درگذشت شلدون ادلسون میلیاردر حامی بمباران اتمی ایران / او کیست؟

«شلدون ادلسون» میلیاردر حامی رئیس‌جمهور آمریکا و نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در سن 87 سالگی مرد. به واقع او که بود؟

چهارشنبه، 24 دی 1399

تخمین زمان مطالعه:

نویسنده : تحریریه راسخون

به گزارش راسخون؛ رسانه‌های آمریکایی و رژیم صهیونیستی خبر دادند که شلدون ادلسون میلیاردر حامی دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو درگذشت.

شرکت «لاس‌وگاس سندز» آمریکا در بیانیه‌ای تایید کرد که «شلدون ادلسون» صاحب این شرکت و یکی از حامیان سرسخت دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو مُرده است.

این شرکت یک شرکت بزرگ آمریکایی فعال در زمینه شرکت گردشگری و فعال در زمینه کازینوها و قمارخانه‌ها بوده و ادلسون، بنیانگذار آن بود.

ادلسون صهیونیست تا سال 1996 حامی مالی حزب دموکرات بود اما از آن سال به یکی از طرفداران و کمک‌کنندگان مالی حزب جمهوری‌خواه بدل شد.

این کازینودار آمریکایی طبق گزارش پایگاه «فوربس»، نفر بیست و هشتم ثروتمندترین فرد جهان بوده است.

ادلسون از حامیان سرسخت دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیررژیم صهیونیستی بوده و به داشتن مواضع به شدت حمایتی از اسرائیل و مواضع ضد ایرانی شهرت داشت.

وی در سال ۲۰۱۳ در بحبوحه مذاکره هسته‌ای ایران، به کاخ سفید توصیه کرده بود برای قدرت‌نمایی در برابر تهران، در یکی از صحراهای ایران بمب اتمی منفجر کند!

او از سن پایین کار کردن را شروع کرد و زمانی که نوجوان بود در خیابان روزنامه می‌فروخت.

ادلسون با ناتمام گذاشتن تحصیل در کالج اولین موفقیت خود را در راه‌اندازی نشستی در رابطه با تجارت کامپیوتر کسب کرد.

زمانی که برای مراسم مختلف دنبال محل‌های بیشتری بود وارد حرفه هتل‌داری شد.

او بعد‌ها چند هتل و کازینو (قمارخانه) در لاس وگاس، سنگاپور و جزیره ماکائو در دریای چین تاسیس کرد.

کودکی و تحصیلات آدلسون

«آدلسون» در محله دورچستر شهر بوستون، ماساچوست متولد شد و فرزند «سارا» و «آرتور آدلسون» بود. خانواده او اوکراینی یهودی بودند. پدر او راننده تاکسی، و مادرش مدیر یک مغازه بافندگی بود. او حرفه کسب و کار خود را در سن ۱۲ سالگی آغاز کرد. او در سن ۱۲ سالگی شروع به فروش روزنامه کرد و در سن ۱۶ سالگی کسب و کار وندینگ ماشین (دستگاه خودکاری که‌ با انداختن‌ پول‌ در آن‌ جنس‌ بیرون‌ می‌دهد) به راه انداخت. وی وارد مدرسه حرفه‌ای شد تا تندنویس دادگاه شود اما بعداً به ارتش پیوست.

وی به عنوان کارگزار وام مسکن، مشاور سرمایه‌گذاری و مشاور مالی فعالیت کرد. پس از آن که از ارتش مرخص شد، کسب و کار فروش جبعه‌های لوازم آرایشی را آغاز کرد و سپس کسب و کار دیگری با عنوان «دی آیس ایت» (آن را یخ‌زدایی کن) اسپریی شیمیایی که به شیشه جلوی یخ زده اتومبیل‌ها را آب می‌کرد، به راه انداخت. در دهه ۶۰ میلادی، وی کسب و کار تورهای چارتر را آغاز کرد. «آدلسون» وارد کالج شهر نیویورک شد اما از ادامه آن انصراف داد.

حرفه و کسب و کار آدلسون

کامدکس (COMDEX)

منبع اصلی ثروت و سرمایه کنونی «آدلسون»، نمایشگاه تجارت کامپیوتر «کامدکس» بود که او و شرکایش آن را برای صنعت کامپیوتر توسعه دادند؛ نخستین نمایشگاه مربوط به سال ۱۹۷۹ بود. این نمایشگاه در اکثر سال‌های دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی نمایشگاه برتر تجارت کامپیوتر بود.
در سال ۱۹۹۵، «آدلسون» و شرکایش کامدکس را به قیمت ۸۶۲ میلیون دلار به «شرکت سافت‌بانک» ژاپن فروختند؛ سهم «آدلسون» از این معامله ۵۰۰ میلیون دلار بود.

- سندز کازینو (Sands Casino)

لاس‌وگاس، نوادا
در سال ۱۹۸۸ «آدلسون» و شرکایش، هتل و کازینوی سندز در لاس‌وگاس، پاتوق سابق «فرانک سیناترا» و «رَت پَک»، را خریداری کردند تا بدین وسیله یک منبع کسب و کار جدید از صنعت نمایش را وارد لاس‌وگاس کنند. «آدلسون» و شرکایش یک سال بعد «سندز اکسپو و کانونشن سنتر» (نمایشگاه و مرکز همایش سندز) را ساختند، که در آن زمان تنها مرکز همایش متعلق به بخش خصوصی در آمریکا بود.

در سال ۱۹۹۱، هنگامی که «آدلسون» همراه با همسر دومش «میریام» برای ماه عسل به ونیز رفته بود، ایده ساخت یک هتل خاص و عظیم به او الهام شد. او «سندز» را کاملاً خراب کرد تا «ونیشن»، یک هتل و کازینو با تم ونیزی، را بسازد. در سال ۲۰۰۳، برج ۱۰۱۳ سوئیتی ونیزیا به این مجموعه اضافه شد؛ و ۴۰۴۹ سوئیت؛ ۱۸ رستوران و یک مرکز خرید با کانال‌های آب، قایق و ملوانان آوازخوان به هتل افزوده گشت.

در اوت ۲۰۰۷، «آدلسون»، «ونیشن ماکائو ریزورت هتل» ۲.۴ میلیارد دلاری را در کوتای افتتاح کرد و اعلام نمود که قصد دارد یک محوطه وسیع و متمرکز را ایجاد نماید که آن را «کوتای استریپ» می‌نامید. «آدلسون» گفت که قصد دارد هتل‌های دیگری را تحت برندهایی نظیر «فور سیزنز» (چهارفصل)، «شرایتون» و «سنت رجیس» افتتاح نماید. چنین برنامه‌ریزی شده بود که «لاس‌وگاس سندز» ِ او تا سال ۲۰۱۰، ۱۲ میلیارد دلار روی «کوتای استریپ» سرمایه‌گذاری کرده و ۲۰۰۰۰ اتاق هتل در آن‌جا بسازد.

پنسیلوانیا
در اواخر دهه نخست ۲۰۰۰ میلادی، «آدلسون» و سازمان تصمیم گرفتند کازینویی در پنسیلوانیا بسازند. این مجموعه یکی از ۵ کازینوی مستقلی بود که در سال ۲۰۰۶ از طرف هیئت کنترل بازی‌های پنسیلوانیا مجوز دریافت کرد. این کازینو در ۲۲ مه ۲۰۰۹ افتتاح شد. بازی‌های میزی در ۱۸ جولای ۲۰۱۰ آغاز شدند. هتل در ۲۷ مه ۲۰۱۱ بازگشایی شد.

«آدلسون» اظهار داشت، «اگر ما فرصت ساخت یک مجموعه یکپارچه را داشته باشیم، یک کار را خواهیم کرد. به گمان ما این کار موجب جذب مشتریان و درآمد مالیات برای ایالات پنسیلوانیا و لی والی و شهرهای درون آن می‌گردد.»

در سال ۲۰۱۰، در حین رکود اقتصادی جهانی در اواخر دهه نخست ۲۰۰۰، «آدلسون» به مجله وال‌استریت گفت، «اگر امروز حق انتخاب داشتیم، احتمالاً این پروژه را آغاز نمی‌کردیم.»

ماکائو، چین
«آدلسون» پیشگام یک پروژه عظیم برای آوردن نام «سندز» به ماکائو، شهر قماربازی چینی که تا دسامبر ۱۹۹۹ مستعمره پرتغال بود، شد. «سندز ماکائو» که یک میلیون فوت مربع مساحت داشت، هنگامی که در مه ۲۰۰۴ افتتاح گشت، تبدیل به نخستین کازینو به سبک وگاس در جمهوری خلق چین شد. «آدلسون» توانست سرمایه‌گذاری ۲۶۵ میلیون دلاری آغازین خود را در عرض یک سال بازیابد، و از آن‌جا که او صاحب ۶۹% از سهام بود، هنگامی که در دسامبر ۲۰۰۴ سهام عمومی را دریافت کرد، ثروت خود را افزایش داد. از زمان افتتاح «سندز ماکائو»، ثروت شخصی «آدلسون» بیش از چهارده برابر شده است. گفته می‌شود سازمان «آدلسون» به علت نقض احتمالی قوانین شیوه‌های فساد خارجی مرتبط با پرداخت‌های انجام شده به یک وکیل ماکائویی، تحت بازرسی‌های فدرال قرار گرفته است.

خلیج مارینا، سنگاپور
در مه ۲۰۰۶، «لاس‌وگاس سندز» یک مجوز شدیداً رقابتی برای ساخت یک مجموعه کازینو در خلیج مارینا دریافت کرد. این کازینوی جدید، با نام «مارینا بِی سندز»، در سال ۲۰۱۰ افتتاح شد و شایعه بود که ۵.۵ میلیارد دلار هزینه داشته است. این مجموعه شامل یک مرکز خرید، مرکز همایش، و ۲۵۰۰ اتاق لوکس هتل می‌باشد.

مطبوعات اسرائیل
«آدلسون» در سال ۲۰۰۷ پیشنهادی ناموفق برای خرید روزنامه اسرائیلی «معاریو» ارائه کرد. هنگامی که این تلاش با شکست روبرو شد، او برنامه‌هایی موازی را برای انتشار یک روزنامه رایگان برای رقابت با روزنامه «اسرائیلی»، روزنامه‌ای که او در سال ۲۰۰۶ به صورت مشترک تأسیس کرده اما آن را رها ساخته بود، جلو برد. نخستین نسخه از روزنامه جدید «اسرائیل هایوم» (اسرائیل امروز) در ۳۰ جولای ۲۰۰۷ منتشر شد.

بر اساس نظرسنجی «شاخص گروه هدف» (TGI) که در جولای ۲۰۱۱ منتشر شد، «اسرائیل امروز»، که بر خلاف دیگر روزنامه‌های اسرائیلی به صورت رایگان توزیع می‌گردد، چهار سال پس از آغاز به کار خود تبدیل به روزنامه شماره یک (در روزهای کاری هفته) شد. این نظرسنجی نشان داد که «اسرائیل امروز» ۳۹.۳% خواننده داشت، «یدیعوت آحارنوت» (آخرین خبر) ۳۷%، «ماریو» ۱۲.۱%، و «هاآرتص» (کشور) ۵.۸%. اما نسخه آخر هفته «یدیعوت آحارنوت» همچنان با ۴۴.۳% خواننده، در مقایسه با ۳۱% خواننده برای نسخه آخر هفته «اسرائیل امروز»، ۱۴.۹% خواننده برای «ماریو»، و ۶.۸% برای «هاآرتص» در صدر قرار داشت. قبلاً در نظرسنجی TGI برگزار شده در جولای ۲۰۱۰ نیز تقریباً چنین روندی مشاهده شده بود.

در سال ۲۰۱۱، مطبوعات اسرائیلی اعلام کردند که «آدلسون» از پاپوشی که در «کانال ۱۰» اسرائیلی برای وی درست شده بود و در آن ادعا کرده بودند که او مجوز کازینو در لاس‌وگاس را به شکلی نامناسب و از طریق ارتباطات سیاسی به دست آورده است، ناراضی و ناخرسند است. پس از آن که «آدلسون» تهدید به طرح دعوی در دادگاه کرد، آن شبکه بابت ادعاهای خود عذرخواهی کرد. این امر به نوبه خود منجر به استعفای «رودر بنزیمن»، سرپرست اخبار؛ «روتی یووال»، سردبیر اخبار؛ و «گای زُهر»، گوینده اخبار، که به این عذرخواهی اعتراض کرده بودند شد. پس از دو ماه مذاکره، مقام ثانویه اسرائیل برای تلویزیون و رادیو حکم داد که اگرچه عیب و نقص‌هایی در شیوه انجام عذرخواهی وجود داشته، اما تصمیم اخذ شده مبنی بر عذرخواهی صحیح و مناسب بوده است.

بوقلمون سیاسی

«آدلسون» در یک سرمقاله وال‌استریت با عنوان «من دموکرات‌ها را رها نکردم. آن‌ها مرا تنها گذاشتند»، سه دلیل برای این که حزب سیاسی خود را تغییر داد ارائه می‌کند. اول به سیاست خارجی رجوع کرده، و به نظرسنجی موسسه گالوپ اشاره می‌کند که نشان می‌دهد جمهوریخواه‌ها بیش از دموکرات‌ها حامی اسرائیل هستند. دوم به آماری رجوع می‌کند که نشان می‌دهد جمهوریخواه‌ها خیّرتر و نیکوکارتر از دموکرات‌ها هستند. «آدلسون» در حمایت از این ادعا از گزارش «سوابق بشردوستی» استفاده می‌کند که در آن پس از بررسی داده‌های مالیاتی IRS، نتیجه‌گیری شده که ایالت‌هایی که به جمهوریخواهان رأی داده‌اند نسبت به ایالاتی که به دموکرات‌های رأی داده‌اند کمک بیشتری به نهادهای خیریه کرده‌اند. او چنین می‌نویسد، «مطمئنم پدر من، کسی که یک صندوق صدقات برای کمک به فقرا در خانه‌مان نگه می‌داشت [!]، از حقیقتی که در مورد دموکرات‌های مدرن فاش شده دلخور می‌شد.» و این موضوع او را به سمت سومین دلیل خود (سیاست اقتصادی) برای رها کردن حزب دموکرات هدایت می‌کند.

پدر من، یک صندوق صدقات برای کمک به فقرا در خانه‌مان نگه می‌داشت [!]

او می‌نویسد:
دموکرات‌ها احتمالاً پاسخ خواهند داد که مالیات و خدمات دولتی ابزار بهتری برای کمک به فقرا و محرومان هستند؛ و بله، دولت قطعاً باید نقش خود را ایفا کند. اما وقتی شما به ایالاتی نگاه می‌کنید که در آن‌ها دموکرات‌ها سال‌ها از سلطه تک‌حزبی خود بهره برده‌اند (کالیفرنیا، ایلینوی، نیویورک)، به این نتیجه می‌رسید که سیاست‌های آزادی‌خواهانه آنان به هیچ‌وجه وعده‌هایشان برای عدالت اجتماعی را عملی نساخته است. به عنوان مثال، ایالت زادگاه رئیس جمهور «اوباما» را در نظر بگیرید. در ماه اکتبر، یک بررسی غیرحزبی از بودجه ایلینوی که توسط کارگروه ویژه بحران بودجه ایالتی انجام شد، نشان داد که ایلینویِ آزادیخواه از رکود اقتصادی، جمعیتی و اجتماعی رنج می‌برد. و بر اساس این گزارش، ایالت چمنزار (همان ایالت ایلینوی)، بدترین رتبه اعتباری را در کشور دارد، و از لحاظ میزان بدهی عمومی به ازای هر سرانه در دومین جایگاه فهرست قرار می‌گیرد.

«آدلسون» ‌ سپس از «والتر راسلمید»، کارشناس علوم سیاسی نقل قول‌هایی ارائه می‌کند، کسی که به ادعای «آدلسون»، در امریکن اینترست «نتایج غم‌انگیز این یافته‌ها را خلاصه کرده است» :

سیاستمداران ایلینوی، از جمله رئیس جمهور کنونی ایالات متحده، یکی از ایالت‌های کشور را که به طور بالقوه می‌تواند یکی از مرفه‌ترین و پویاترین ایالت‌ها باشد ویران ساخته‌اند، میلیون‌ها نفر از کودکان فقیر را محکوم به تحصیلات زیر حد استاندارد نموده‌اند، در حفظ زیرساخت‌های حیاتی شکست خورده‌اند، توسعه کسب و کار و رشد را از طریق مالیات‌های ناپایدار و سیاست‌های نظارتی در نطفه خفه کرده‌اند، و نتوانسته‌اند مطالبات اتحادیه‌های بخش دولتی را برآورده سازند
.
«آدلسون» از مقاله خود در مورد باورهای سیاسی‌اش بدین شکل نتیجه گیری می‌کند:

اگرچه من با تمامی مواضع جمهوریخواهان موافق نیستم (در مورد بسیاری از معضلات اجتماعی من یک لیبرال هستم)، اما برای من دلایل کافی در این حزب وجود دارد که بدانم انتخاب صحیحی داشته‌ام. من بر این باور هستم که این همان انتخابی است که همسایگان یهودی مهاجر قدیمی من هم می‌کردند. آن‌ها اجازه نمی‌دادند اندکی اختلاف نظر با جمهوریخواهان، اهمیت حمایت از حزبی که از دموکراسی‌های لیبرالی نظیر اسرائیل بیشتر پشتیبانی می‌کند، حزبی که روحیه نیکوکاری را بیشتر محقق می‌سازد، و حزبی که سیاست‌های اقتصادی آن قطعاً برای آمریکایی‌هایی که اکنون به دنبال شغل هستند بهتر است، تباه و بی‌ارزش سازد. حزب دموکرات دیگر آن گونه که قبلاً بوده نیست.

آدلسون با تندروهای یهودی ارتباطی وثیق دارد

او از دوستان نتانیاهو نخست وزیر اسراییل است و کمک های گسترده مالی اش به جمهوری‌خواهان آمریکا

و مراکز مطالعاتی طرفدار اسراییل در واشنگتن او را به یکی از پر نفوذترین حامیان

گروه های طرفدار تحریم و برخورد نظامی با ایران تبدیل کرده است.

هم سیاستمداران لیبرال و هم سیاست‌مداران دموکرات، انگیزه‌های دیگری را هم برای تغییر حزب «آدلسون» ارائه کرده‌اند. با استناد بر نیویورکر، او به یکی از همکارانش گفته، «چرا این باید منصفانه باشد که من درصد بیشتری مالیات نسبت به دیگران بپردازم؟»

«آدلسون» در مصاحبه‌ای با فوربز، دولت اوباما را زیر سؤال برد:

آن‌چه مرا می‌ترساند ادامه یافتن اقتصاد سوسیالیستی است که تقریباً به مدت چهار سال آن را تجربه کرده‌ایم. این موضوع مرا می‌ترساند چون توزیع مجدد ثروت مسیری به سمت سوسیالیسم بیشتر، و کنترل بیشتر زندگی مردم توسط حکومت است. آن‌چه مرا می‌ترساند عدم پاسخگویی دولت به مردم است. سیاست‌های داخلی ایالات متحده برای من بسیار مهم است چون شاهد آن هستم که مواردی که این کشور را بی‌نظیر ساخته بود، اکنون در حال تبدیل به کپی‌برداری از کشورهای دیگر است... ت. من از این می‌ترسم که مردم روز به روز بیشتر تمایل پیدا کنند که به جای آن که ببخشند، دریافت کنند. مردم کمتر حاضر به شراکت هستند. بشردوستی و نیکوکاری رشد زیادی ندارد و انتظارات از دولت بیشتر شده است. من معتقدم که مردم به خود خواهند آمد و اجازه نخواهند داد تلاش‌های دولت فعلی برای سوسیالیستی کردن کشور به نتیجه برسد. دموکراسی سوسیالیستی بی معنی است، چون دیگر دموکراسی محسوب نمی‌شود.

بحث «دیلِی»

در دادگاه پرونده «سوئن»، «بیل وایدنر»، مدیر شرکت «لاس‌وگاس سَندز آدلسون»، در مورد مکالمه تلفنی «آدلسون» و دوست آن زمان وی «تام دیلِی»، رهبر اکثریت مجلس در مورد طرح تصویب شده توسط «تام لانتوس» نماینده شهادت داد که مانع رای دادن کمیته المپیک آمریکا به نفع میزبانی چین برای المپیک تابستانی ۲۰۰۸ می‌شد. چند ساعت بعد، «دیلی» تماس گرفته و به «آدلسون» گفت که او می‌تواند به شهردار پکن بگوید که «این لایحه هرگز روشنایی روز را نخواهد دید». لایحه تصویب نشد. «آدلسون» در دادگاه شهادت داد که ردّ لایحه «... از فشار قوانین دیگر ناشی شده و ربطی به حرکت عمدی دیلی برای کمک به دوستانش نداشته است.»

«آدلسون» و همسرش، «میریام آدلسون»، با جایزه «وودرو ویلسون» برای همکاری شهروندی با «مرکز بین‌المللی محققان وودرو ویلسون» در «مرکز اسمیت‌سونیان» در ۲۵ مارس ۲۰۰۸ معرفی شدند.

«آدلسون» جایزه مدیر «موسسه تحقیقاتی سیاست نوادا»، اندیشکده‌ای در لاس‌وگاس را برای تلاش‌هایش جهت پیشبرد اصول بازار آزاد در نوادا دریافت کرد.

«جرج و. بوش» او را در هیئت همراه افتخاری برای همراهی رئیس‌جمهور در سفر به اورشلیم در جشن شصتمین سالگرد اسرائیل در ماه مِی ۲۰۰۸ پذیرفت.

کمک‌های مالی آدلسون

در فوریه ۲۰۱۲، «آدلسون» به نشریه «فوربز» گفت که او «مخالف ثروتمندانی است که سعی دارند بر انتخابات اثر بگذارند. اما تا آنجا که ممکن باشد با آن مخالفت می‌کنم. زیرا می‌دانم که افرادی همچون سوروس سال‌ها این تلاش‌ها را دنبال کرده‌اند اما این کار به دهه‌ها نکشیده است؛ و آنها با ایجاد شبکه‌های سهامی برای گردآوری پولشان، از دید مخفی می‌شوند. من فلسفه خود را دارم و خجالت‌زده هم نیستم. من پول می‌دهم چون راه قانونی دیگری وجود ندارد. من نمی‌خواهم برای مخفی کردن نامم به ده شرکت متفاوت روی آورم. من به کاری که می‌کنم افتخار می‌کنم و به دنبال فرار از شناخته شدن نیستم.

۲۰۰۴

در سال ۲۰۰۵، «آدلسون» و همسرش هر یک ۲۵۰ هزار دلار به دومین انتخاب «جرج و. بوش» کمک کردند.

۲۰۰۸

«آدلسون» حامی مالی اصلی «ناظر آزادی» پرداخت- یک گروه وکالت سیاسی که فعلاً منسوخ شده و برای مقابله با «جورج سوروس» و گروه‌های لابی دموکراتیک مانند «MoveOn. org» ساخته شده بود. تقریباً تمام ۳۰ میلیون دلاری که «ناظر آزادی» برای انتخابات ۲۰۰۸ صرف کرد از سوی «آدلسون» پرداخت شده بود.

۲۰۱۰

در سال ۲۰۱۰، «آدلسون» یک میلیون دلار به «راه‌حل‌های آمریکا برای آینده موفق» کمک کرد که یک کمیته عملیاتی سیاسی برای حمایت از سخنگوی سابق جمهوری‌خواهان کنگره، «نیوتن گینگریچ» است. در دسامبر ۲۰۱۱، طی نامزدی «گینگریچ» برای رئیس‌جمهوری آمریکا، «آدلسون» به طرفداری از اظهارات بحث‌برانگیز او در مورد فلسطینیان پرداخت و گفت که «تاریخ کسانی که خود را فلسطینی می‌نامند را بخوانید و می‌فهمید که چرا گینگریچ گفته مردم فلسطین اخیراً ظاهر شده‌اند».

نامزدهای سنای آمریکا که وی به آنها کمک کرده است:

· «کارلی فیورینا»، مدیر اجرایی سابق «هیولت-پاکارد»؛

· «شارون آنگل»، عضو مجلس نمایندگان؛

· «سو لادن»، سناتور ایالتی سابق؛

· «اسکات براون»، سناتور آمریکا و سناتور ایالتی سابق؛

· «روی بلانت»، عضو کنگره آمریکا؛

· «مارک کرک»، عضو کنگره آمریکا؛

· «پت تومی»، عضو سابق کنگره آمریکا؛

· «چارلی کریست»، فرماندار ایالتی.

نامزدهای کنگره:

· «ویرجینیا فاکس»؛

· «اریک کانتور»؛

· «جو هک»؛

آدلسون نزدیک به صد میلیون دلار به گروه های حامی "میت رامنی" رقیب جمهوری خواه اوباما کمک کرد.

۲۰۱۲

در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۲ آمریکا، «آدلسون» گفت که حمایت کامل خود را از نامزد جمهوری‌خواهان خواهد داشت. در ۷ ژانویه ۲۰۱۲، «آدلسون» جبهه حامی «گینگریچ» را که هنوز ضعیف بود را با کمکی پنج میلیون دلاری به کمیته «موفقیت آینده» که حامی «گینگریچ» بودند تقویت کرد. روز بعد، این گروه بیش از ۳. ۴ میلیون دلار را صرف تبلیغات در کارولینای جنوبی کرد که شامل تولید و پخش فیلمی نیم ساعته می‌شد که رقیب سیاسی «گینگریچ» یعنی «میت رامنی» را مخالف خشن شرکت‌ها معرفی می‌کرد. در ۲۳ ژانویه، همسر «آدلسون»، «میریام»، پنج میلیون دلار دیگر را به همان سازمان اهداء کرد تا آن را صرف توسعه «پیام حامیان نیوتن» کند. «آدلسون» به «فوربز» گفت که او قصد داشته که حدود ۱۰۰ میلیون دلار را به «گینگریچ» کمک کند.

در چرخه انتخابات ۲۰۱۲، او پنج میلیون دلار دیگر را به «صندوق رهبری کنگره» راست‌گرا کمک کرد. همچنین وی بیش از شصت هزار دلار را به کمیته ملّی جمهوری‌خواهان کمک کرد. سیاسیونی که وی از ژانویه ۲۰۱۱ به آنها کمک مالی کرده عبارتند از:

· «میچ مک‌کانل»، رهبر اقلیت سنای آمریکا؛

· «جان بوئنر»، سخنگوی مجلس آمریکا؛

· «دین هِلر»، سناتور آمریکا؛

· «مارک آمودی»، عضو کنگره آمریکا؛

· «جو هک»، عضو کنگره آمریکا؛

· «آدام هاسنر»، سخنگوی مجلس فلوریدا.

در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۲ «آدلسون» ده میلیون دلار به شرکت «حفظ آینده» حامی «رامنی» کمک کرد.

در جولای، «آدلسون» در جلسه جمع‌آوری کمک نقدی برای «رامنی» که در اورشلیم برگزار شده بود شرکت کرد و گفت که قصد دارد چند میلیون دلار را به جبهه «رامنی» کمک کند. «آدلسون» به «وودی جانسون»، «جان راکولتا»، «پاول سینگر» و چندین حامی دیگر این روند پیوست. بر اساس گزارش «بلومبرگ بیزینس‌ویک»، از جولای به بعد «آدلسون» بیش از ۳۰ میلیون دلار را برای کمک به جمهوری‌خواهان در انتخابات ۲۰۱۲ اهداء کرده است.

«رامنی» معتقد است که چین باید به جرم «تقلب ارزی» محاکمه شود زیرا سیاست نرخ تبادل ارز ثابت و پایین فرضی را برگزیده است، و از فشار بر چین برای کاهش شاخص ارز حمایت می‌کند؛ بر اساس گزارش «بلومبرگ»، اگر یوان چین بالا رود، «آدلسون» از محل منافعش در کازینوهای چینی در قالب دلار سود می‌برد.

همسرش، میریام

«میریام آکشورن» در ۱۹۴۶ در اسرائیل متولد شد. والدین او، «منوشا» و «سیم‌ها فاربستاین» از لهستان مهاجرت کردند و درحیفا ساکن شدند. وی مدرک لیسانس خود را در رشته میکروبیولوژی و ژنتیک از دانشگاه عبری اورشلیم کسب کرد. طی دو سال دوره سربازی در اسرائیل، وی در بخش تحقیقات بیولوژیک کار کرده و با دریافت مدرک پزشکی «سکلر» از دانشگاه تل‌آویو به این کار ادامه داد. او به عنوان رئیس داخلی بخش اورژانس در بیمارستان روکاش در تل‌آویو انتخاب شد. در ۱۹۸۶، او به عنوان پزشک دستیار در دانشگاه راکفلر نیویورک آغاز بکار کرد و همانجا به مطالعه وابستگی شیمیایی و اعتیاد به دارو، با تمرکز بر شیوع ایدز در میان معتادان به دارو پرداخت.

«میریام» با پزشکی از تل‌آویو، دکتر «آریل آکشورن» ازدواج کرد که از او دو دختر داشته و سپس طلاق گرفت. از دهه ۱۹۷۰، همسر آینده او «آدلسون» به همراه همسرش «ساندرا» در ماساچوست زندگی کرده و سه فرزند، «میشل»، «گری» و «شلی» را به فرزندی قبول کردند. آنها در ۱۹۸۸ از هم جدا شدند. «میشل» به دلیل مصرف بیش از حد دارو در سال ۲۰۰۵ درگذشت. «آدلسون» و «میریام» سال بعد با هم آشنا شده و در ۱۹۹۱ با هم ازدواج کردند.

دعاوی قضایی آدلسون

پرونده ژوئن ۲۰۰۸ در «نیویورکر» چندین مناقشه مربوط به «آدلسون» را ذکر می‌کند. در ۲۰۰۸، «ریچارد سوئن»، تاجری هنگ‌کنگی که به «آدلسون» برای ارتباط با مقامات چین کمک کرده بود تا بتواند به جواز ماکائو دست یابد، «آدلسون» را به دادگاهی در لاس‌وگاس کشاند و مدعی شد که او قراردادش برای دادن سود مشترک به «سوئن» را نقض کرده است. «سوئن» برنده غرامتی ۴۳.۸ میلیون دلاری شد؛ در نوامبر ۲۰۱۰، دادگاه عالی نوادا این رای را رد کرده و پرونده را برای بررسی بیشتر به دادگاهی پایین‌تر ارجاع داد. «آدلسون» با دادگاهی دیگر مواجه شد که در آن سه واسطه مدعی غرامتی ۴۵۰ میلیون دلاری شده بودند. در فوریه ۲۰۱۳، «لاس‌وگاس سندز»، در پرونده‌ای قانونی پذیرفت که از قوانین فدرال در زمینه ممنوعیت ارتباط با مقامات خارجی سرپیچی کرده است. طبق اتهامات، مقامات چینی با گرفتن رشوه به «آدلسون» اجازه ساخت کازینو در ماکائو را داده بودند.

«آدلسون» در شکایت از «دیلی میل» لندن به جرم افتراء در سال ۲۰۰۸ موفق بود. این روزنامه او را به انجام فعالیت‌های تجاری ناپسند و داشتن منافع سیاسی فاسد متهم کرد. «آدلسون» در پرونده افتراء پیروز شد که به عنوان «توهینی جدی به درستکاری شخصی و شهرت تجاری آقای آدلسون» مطرح شده بود و موفق به دریافت حدود ۴ میلیون دلار شد. «آدلسون» گفت که او این خسارت را به «بیمارستان سرطان رویال مارسدن» لندن خواهد داد.

در آگوست ۲۰۱۲، «کمیته مبارزاتی کنگره دموکرات»، پس از تهدید شدن به پرونده افتراء، عذرخواهی کرده و دو تابلوئی را که ادعا می‌کرد «آدلسون» درآمد تن‌فروشی چینی را به جمهوری‌خواهان کمک کرده است، را برچید. در نهایت دادگاهی فدرال در سپتامبر ۲۰۱۳ این پرونده را مختومه کرده و به «آدلسون» دستور داد که هزینه‌های قانونی کمیته را بپردازد.

سلطان قمار آمریکا: چیزی به اسم ترس برای یک کارآفرین [!] وجود ندارد.

ثروت آدلسون

در سال ۲۰۰۷، ثروت تقریبی «آدلسون» ۲۶. ۵ میلیارد دلار بود که او را سومین شخص ثروتمند آمریکا به نقل از «فوربز» می‌ساخت؛ و در سال ۲۰۰۸ این ثروت ۲۶ میلیارد دلار بود. در ۲۰۰۸، بهای سهام شرکت لاس‌وگاس سندز سقوط کرد؛ و در نوامبر ۲۰۰۸، شرکت لاس‌وگاس سندز اعلام کرد که شاید قادر به اجرای تعهداتش نباشد و احتمال ورشکستگی را ممکن دانست. «آدلسون» در سال ۲۰۰۸ مبلغ ۴ میلیارد دلار، یعنی بیش از هر میلیاردر آمریکائی دیگری، از دست داد. ثروت خالص او از حدود ۳۰ میلیارد دلار به ۲ میلیارد دلار، یعنی ۹۳ درصد کاهش داشت. او به «ای. بی. سی نیوز» گفت که «من ۲۵ میلیارد دلار را از دست دادم. من با هیچ شروع کردم... چیزی به اسم ترس برای یک کارآفرین [!] وجود ندارد. نگرانی، بله. ترس، نه.»

در لیست میلیاردرهای جهان در فوربز ۲۰۰۹، رتبه «آدلسون» به نفر ۱۷۸ با ثروت خالص ۳. ۴ میلیارد دلار رسیده است، اما در سال ۲۰۱۱ او به شانزدهمین مرد ثروتمند جهان با ثروت خالص ۲۳. ۳ میلیارد دلار بدل شد.

این قمارباز یهودی هم در سن ۸۷ سالگی آرزوی نابودی ایران را به گور برده و خوراک مار و مور خواهد شد...

واکنش کاربران به درگذشت شلدون ادلسون

منبع:
1. امی شماره یک ترامپ و نتانیاهو مُرد/ «شلدون آدلسون» هم آرزوی بمباران و نابودی ایران را به گور بُرد + تصاویر / مشرق
2. «شلدون ادلسون» میلیاردر حامی ترامپ درگذشت / فارس
3. شلدون ادلسون، میلیاردر آمریکایی حامی ترامپ درگذشت / فرارو
4. واکنش کاربران / توییتر

ارسال نظر

با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.

متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.