألیف کنند تا خلاقیت بیش از پیش در ذهن جوانان و نوجوانان کشورمان زنده شود.
روحانی افزود: باید به گونه‌ای عمل کنیم که پس از 12 سال دانش‌آموز ما به جای اینکه یک برگه کاغذ به عنوان مدرک دریافت کند، مهارت عملی کسب کرده باشد و حداقل در یک رشته مهارت و علاقه کافی برای اشتغال به کار داشته باشد.
رییس جمهور اظهار داشت: اولین درخواست من آقای بطحایی حتی قبل از معرفی ایشان به عنوان وزیر به مجلس این بود که نظام آموزشی ما به گونه‌ای اصلاح شود که دانش‌آموز فارغ‌التحصیل از دوره دوازده ساله تحصیلات ابتدایی و متوسطه حداقل یک کار و مهارت آموخته باشد تا اگر نخواست وارد دانشگاه شود، بتواند وارد بازار کار شود.
روحانی با بیان اینکه اصلاح نظام آموزشی بر این اساس وظیفه همه معلمان، مسئولان آموزشی، مؤلفان کتب درسی و دیگر مسئولان کشور است، اظهارداشت: شاید این انتقاد من مقداری تند باشد، اما اگر نگاهی به کتب درسی دوران مدرسه امثال بنده در دهه‌های 30 و 40 بیندازیم، غیر از جلد و عکس و تغییرات شکلی مختصر، محتوای این کتب با کتب درسی امروز تفاوت چندانی ندارد.
رییس جمهور ادامه داد: ما باید دانش‌آموز امروز را برای 12 سال بعد تربیت کنیم نه حتی برای امروز در حالی که نظام تحصیلی و کتب آموزشی امروز ما دانش‌آموزان را حتی برای امروز تربیت نمی‌کنند بلکه آنان را برای دیروز تربیت می‌کنند . از همه تلاش‌ها و زحماتی که برای تحصیل و تربیت دانش‌آموزان کشور کشیده می‌شود صمیمانه و خالصانه سپاسگزاری می‌کنم اما باید قبول کنیم که این تلاش‌ها نیاز به تحول اساسی دارند.
بطحایی نیز، در همین خصوص گفته بود: تلاش خواهیم کرد، آموزش‌ها از حافظه محوری به سمت مهارت‌آموزی تغییر مسیر دهد تا دانش‌آموزان مهارت زندگی کردن را در مدرسه بیاموزند.
وی ابراز امیدواری کرد که در دولت دوازدهم آموزش و پرورش بیش از پیش کاربردی شود.
با این وجود و با تاکیدات رئیس جمهور و قول وزیر آموزش و پرورش با مرور محتوای آموزشی کلاس‌های درسی سال جدید درمی یابیم که مربوط به سال های قبل است در حالیکه در همین کلاس ها، دانش آموزان به عنوان فراگیران همین نظام آموزشی با کمک گوشی های هوشمند خود در کسری از ثانیه به آخرین یافته های درس و خیلی از موضوعات و مطالب دیگر دسترسی دارند و این مساله کاملا آموزش های مدرسه را ناکارآمد و بی اثر می کند.
همین حالا خیلی از دانش آموزان از نظر آشنایی با فناوری های جدید خیلی جلوتر از معلمان خود هستند و آموزش‌های مدرسه کمتر در دانش آموزان اثر گذار است. اکنون اگر خروجی های آموزش و پرورش را نگاه کنیم مشاهده خواهیم کرد که این دانش آموزان دست پرورده نظام آموزشی ما نبوده بلکه شبکه های اجتماعی در این زمینه در حال ایفای نقش هستند.
قدر مسلم در عصر حاضر نمی توان جلو ورود اطلاعات از طریق شبکه های اجتماعی را گرفت اما می توان محتوای آموزشی درخور و متناسب و کارآمد در اختیار دانش آموزان قرار داد.
