چند نفر از انگلیسی‌ها تاکنون به ایران رفته‌اند؟ چند نفر انگلیسی در آنجا (ایران) زندگی می‌کنند؟
من گمان می‌کنم آمار و ارقام آن بسیار اندک باشد؛ این در حالی است که این آمار و ارقام در فرانسه کاملا برعکس و زیاد است. در سال 2018 مشخص شد که بازدید از فرانسه جزو بیشترین بازدیدهای مردم انگلیس از کشور دیگر بوده است. 76 درصد انگلیسی‌ها زمانی به فرانسه رفته‌اند. بر اساس وب‌سایت دولت انگلیس، سالانه حدود 17 میلیون انگلیسی از فرانسه دیدن می‌کنند.
اکنون با این آمار و ارقام بیایید در نظر بگیرید یک خبرنگار در انگلیس هستید. از نظر شما بینندگان تلویزیون انگلیس بیشتر به دنبال اخبار مربوط به اعتراضات گسترده در فرانسه هستند یا اخبار اعتراضات در ایران که بسیار دورتر از انگلیس قرار دارد؟!
با این حال، واقعیت این است که اعتراضات ضددولتی چند روز گذشته در ایران (به دلیل سقوط هواپیمای اوکراینی بر اثر خطای انسانی و غیرعمدی) خبر اصلی روز یکشنبه بی بی سی شد و اخبار مربوط به اعتراضات در فرانسه و اعتصاب سراسری در خصوص اصلاحات اقتصادی به صورت بسیار ناچیز در این رسانه پرداخته شد.
معمول است در فرانسوی‌ها به آنچه که دوست ندارند، به راحتی «نه» می‌گویند. تظاهرات جلیقه زردها هر هفته از ماه دسامبر سال 2018 تا کنون برگزار می‌شود. آخر هفته گذشته نیز پلیس با شلیک اشک آور و با توسل به زور جمعیت معترض را متفرق کرد.
در همین زمان، اعتصاب عمومی علیه افزایش سن بازنشستگی از 62 سال به 64 سال به 31 روز رسید. ماکرون در پاسخ به این اعتراضات این طرح را به حالت تعلیق درآورده است.
با این حال، خبر تظاهرات فرانسوی‌ها ، که در رسانه‌های انگلیسی به صورت گذری پرداخته شد، قابلیت این را داشت که به تیتر یک رسانه‌های انگلیسی تبدیل شود. هنچنین راهپیمایی هزاران نفر در گلاسکو برای استقلال اسکاتند از انگلیس باید به آن پرداخته می‌شد. حیرت‌انگیز نیست (که به این موضوع در رسانه‌های غربی پرداخته نشد؟)
در عوض، ما روز یکشنبه پس از بیدار شدن با حجم گسترده از خبر اعتراضات در ایران، که هزاران مایل دورتر از ما هستند، روبه‌رو شدیم! با انبوهی از توئیت‌ها و اظهاراتی که درباره اعترضاات در تهران مواجه شدیم، که هیچ نشانه‌ای از اعتراضات جلیقه زردها و تظاهرات در فرانسه در آنها دیده نمی‌شد!
معترضین در ایران، مانند معترضین دوازده ماه پیش در ونزوئلا و همچنین هنگ کنگ، به وضوح مورد تایید و حمایت دونالد ترامپ قرار گرفتند و متعصب نومحافظه کار مانند جان بولتون هیجان خود را در قبال اعتراضات در ایران نمی‌تواند پنهان کنند و علنا توییت می‌زند «تغییر رژیم در حال انجام است»
اما این در حالی است که جلیقه زردها چنین پشتوانه سیاسی از کشورهای غربی ندارند و در معرض برچسب‌های نادرست هستند. در واقع، اعتراضات جلیقه زردها یک جنبش مردمی دموکراتیک است که این جنبش به روی کسانی که از وضعیت ناعادلانه اقتصادی کشور عصبانی هستند باز است. این جنبش کاملا خودجوش است، تحت کنترل هیچ حزب و گروهی نیست و همین است که بسیاری از مقامات سیاسی غربی از آن واهمه دارند. و این اعتراضات در رسانه‌های انگلیسی کمتر بازتاب داده می‌شود، چرا که از اینکه این جنبش در انگلیس هم راه بیفتد، ترس دارند.
آنها ترجیح می‌دهند از ناآرامی‌های داخلی در ایران که کشوری غنی از نفت است حمایت کنند و باید این بدانیم که هر چیزی که باعث تضعیف دولت ایران شود، در خدمت منافع آن‌هاست.
