ساعت 12 ظهر امروز، حدود کمتر از 100 نفر در مقابل پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران جمع شدند و اقدام به سردادن شعارهایی در مخالفت با اجرای برخی قوانین و بخشنامه‌ها با محوریت حجاب کردند.
همزمان با برگزاری این تجمع تعداد قابل توجهی از اساتید و دانشجویان دانشگاه تهران هم با سردادن شعارهایی همچون "بی حجاب حیا کن، دانشگاه را رها کن" و "دانشگاه اسلامی جایگاه قانون شکنی نیست"، اعتراض خود را به برگزاری تجمعات ساختارشکنانه اعلام کردند.
ماجرا از آن‌جا آغاز شد که سه هفته گذشته، 2هزار نفر از دانشجویان واساتید دانشگاه تهران با ارسال نامه‌‌ای به "نیلی" رئیس دانشگاه تهران از وی خواستند به وضعیت زننده‌ی حجاب و قانون شکنی در دانشگاه رسیدگی کند که با کم‌توجهی مسئولین دانشگاه تهران مواجه شد.
این تجمع در حالی برگزار شد که در روزهای اخیر برخی با انتشار فراخوان‌های گسترده در فضای مجازی و برخی کانال‌های ضدانقلاب دانشجویان دانشگاه تهران را به برگزاری تجمع دعوت می‌کردند.
حضور چشمگیر دانشجویان و اساتید دانشگاه تهران که براساس فراخوان‌های منتشر شده می‌دانستند امروز قرار است تجمع ساختار شکنانه علیه اجرای قانون صورت گیرد، در محوطه پردیس هنرهای زیبا موجب شد که تجمع‌کنندگان مخالف اجرای قانون نتوانند صدای خود را به گوش دانشجویان دیگر برسانند.
به همین دلیل با حرکت در محوطه دانشگاه، سعی کردند دانشجویان دیگر را با خود همراه کنند و همزمان هم شعارهایی ساختارشکنانه سرمی‌دادند.
برخی از دانشجویان هم می‌گویند بیشتر تجمع‌کنندگان از بیرون دانشگاه آمدند و تا ساعت 12 حراست، کارت‌های دانشجویان را چک نمی‌کرد.
حرکت تجمع‌کنندگان در محوطه دانشگاه و سردادن شعارهای قانون‌شکنانه، ضمن ایجاد التهاب در فضای دانشگاه باعث ایجاد درگیری‌های مختصری میان آنها و سایر دانشجویان هم شد که این درگیری‌ها با وساطت و مدیریت دانشجویان دیگر و برخی مسئولان دانشگاه خاتمه یافت.
این اتفاق از جهات مختلف اهمیت دارد
وجه اول خطابش دانشجویان معترض است. ما هنوز به این سطح از بلوغ نرسیدیم که اعتراض به قانون با قانون‌شکنی متفاوت است. تجمع این دانشجویان در اعتراض به قانون نیست، بلکه در تقابل با اجرای قانون است. انشاالله که فرقش روشن است. برای همین در شعارها می‌گفتند " تا ریشه کنی حجاب یک یا حسین دیگر". معترض به قانون می‌داند که اعتراض را نباید نزد حراست دانشگاه ببرد و باید مجوز تجمع بگیرد و قس علی هذا.وجه دوم این ماجرا خطابش به مسئولین کشور است. وقتی شهر را رها می‌کنیم تا چهارشنبه‌ها و باقی روزهای هفته را عده‌ای با اباحه‌گری، مانور ابتذال دهند، طبیعی است که از آزادی یواشکی به تجمع برای قانون‌شکنی علنی برسیم. حجاب و غیرحجابش بماند. کجای دنیا اجازه می‌دهند قانون کشورشان را این‌طوری بی‌حیثیت کنند؟
اما وجه سوم ابعاد سیاسی این ماجرا است. حجاب هیچ، قانون هم هیچ. چرا آقایان متوجه نیستند که پروژه‌ی کشف حجاب، پروژه‌ی امنیتی است. صاحب این پروژه علنا با پهلوی‌ها و پمپئو و غیره، عکس یادگاری دارد تا نشان دهد که کشف حجاب را در خدمت تحریم‌ها و علیه مردم آورده است. موضوع چهارشنبه‌های سفید، موضوع حجاب و بدحجابی نیست، موضوع قانون و بی‌قانونی هم نیست. مشخصا علیه مردم است.
چرا در غفلتیم؟
