ظریف در این فایل که ششم اسفند 99 ضبط شده طی سخنانی ناروا و خلاف واقع با کلید واژه «میدان» شهید سپهبد سلیمانی را که در دار دنیا نیست، تا جواب او را بدهد، مورد هجمه قرار می‌دهد. اینکه این فایل صوتی توسط چه کسی و توسط کدام شبکه نفوذ و با چه نیتی به دست معاندین نظام رسیده، هنوز مشخص نیست، اما افکار عمومی انتظار دارند نهادهای اطلاعاتی و امنیتی با قدرت ورود کنند و شبکه نفوذ را حتی اگر در نهاد ریاست جمهور فعال باشد، شناسایی و به قوه قضائیه معرفی نمایند. هرچند برخی معتقدند با پایان دولت دوازدهم، باید منتظر خبرهای زیادی در زمینه بازداشت و محاکمه عوامل نفوذ در دستگاه‌های دولتی باشیم.
ظریف در این مصاحبه تلاش داشت با فرافکنی و با استفاده از کلیدواژه «میدان» در مقابل «دیپلماسی»، علت شکست برجام را سیاست منطقه‌ای جمهوری اسلامی و شخص شهید سلیمانی معرفی کند. این در حالی است که به اذعان همه کارشناسان اگر در مقطع زمانی خاصی دستاوردی در زمینه دیپلماسی و مذاکره داشتیم، ماحصل پیروزی در میدان بوده است. وی در حالی دخالت‌های سردار شهید سلیمانی در سیاست خارجی را مورد اشاره قرار داده و مدعی شده دیپلماسی فدای میدان جنگ و نظامی شده است که پیوند زدن «میدان» به دیپلماسی را می‌توان از هنرهای سردار سلیمانی دانست که از این‌دو به‌عنوان دو بال برای پیشبرد اهداف جمهوری اسلامی استفاده می‌کردند.
محمد جواد ظریف با رویکردی اعتراضی که به‌نظر می‌رسد از روی «حسادت» باشد، به محبوبیت فوق‌العاده شهید سلیمانی اشاره کرده و می‌گوید: «قبل از شهادت شهید سلیمانی در تمامی نظرسنجی‌‌هایی که ما داشتیم، از سال ۹۶ تا ۹۹؛ محبوبیت من از ۹۰ آمد روی ۶۰ درصد و محبوبیت شهید سلیمانی رفت روی ۹۰ درصد»! این اعتراف مهم ظریف نشان از اقبال افکار عمومی به میدان نسبت به دپلماسی است. اگر اهداف درز دهندگان این فایل صوت تخریب وجهه جبهه مقاومت در افکار عمومی بوده باشد، این قسمت از اظهارات ظریف، خنثی کننده هدف شبکه نفوذ است.
ظریف در این مصاحبه بار دیگر روحیه غرب‌گرای خود را نشان می‌دهد و با ادعای کارشکنی روسیه در روند مذاکرات برجام می‌گوید: «هدف روس‌ها این بود که توافق هسته‌ای انجام نشود» به گفته آقای ظریف «آنها وقتی دیدند ما داریم به توافق می‌رسیم شروع کردند به ایجاد مانع» نگاه به غرب و فرار از شرق از سوی فردی که هنوز سکان‌دار وزارت خارجه است و باید منافع ملی را با مواضع سنجیده و توازن در سیاست خارجه تامین کند، چیزی جز آشکار شدن جوهرهی غرب‌گرایانه وی نیست. ظریف در ادامه‌ی رویکرد شرق‌ستیزانه خود مدعی می‌شود؛ پوتین، ایران را به جنگ سوریه کشاند و نه برعکس.
این در حالی است که اولا روسیه مدت‌ها بعد از ایران وارد جنگ سوریه شد و ثانیا به اذعان فرماندهان نظامی روسیه، مذاکرات مؤثر شهید سلیمانی که علاوه بر مرد میدان، مرد دیپلماسی هم بود، موجب شد پوتین قانع شود و روسیه نقش مؤثرتری در نابودی داعش ایفا کند که به واسطه پشتیبانی روسیه و نقش نیروهای هوایی این کشور روند نابودی تکفیری‌ها سرعت گرفت. پیروزی در میدان عراق و سوریه بود که ابزارها و چانه زنی دیپلماسی در میز مذاکرات را افزایش داد، موضوعی که ظریف از گفتن آن چشم‌پوشی کرده است.
اینکه هدف و انگیزه رساندن فایل صوتی از وزارت خارجه و مرکز بررسی‌های استراتژیک به استودیوی شبکه سعودی اینترنشنال چه چیزی می‌تواند باشد یک‌سوی ماجرای است. در سوی دیگر این «محمدجواد ظریف» است که به عنوان مهره پیاده، قربانی بازی مشترک «اتاق عملیات رسانه‌ای دشمن» و شبکه نفوذ داخلی شد. به عبارت دیگر ظریف در پازلی از پیش طراحی شده دست به اقدامی انتحاری زد که به اعتقاد کارشناسان او را به کام مرگ سیاسی خواهد کشاند.
اگر چه سناریوی پشت پرده در انتشار فایل محرمانه ظریف ممکن است در راستای ایجاد دو قطبی دیپلماسی_میدان» برای گذاشتن هزینه رفع نشدن تحریم‌ها در جریان مذاکرات جاری در وین به پای نیروهای نظامی باشد و یا اهدافی همچون اعتبار زدایی از سیاست خارجه جمهوری اسلامی، تخریب وجهه شهید سلیمانی، انحراف افکار عمومی از سوء مدیریت دولت، تغییر زمین بازی به نفع جریان غرب‌گرا در آستانه انتخابات و... باشد اما نکته مهم‌تر این است که چطور وزیر امور خارجه به تیم و افراد معلوم الحالی چون «سعید لیلاز» اعتماد می‌کند و مسائل امنیتی را در اختیار آنها قرار می‌دهد. موضوعی که به‌نظر می‌رسد نیاز به ورود و بررسی از سوی نهادهای امنیتی و قضایی دارد.
ورود نهادهای امنیتی و قضای در‌حالی ضرورت دارد که «علی ربیعی» در واکنش به درز فایل صوتی ظریف، از عبارت «سرقت» استفاده کرد و گفت: «هشت پروژه طراحی شده بود که در مجموع ۳۳ مصاحبه انجام شده است. این فایل خام بدون ویرایش طوری خارج شد که از روال مدنظر به شکل تفکیک شده و کاملا با هدف عملیات روانی پخش شده بود. افرادی با مقاصد مختلف این فایل‌ها را ربودند؛ این اتفاق توطئه‌آمیز روی داده که پیگیری می‌شود»؛ درصورتی که عنوان می‌شود با ۳۳عضو دولت گفت‌و‌گو شده است، این سوال پیش می‌آید که آیا همه فایل‌ها به سرقت رفته و این داستان ادامه دارد؟
ضمن آنکه در همه این 33 فایل مسائل امنیتی مطرح شده و رگه‌هایی از گاف‌های سیاسی و امنیتی در آن دیده می‌شود؟ آیا در همه این فایل‌ها دولت خود را فاتح و قهرمان می‌داند و سعی دارد با انحراف در واقعیات رخ داده تاریخ انقلاب اسلامی را دست‌خوش تحریف قرار دهد؟ شاید این حکمت و نصرت خداوند برای ملت ایران بود که با آشکار شدن حرکت خزنده این دولت تاریخ انقلاب مردمی ایران را از تحریف و حتی تخدیر نجات داد.
به‌هر حال می‌بینیم که یکی از با تجربه‌ترین نیروهای دیپلماسی کشور ما هنوز نمی‌داند دیپلماسی وظیفه هموار کردن راه میدان را دارد. هموار کردن راه توسعه سیاسی و اقتصادی، هموار کردن راه پیشرفت‌های مختلف، هموار کردن راه برون رفت از مشکلاتی که کشورهای دیگر ایجاد می‌کنند و... دیپلماسی باید به کمک میدان بیاید برای جلوگیری از جنگ‌ها و پایان دادن آنها؛ میدان، دیپلماسی را جلو می‌فرستد تا امنیت حضور و اقدامش را تامین کند. اما دیپلمات‌های ما هنوز از قواعد کار دیپلماسی خبر ندارند و یاد نگرفته‌اند که میدان آنها را برای گفتگو و چانه‌زنی لازم دارد تا اهدافش را توسعه بخشد، نه آنکه دیپلمات در گفتگو برای گفتگو و به نیت گفتگو و دائما در گفتگو بماند و با گفتگو خودش را سرگرم کند و آخر هم نداند که اصلا برای چه گفتگو می‌کند(!)
