تقلا و تلاش‌های واشنگتن نشان‌دهنده آن است که آمریکا درحالی که خواستار توافقی جدیدی برای کنترل ایران است، ولی دیگر بی‌تاب شده است و از صبور بودن در آمده است و این درحالی است که چند روز پیش، در 5 ژوئن ترامپ اعلام کرده است: هر چند «همیشه فرصتی» برای حمله به ایران وجود دارد، ولی الان آن زمان نیست. مایک پمپئو نیز اخیرا زمزمه گفتگو با ایران را آغاز کرده است و در 2 ژوئن گفته است: «ما آماده مذاکره بدون پیش‌شرط هستیم.» این تحلیل‌گر در ادامه می‌افزاید البته ایران این سخنان را«لفاظی و بازی با کلمات» آمریکایی‌ها خوانده است؛ چراکه تهدید‌های آمریکا در خلیج فارس همچنان ادامه دارد.
این تحلیل‌گر در ادامه توضیح می‌دهد چرا تهران چشم و گوش خود را به روی بازی‌های تهدیدآمیز دولت آمریکا و پیشنهاداتشان و همچنین آنچه واشنگتن از آن به تلاش برای کنترل ایران نام می‌برد، بسته است.
اسپوتنیک می‌نویسد در ادامه اعلام «فشار حداکثری» توسط دولت ترامپ که بخش انرژی ایران را هدف گرفته است، مایک پمپئو در 2 ژوئن گفت آمریکا تمایل دارد «بدون هیچ پیش‌شرطی» با ایران گفتگو کند. پشت این تغییر عقیده چیست؟
از منظر این تحلیل گر آمریکایی این برنامه به اصطلاح نظامی علیه ایران برای ترساندن ایران به امید آوردن آنها «به طور داوطلبانه» به میز مذاکره است – همان به اصلاح طرحی که برای ترساندن کره شمالی از آن استفاده شد. چنین تاکتیکی بر روی کره شمالی عملی بود، البته این موضوع هم باید در نظر گرفته شود که تنها وجه مثبتش این بود که ترامپ با کیم جونگ اون جلوی دوربین دست دست داد و در نتیجه نمایشی از قدرت به راه انداخت. اما ایران فریب چنین طرحی رو نمی‌خورد و براساس خط قرمزهایش مذاکره با آمریکا را رد خواهد کرد؛ آن هم به این دلیل که به طور غیرقابل اجتناب ثابت شده است که این امر بیهوده است، همانطور که بر سر برجام آمد و واشنگتن با وجود ادامه تعهد ایران به برجام، از آن خارج شد.
به گفته این تحلیل‌گر واشنگتن هم‌اکنون از سیاست هویج و چماق در مقابل ایران استفاده می‌کند، چراکه گزینه‌های استراتژیک کمی که مطابق با سیاست‌های آمریکا و متحدان نزدیکش است وجود دارد. او در میان تحلیلش به این موضوع نیز اشاره می‌کند «فهم (سیاست‌های)» ایران برای جوامع غربی بسیار سخت است. به همین دلیل واشنگتن – لندن – تل آویو – اتحادیه اروپا به طور مداوم باید رفتارهای ایران را تجزیه و تحلیل و حدس بزنند و هم‌زمان از حربه فریب و ترساندن ایران برای تحت فشار قرار دادن و قبول گزینه‌های ترجیحی غرب استفاده کنند. او می افزاید: البته این را هم باید مدنظر باید قرار داد که ایران اکنون کشوری تاثیرگذار در منطقه است و متحدان خود را نیز افزایش داده است؛ از جمله روسیه، چین. همچنین همکاری مالی با قدرت‌های اوراسیا برای دور زدن هژمونی دلار در جهان برای قیمت‌گذاری محصولات انرژی و تجارت را نیز باید مد نظر قرار داد.
در موضوع دوم باید گفت ایران سخت به دنبال جدایی کامل از استانداردهای قیمت‌گذاری دلاری بین‌المللی نفت است که میان واشنگتن، لندن و موسسه مالی سویسی (Swiss Finance Institute )، شاه فهد و شیخ یمانی سعودی و در نهایت بقیه عضو اوپک اوایل تا اواسط دهه 1970 چیده شده است.
این تحلیل گر می‌گوید ایران در این میدان تنها نیست، زیرا ونزوئلا نیز در حال اقدام به چنین کاری است. از این رو عجله در تلاش برای مقابله با این دو کشور غنی از ذخایر نفتی باعث می‌شود این دو به مسکو، پکن، آنکارا و دیگران سوق داده شوند تا به دیکتاتوری دلار در دنیا پایان دهند.
