چرا سرخابی ها واژه فرهنگ را یدک می کشند؟
فرهنگ، حلقه گم شده شهرآورد سرخابی ها

دربی 88 هم با همه هیجانات کاذبی که مثل دیگر بازی های این 2 تیم داشت، به پایان رسید آن هم بدون گل.
 

هیاهو برای هیچ!
هیاهو، جارو جنجال، بازار داغ کری خوانی، نشان دادن عددهای 6 و 4 به هم،  هیجان کاذب، تپش قلب، سرشکستن و جنگ و دعوا برای یک بازی 90 دقیقه ای که چه لحاظ فنی و چه امتیازی، هیچ چیزی برای 2 تیم نداشت. این بازی هم مانند تمام دربی های بدون گل، هیاهو بود برای هیچ.

شهرآورد، گرانی دلار را نَشُست!
این روزها که گرانی مایحتاج اولیه زندگی مردم سربه فلک کشیده و دلار هم به مرز 20 هزار تومان رسیده، شاید این دربی میتوانست کمی از التهابات و استرس های اقتصادی مردم بکاهد اما بازی کسل کننده و بدون هیجان باعث شد که برعکس، هواداران 2 تیم با اعصابی به هم ریخته به خانه های خود بروند. این بازی اگر جذاب بود و گل داشت، می توانست مدتها مردم را سرگرم کند تا شاید گرانی این روزها را برای مدتی کوتاهی هم که شده به دست فراموشی بسپارند.

فرهنگ، حلقه گم شده دربی ها
از نتیجه بدون گل دربی که بگذریم، هنوز هم متاسفانه صحنه های دردناک و اسفبار در ورزشگاه ها دیده می شود. از فحاشی و درگیری طرفداران دو تیم گرفته تا ریختن زباله در اطراف ورزشگاه. همان کسانی که در فضاهای مجازی برای حرکت های مردمان دیگر به خصوص ژاپنی ها- که بعد از پایان بازیها صندلی های خود را از وجود زباله پاک می کنند ـ  کلاه از سر برمی دارند و لایک می کنند و اشک شادمانی میریزند، وقتی به پای عمل خودشان می رسد، مردود می شوند. اینها همانهایی اند که زباله می ریزند در ورزشگاه ها و اطراف آن بدون اینکه ذره ای عذاب وجدان بگیرند برای آن کارگرانی که باید بعد از بازی بی فرهنگی آنها را پاک کنند!

گل می کشند و گل می بینند!
دیگر آمار ناامید و نگران کننده ای که در ورزشگاه های ما متاسفانه به اپیدمی تبدیل شده، استعمال مواد مخدر روی سکوها به خصوص ماده مخدر گُل است که به راحتی و آزادانه بین هواداران به خصوص جوانان زیر 20 سال دست به دست می شود. وقتی وارد جایگاه خبرنگاران می شوید، بوی نامطبوع مواد مخدر و گل در فضا پیچیده است و کسی هم پیگیر نیست تا این معضل بزرگ در فضاهای ورزشی به حداقل برسد.

فضای ورزشگاه ها باید پاک باشد
فضاهای ورزشی و ورزشگاه ها باید عاری از هرگونه تنش، خشونت، استعمال دخانیات و مخدر باشد تا هوادار و تماشاگری که وارد محیط آن می شود و می خواهد از دیدن بازی تیم محبوب خود لذت ببرد، از خطرات احتمالی در امان باشد. مردم برای رفتن به ورزشگاه هزینه می کنند تا از روزمرگی و خستگی ناشی از هیاهوی زندگی فرار کرده و در فضایی کاملا ورزشی لذت ببرند. لزوم پاکسازی ورزشگاه ها از پلشتی های موجودی که ذکر شد، ابتدا فرهنگ سازی دستگاههای زیربط و سپس وجود نظارت های جدی برای عدم ورود مخدر به ورزشگاه ها و قراردادن امکانات سخت افزاری مثل فروش بلیت الکترونیکی و شماره گذاری صندلی سکوهاست.

فرهنگ سازی به جای طرح موزاییکی
باشگاه های ما به خصوص سرخابی ها که واژه فرهنگی ورزشی را یدک می کشند، تنها در بحث ورزش نباید هزینه کنند. البته چندسالیست که طرح های فرهنگی سطحی و روتین در دستور کار کانون هواداری از جمله زدن طرح های موزاییکی به مناسبت های مختلف قرار گرفته اما باشگاه ها نباید به این طرح ها بسنده کنند. ضروریست که باید مدیران کانون هواداران را موظف کنند تا سکوها را کنترل کرده و از هرگونه درگیری،استعمال مخدر و ریختن زباله جلوگیری و در پایان بازی سکوها را پاکسازی کنند تا ملکه ذهن هواداران شود.

دربی ها بهترین فرصت برای فرهنگ سازی!
هرساله میلیون ها بیننده تلویزیونی چه داخل و چه خارج از کشور دیدار بین پرسپولیس و استقلال را دنبال می کنند. این دیدار علاوه بر دستاورد مالی که برای باشگاه ها دارد، می تواند با پیگیری و اجرای طرحهای فرهنگی، دستاوردهای قابل توجه فرهنگی هم داشته باشد تا حداقل بتوانند به بخش فرهنگ هم ادای دِین کنند.


به قلم: سیدمجتبی سیدی


 

مطالب مرتبط:
لنگی ها و دلاک ها از کجا به دربی راه پیدا کردند
همه دربی های ناتمام تاریخ فوتبال ایران
دربی هم دربی های قدیم!!
شفر: در دربی شجاعانه بازی می‌کنیم
برانکو: در دربی هجومی به میدان می‌رویم