در چند ساعت گذشته درگیری پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش با شماری از تماشاگران فیلم «داستان‌های هزار و یک‌روز» در لس‌آنجلس توجه شمار زیادی از کاربران فضای مجازی را به خود جلب کرده و عکس‌العمل‌های زیادی را باعث شده است. برنامه نمایش این فیلم با هدف ترویج صلح و با حضور پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش و زینب احمدزاده (به نمایندگی از پدرش) در سالنی در شهر لس‌آنجلس آمریکا برگزار شد. ماجرا از آن‌جا آغاز شد که پرویز پرستویی، گوهر خیراندیش و چند هنرمند دیگر ایرانی که برای اکران فیلم سینمایی «داستان‌های هزار و یک‌روز» ساخته حبیب احمدزاده به آمریکا سفر کرده‌اند، در زمان ورود به سالن نمایش این فیلم با واکنش‌های برخی از تماشاگران فیلم روبه‌رو شدند- که نسبت به برخورد هنرمندان با مسائل سیاسی روز کشور انتقاداتی تند داشتند.

واکنش‌های تند و جنجال‌سازی‌های این جمع معترض البته تنها هنرمندانی را که از ایران به آمریکا سفر کرده بودند، هدف نگرفته بود و هنرمندانی، چون «شهبال شب‌پره» و «اسفندیار منفردزاده» نیز که از دیگر مهمانان این برنامه بودند، از شر آزار این منتقدان هتاک- که با دست داشتن پرچم آمریکا و تصاویر همنشینی پرویز پرستویی با «سردار قاسم سلیمانی» بیرون سالن جمع شده بودند- در امان نماندند.

برنامه ریزی برای جنجال به ایجاد تنش

منافقان از قبل برای ایجاد تنش و جنجال در مراسم پخش فیلم برنامه ریزی کرده و پوسترهایی چاپ کردند و به دست عوامل خود سپردند تا با حضور در خیابان و نشست ها حضور پیدا کنند.

در جلسه جنجالی چه گذشت؟!

حاشیه‌های اصلی، اما در زمان برگزاری نشست خبری به وجود آمدند. در واقع زمانی که معترضان در آغاز مراسم پرسش و پاسخ توانستند به سالن نمایش راه پیدا کنند، چالش‌ها و جنجال‌های جلسه کلید زده شد. این معترضان که البته در میان‌شان سام رجبی جودوکار پیشین تیم ملی ایران مشخص‌تر از بقیه بود، واکنش‌های پرویز پرستویی نسبت به ماجرا‌های آبان ٩٨ و دیگر مسایل سیاسی داخل کشور را به پرسش گرفتند و از او پرسیدند که چه زمانی قرار است صدای مادران جان‌باختگان آبان باشد و از شرایط سخت آن‌ها بگوید.

در پاسخ به این پرسش، پرستویی گفت که با این مسایل بیگانه نیست و او هم سهم خودش را در این مسائل دارد. فرد معترض در ادامه به عکس گرفتن پرویز پرستویی با سردار قاسم سلیمانی اشاره کرد که پرستویی صحبت او را قطع کرد و گفت: من کنار مردمم هستم، شما کجایید؟ من نقدم را در مملکت خودم می‌کنم! صحبت‌ها و برخورد متین پرویز پرستویی تحسین کاربران فضای مجازی را به همراه داشت.

در این مراسم، برخی ایرانیان مقیم آمریکا در حرکتی سازماندهی‌شده و به رهبری سام (احسان)،‌ ضمن هتاکی به هنرمندان کشورمان و شهید قاسم سلیمانی، سعی در متشنج‌کردن فضا و فیلمبرداری از آن را داشتند اما پرستویی به مکالمه با آن‌ها اعتنا نکرد و در پاسخ به اینکه چرا جواب نمی‌دهد، گفت: چون انسانی حرف نمی‌زنی! من کنار مردمم شما کجایید؟ من نقدم را در مملکت خودم می‌کنم.

او این سخن را خطاب به رجبی گفت. رجبی جودوکار پیشین تیم ملی ایران است که به دلیل دوپینگ محروم و بعد به آمریکا پناهنده شد. او همان عربده‌کش روز انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته است که در مقابل دفتر حافظ منافع ایران در آمریکا، بر سر رأی‌دهندگان فریاد می‌کشید و آزادی‌شان را زیرسوال می‌برد! اما واکنش پرستویی به این عنصر سلطنت‌طلب که با متانت و غیرت همراه بود، تحسین کاربران فضای مجازی را به همراه داشت.

فیلم: مزاحمت منافقین برای عوامل فیلم

توطئه منافقین و مسیح علینژاد و تلویزیون ایران اینترنشنال بر علیه پرویز پرستویی

حضور پرویز پرستویی در امریکا برای نمایش یکی از فیلم هایش، منجر به توطئه ای بر علیه او شده که با حمایت گروهک منافقین، مسیح علینژادو تلویزیون ایران اینترنشنال توسط سام رجبی در حال انجام است. در روزهای اخیر، سام رجبی که پرونده حمایت مالی اش از سوی گروهک منافقین و تلویزیون ایران اینترنشنال بارها برملا شده، با حضور در مکان هایی که پرویز پرستویی حضور دارد، به فحاشی به او و دیگر هنرمندان پرداخته و فیلم هایی که با موبایلش ضبط می کند توسط مسیح علینژاد، گروهک منافقین و تلویزیون ایران اینترنشنال به طور گسترده ای در فضای مجازی به انتشار رسیده است. توطئه به این شکل است که فحاشی تنها یک نفر، یعنی سام رجبی، به عنوان اعتراض گروهی از ایرانیان نشان داده می شود.

تلویزیون ایران اینترنشنال که مستقیما با سرمایه گذاری عربستان اداره می شود همراه مسیح علینژاد، یکی از مجری های همیشگی اش و همچنین گروهک منافقین، سام رجبی را برای انجام توطئه خود انتخاب کرده اند. در فیلم های منتشر شده، سام رجبی، که یک تی شرت و شلوارک به تن دارد، به پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش و دیگر هنرمندان فحاشی می کند. او با گفتن صحبت های همیشگی گروهک منافقین و مسیح علینژاد و تلویزیون ایران اینترنشنال، هنرمندان ایرانی را مزدور و جیره خوار معرفی می کند. در تمام مکان حضور پرویز پرستویی حضور می یابد و نظم جلسات را به هم می زند و تمام فیلم های ویدئویی اش به دروغ به عنوان اعتراض جمعی از ایرانیان توسط مسیح علینژاد، تلویزیون ایران اینترنشنال و صفحه های گروهک منافقین در فضای مجازی منتشر می شود.

پرویز پرستویی از جمله هنرمندانی است که فعالیت های فراوان و مهمی در امور خیریه و کمک به مردم مناطق محروم دارد. او در این سال ها قدم های بزرگی در این مسیر برداشته. او همچنین کمک های شایانی به هنرمندان پیشکسوت ممنوع الکار داشته است. مانند تلاش برای رفع ممنوع الکاری ناصر ملک مطیعی و مرتضی عقیلی تا حمایت از بسیاری دیگر از هنرمندانی که دچار مشکلاتی در سال های اخیر شده اند. حالا حضور او در امریکا برای نمایش فیلمش، امکانی را برای توطئه بر علیه او فراهم ساخته است. توطئه ای که با پول های گروهک منافقین و عربستان حمایت می شود.

لحظه برخورد فیزیکی پرستویی

منافقان با ایجاد تصورات ذهنی دروغ در مورد اتفاقات داخل ایران، خصوصا شخصیت سردار سلیمانی جبهه ای برای به اصطلاح مبارزه درست کرده اند و با این روش درآمدزایی می کنند تا بتوانند در غرب زندگی کنند.

خوشحالی سام رجبی با الفاظ نامناسب بعد از توهین به پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش در امریکا

توییت رجبی در مورد ماجرا

ویدئویی منتشر شده در فضای مجازی نشان می دهد که سام رجبی بعد از توهین به پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش در امریکا، با الفاظی نامناسب به خوشحال پرداخته است. بر اساس اعلام برخی رسانه های فعال در امریکا و اروپا، سام رجبی با دریافت پول از گروهک منافقین و تلویزیون ایران اینترنشنال، با توهین به هنرمندان برنامه های هنری را به هم می زند. او با انجام چنین اتفاق هایی در امریکا درخواست پناهندگی کرده است.

سام رجبی بعد از توهین، با به کار بردن الفاظی نامناسب خوشحالی خود از به هم زدن برنامه هنری با حضور پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش را ابراز می کند. تلویزیون ایران اینترنشنال که با سرمایه گذاری عربستان اداره می شود به همراه گروهک منافقین و همچنین مسیح علینژاد، به صورت گسترده ای ویدئوهای فحاشی سام‌ رجبی را در فضای مجازی منتشر کرده اند.

این شخص در طی روزهای گذشته با حضور در برنامه های هنری که پرویز پرستویی در آن ها حضور داشته، با ایجاد اختلال در برنامه ها و فحاشی کردن به هنرمندان حاضر در جلسه، نظم این برنامه ها را به هم زده. مسیح علینژاد و تلویزیون ایران اینترنشنال نیز با انتشار ویدئوهای سام رجبی، به دروغ عنوان کرده اند که گروهی از ایرانیان به حضور پرویز پرستویی در امریکا اعتراض کرده اند. ویدئوهای منتشر شده اما نشان می دهد که فقط سام رجبی به همراه یک یا دو نفر دیگر در این اختلال ها حضور دارند.

توضیحات پرویز پرستویی

سیدمحمود رضوی نوشت

شیر، شیر است و مهم نیست سنش چقدر شده باشد و یا در سرزمین خودش باشد یا چند هزار کیلومتر آن طرف تر! غیرت، شهامت، وطن‌دوستی و حب وطنت ربطی به نقش ندارد که امروز بگوییم شما برای ما حاج حیدر‌ی یا حاج کاظم! شما پرویزخان پرستویی باغیرتی! بچه لوتی تهرون! در نقش جواد کولی هم که بودید، باز مرد بودید و لوتی، صادق مشکینی، داوود، سردار راشد، رضا مارمولک و حتی ابراهیم خوش‌لحن در همه اینها با مرام و‌لوتی بودید و غیرت داشتید.

راستش زودتر از ضرب دست، چشم‌هایتان کار این مردک خودفروخته و وطن‌فروش و معاند پولکی را ساخت. درست گفتید؛ مرد آن است که در کنار هم‌‌وطنانش بایستد و بابت تک‌تک غصه‌های آنها اندوهگین شود و برای هر چه که می‌تواند قدم بردارد، از سیستان با پهلوان رسول خادم تا خوزستان با حبیب‌خان احمدزاده پا‌به‌پای مردم و کنار آنها رفتید و مردانه ایستادید و این‌بار هم دیدیم که باز مردانه برای وطنت و شرفت ایستادی. مرحبا به غیرتتان آقای پرستوئی، روح برادر شهیدتان بهروز پرستوئی شاد. از دفاع و غیرت خانم گوهر خیراندیش هم باید تشکر و قدردانی کرد.

واکنش کاربران فضای مجازی

خط قرمز بادیگارد باغیرت

در سیاست داخلی معلوم نیست ما و خیلی‌های دیگر و پرویز پرستویی چقدر تفاهم نظر داریم و کجای یک تقابل می‌ایستیم. گرچه می‌توان حدس زد اختلافات کم نیست، اما چه اهمیتی دارد؛ وقتی پای «ایران» و «مدافعان ایران» وسط باشد، ما با همه اختلافات در کنار هم مقابل مزدوران ایستاده‌ایم.

کبری آسوپار: در سیاست داخلی معلوم نیست ما و خیلی‌های دیگر و پرویز پرستویی چقدر تفاهم نظر داریم و کجای یک تقابل می‌ایستیم. گرچه می‌توان حدس زد اختلافات کم نیست، اما چه اهمیتی دارد؛ وقتی پای «ایران» و «مدافعان ایران» وسط باشد، ما با همه اختلافات در کنار هم مقابل مزدوران ایستاده‌ایم. «حاج قاسم که می‌خواست فیلم بادیگارد را ببیند، وقتی رسید و از راهرو به سمت سالن سینما حرکت کرد، پوستر فیلم را که دید، گفت اینکه من هستم! خیلی برای او جالب بود که این شباهت در واقع چطور رخ داده است، ولی تا آنجایی که من در خاطرم است، تعمدی در این کار نبود.»

پرویز پرستویی در بادیگارد با گریم، شبیه حاج قاسم شد، اما این روز‌ها فیلمی از پرویز پرستویی دست به دست می‌چرخد که او بدون گریم، شبیه خیلی از ایرانی‌ها شده است. پرستویی مزاحمت یک آتئیست و برانداز شناسنامه‌دار را در لس‌آنجلس که معنای «به تو ربطی ندارد» را در پاسخ به سؤالی درخصوص ارتباطش با حاج قاسم نمی‌فهمد، با ضربه‌ای برای انداختن دوربین روشنش پاسخ می‌دهد. اینجا خیلی از ایرانی‌ها می‌گویند «این که من هستم!» آن برانداز مدعی می‌گوید من نماینده ۸۰ میلیون ایرانی هستم و از ارتباط تو با قاسم سلیمانی می‌پرسم، پرستویی، اما بی ادعاست و با همین تواضع، نماینده ایرانی‌ها می‌شود. ایرانی‌هایی که قاسم سلیمانی را دوست دارند. اکران یک فیلم مستندگونه ضد جنگ و حامی صلح در لس آنجلس باعث حضور میهمانانی از عوامل فیلم و هنرمندان دیگر در این شهر امریکا شده است؛ شهری که مهاجران ایرانی زیادی در آن ساکن هستند. شاید عادی هم به نظر برسد که میان آن تعداد ایرانی، چهار، پنج نفری هم باشند که در هنگام ورود پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش (بازیگران ایرانی) به سالن نمایش فیلم، مقابل آن‌ها را بگیرند و به آنچه ارتباط میان پرستویی و حاج قاسم می‌نامند، اعتراض کنند. اما کمی تأمل در ماجرا نشان می‌دهد آن‌ها شهروند عادی نیستند.

مزدور‌ها وطن ندارند
کسی که در لابی سالن سینما، با دوربین روشن شروع به مؤاخذه و بازجویی پرستویی می‌کند که با قاسم سلیمانی چه ارتباطی داری، عضو سابق تیم ملی جودوی ایران است که سال ۸۸، ملیت ایرانی خود را کنار گذاشت و با پناهندگی به امریکا، ذیل پرچم این کشور وارد مسابقات شد و از همکاران مصی علینژاد محسوب می‌شود. بنابراین، او یک شهروند معترض معمولی نیست که خودجوش به اعتراض آمده باشد. در جریان انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۱۴۰۰ هم او از جمله کسانی بود که به ایرانی‌های مقیم امریکا که می‌خواستند در انتخابات شرکت کنند، حمله کرد. شاید اگر آن روز، پلیس امنیت امریکا با این تهاجم در خاک خودش برخورد می‌کرد، امروز باز هم هنرمندان ایرانی مورد مزاحمت او قرار نمی‌گرفتند.

او جایی به پرستویی اعتراض می‌کند که چطور در مورد کشته‌ها و اعدامی‌های ایران که جمهوری اسلامی مرتکب شده، حرف نمی‌زند و پرستویی می‌گوید: «آن چیزی را که به من به عنوان یک هنرمند یاد دادند، کسانی یاد دادند که قبل از انقلاب اعدام شدند.» طبیعی ا‌ست اشاره پرستویی به اعدامی‌های زمان پهلوی، کسانی را که با پرچم شیر و خورشید به اعتراض آمده‌اند، عصبانی می‌کند. پرستویی در پاسخ به اعتراضی دیگر پیرامون وضعیت ایران می‌گوید «شما که اینجا ساکن هستید»!

بله، آن‌ها از ایران رفته‌اند، نام ایران را از پاسپورت‌هایشان خط زده‌اند، حامی تحریم و جنگ علیه ایران‌اند، سربازان میهن را تروریست می‌خوانند، اما همچنان هم می‌خواهند مدعی وطن پرستی باشند. اقداماتشان عین وطن‌فروشی است، کنار دولت متخاصم ایستاده‌اند و علنی مزدوری می‌کنند، پادو‌های دست چندم دشمن در جنگ رسانه‌ای علیه ایران‌اند و هر کسی را که با آن‌ها نیست، علیه خود می‌دانند و باز مدعی ایران و نمایندگی ۸۰ میلیون ایرانی‌اند! در دنیای سیاست رذالتی بالاتر از مزدوری برای دولت متخاصم هم وجود دارد؟

آنچه از مجموعه فیلم‌های حواشی حضور پرستویی در لس‌آنجلس پررنگ‌تر دیده شد، ضربه دست او به مچ دست همین پناهنده جودوکار است که بی اجازه فیلم می‌گیرد و بحث را ر‌ها نمی‌کند. سام رجبی که خود را آتئیست و برانداز معرفی کرده، از همه اعتراضاتش فیلم گرفته و آن‌ها را برای مظلوم‌نمایی منتشر کرده است. در حالی که حالا در توئیتر، همین فیلم‌ها علیه او شده و کاربرانی با عقاید سیاسی مختلف، او را سرزنش می‌کنند که مزاحم پرستویی شده است، مزدور امریکاست، علیه قهرمان ملی ایرانیان حرف زده و با علینژادی نشست و برخاست دارد که حامی حمله نظامی به ایران و تحریم مردم ایران است.

پرستویی شناسنامه‌اش ایرانی ا‌ست، فعالیت‌های مردمی در مناطق محروم به نفع مردم دارد، و عاشق قاسم سلیمانی است که روز ترورش برای او نوشت: «باز هم مثل همیشه یکی که عاشق مردمش بود، رفت...»، از چه زمانی مزدوران ایالات متحده می‌توانند به هنرمندان مردمی این سرزمین بگویند من از طرف ۸۰ میلیون ایرانی سؤال می‌کنم؛ شما نماینده خودتان هم نیستید؛ دیکته‌های مافوق را تکرار می‌کنید و به حرکت دستشان، چون عروسک خیمه شب بازی دست تکان می‌دهید، کجا می‌توانید نماینده یک ملت باشید؟ جلوی گوهر خیراندیش را گرفته‌اند که چرا از پرستویی دفاع می‌کند، او می‌گوید: «برادر آقای پرستویی برای دفاع از من و شما در جبهه شهید شد» و آن مزدوران جبهه را به سخره می‌گیرند. روشن است که مؤلفه‌ای به نام دفاع از وطن برای مزدورانی که به دلاری و ریالی، وطن را می‌فروشند، موضوعیت ندارد.

پرستویی را در حواشی اکران فیلمش در لس‌آنجلس شبیه حاج حیدر در فیلم سینمایی بادیگارد دیدم، او آنجا از شخصیت مدافعان «ایران» دفاع کرد. حاج حیدر می‌گفت: «من اومدم از شخصیت نظام دفاع کنم، نه از شخصیت‌های نظام، اومدم جونم رو پای اعتقادم بگذارم، اگر غیر از این باشه، این فیش حقوقی ارزش جونمو نداره.» سؤال از ارتباط یک ایرانی با کسی که عمرش و جانش را برای مردم و ایران داده، بی ربط است؛ سؤال بی ربط و فیلم‌برداری بی اجازه یعنی مزاحمت، و طبعاً پاسخ مؤدبانه نمی‌گیرد. از قضا ادب آن است که به کسی که سرباز میهن را تخطئه می‌کند، جوابی درخور داد. در سیاست داخلی معلوم نیست من و خیلی‌های دیگر و پرویز پرستویی چقدر تفاهم نظر داریم و کجای یک تقابل می‌ایستیم؛ گرچه می‌توان حدس زد اختلافات کم نیست، شاید حتی فیلمی را هم که اکرانش بهانه حضور پرستویی در امریکا شده، نپسندیم، اما چه اهمیتی دارد؛ وقتی پای «ایران» و «مدافعان ایران» وسط باشد، ما با همه اختلافات در کنار هم ایستاده‌ایم.

پشتِ پرده حمله به پرویز پرستویی در آمریکا

حواشی حمله به پرویز پرستویی و دیگر افراد شرکت‌کننده در جلسات فیلم «داستان‌های هزار و یک روز» در آمریکا، هنوز به پایان نرسیده و مرور آن‌چه رخ داده، نشان‌دهنده آن است که این حرکت‌های جنجالی، بیشتر به هدف دوری و جدایی ایرانی‌های داخل و خارج از کشور انجام می‌شود.

در حالی که پرویز پرستویی برای نمایش فیلم «داستان‌های هزار و یک روز»، ساخته حبیب احمدزاده، به دعوت یک نهاد آمریکایی به آن کشور رفته بود، ویدیو بسیار عجیبی از او منتشر شد؛ صحنه‌ای از عصبانیت هنرمندی که تا به حال کم‌تر کسی او را در این حال دیده است. آن چه پرویز پرستویی را خمشگین کرده بود، چند نفر انگشت شمار بودند که در آمریکا، جلوی سینما‌های نمایش دهنده «داستان‌های هزار و یک روز»، راه را بر تماشاگران می‌بستند و با توهین و تهمت به کسانی که قصد ورود به سالن را داشتند، آن‌ها را خائن می‌نامیدند و فضا را متشنج می‌کردند؛ اتفاقی که بار‌ها تکرار شد و کاسه صبر بازیگر باسابقه کشورمان را، لبریز کرد.

یکی دو روز پس از این درگیری‌ها، پرویز پرستویی، در یک پیام تصویری، توضیح داد: «. شما سوالی از ما می‌کنید، جوابی از ما می‌خواهید که آن نیازمند توضیح بسیار است، من نمی‌توانم آن سوال را تستی جواب دهم و شاید هم اصلا لازم نیست که من جواب این سوال شما را بدهم. من با هدف دیگری آمده‌ام. من با هدف صلح آمده‌ام، من با هدفی آمده‌ام که در کنار هم بنشینیم و فیلمی را ببینیم که پیامش، پیام صلح است و می‌خواهد به تمام مردم نشان دهد که صلح چیز خوبی است و جنگ ویرانگر است و خب با این صحنه مواجه می‌شویم و حتی پلیس حضور پیدا می‌کند، پلیس حرف‌های بنده را می‌شنود، حرف‌های ایشان را هم می‌شوند و در واقع آن‌ها را محکوم می‌کند که شما حق ندارید ورود بکنید به این شکل، از یک شهر دیگر دوباره بدو بدو، تعقیب کنید و آرامش این‌ها را بگیرید و نگذارید مردم به سینما بروند. خب شما می‌توانید نیایید. بعد چرا فحاشی؟ چرا هتاکی؟ چرا حرف‌هایی که شایسته یک آدم نیست؟ شمایی که می‌گویی در مهد آزادی و در مملکتی که آزادی بیان هست زندگی می‌کنی آیا آزادی بیان فقط این است که شروع کنی آن‌چه را فحاشی و توهین به ناموس مردم است بر زبان بیاوری؟!»

هیچ کس در امان نماند
این تنها پرویز پرستویی نبود که در آمریکا مورد حمله قرار گرفت. گوهر خیراندیش هم که این روز‌ها در آن کشور به سر می‌برد، از تعرض در امان نماند و بار‌ها مجبور شد از معترضان بخواهد سخن خود را به دور از جنجال و بلوا، مطرح کنند. ولی عجیب‌تر از آن، حمله معترضان به اسفندیار منفردزاده و شهبال شب‌پره، آهنگسازان و نوازندگانی بود که سالهاست از ایران مهاجرت کرده و در آمریکا کار و زندگی می‌کنند. این دو هم مانند ده‌ها ایرانی دیگر ساکن آمریکا که حتی برخی از آن‌ها منتقد و گاه مخالف جمهوری اسلامی هستند، برای به تماشای نشستن فیلم «داستان‌های هزار و یک روز»، فحش شنیدند.

رضا کیانیان و اشاره به پایه‌های دمکراسی
پس از این اتفاقات، رضا کیانیان، یکی از هنرمندانی که همیشه نسبت به مسائل روز واکنش نشان می‌دهد، در اینستاگرام خود از پرستویی دفاع کرد و خطاب به کسی که معترض اصلی اتفاقات آمریکا بود، نوشت: «سلام آقای سام رجبی. من صفحه شما را دیدم و نوشته‌هاتان را خواندم. می‌خواهم به جمله‌ای از خودتان اشاره کنم و بعد ادامه دهم. «دلیل این همه دروغ و فساد نبود دموکراسی و آزادیست»؛ تا آن‌جا که من می‌دانم یکی از پایه‌های دموکراسی «آزادی بیان» و «آزادی عقیده» است. بشمارید چند دین و مذهب در آمریکا در کنار هم وجود دارند! چند نوع پناهنده سیاسی و اجتماعی از همه جای دنیا آن جا زندگی می‌کنند؟ همان‌جا وقتی از کسی پرسشی می‌کنید و طرف نمی‌خواهد پاسخ دهد، حق ندارید پرسش‌تان را تکرار کنید.

حتی پلیس هم حق ندارد پرسش را تکرار کند. تا زمانی که وکیل طرف بیاید. اگر به دموکراسی معتقدید اجازه دهید هر کس عقیده خودش را داشته باشد. بازجویی نکنید و اگر از کسی پرسشی دارید و طرف نمی‌خواهد جواب دهد، اصرار نکنید. به همین سادگی و به همین دردآوری. دموکراسی خیلی سخت است. تحمل مخالف، بسیار مشکل است. من ویدئوی دوم را گذاشتم که یادآوری شود گاهی به عقاید دیگران احترام نگذاشتید. ویدئوی شما و آقای پرستویی هم همین‌طور است. به عقاید ایشان احترام نمی‌گذارید و بار‌ها پرسش‌تان را تکرار می‌کنید.»

دیدگاه احسان کرمی به ماجرا
اما رضا کیانیان تنها نبود و احسان کرمی هم که این روز‌ها با نمایش «پازل» در حال مسافرت به شهر‌های مختلف آمریکاست، پستی را برای حمایت از پرستویی در اینستاگرامش منتشر کرد و نوشت:
«چند روز از اکران فیلم مستند داستانی «هزار و یک روز» در شهر‌های لس‌آنجلس و اورنج‌کانتی می‌گذرد. صبر کردم تا کمی از اتفاقات حاشیه‌ای اکران فیلم در اورنج‌کانتی فاصله بگیریم تا به دور از هیاهو آن‌چه را که آن‌جا به چشم دیدم بنویسم. ماجرا از این قرار بود که هنگام ورود مردم به سینما شش نفر با فریاد‌های خشمگینانه و توهین‌های مکرر بدون این که حاضر باشند به حرف کسی گوش کنند تلاش می‌کردند مانع از حضور تماشاچیان در سالن شوند. (هنگام ورود من آن‌ها سرگرم فریاد زدن بر سر زوج جوانی بودند و من بدون مزاحمت وارد سینما شدم) در سالن سینما هم حدود دویست هم‌وطن حضور داشتند که بار‌ها و بار‌ها آقای پرستویی را تشویق کردند و درپایان فیلم سوالاتی درباره فیلم و سینمای ایران کردند و با ایشان عکس یادگاری گرفتند. من در هنگام درگیری کوتاه آقای پرستویی و آن آقای معترض در سینما نبودم و ویدئوی آن را دیدم.»

فیلم «داستان‌های هزار و یک روز» درباره چیست؟
ولی موضوع فیلم «داستان‌های هزار و یک روز»، که به بهانه نمایش آن، چند معترض به صد‌ها ایرانی در آمریکا حمله و توهین کردند، چیست؟ در این اثر سینمایی داستانی که اولین‌بار در سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش درآمد، بناسان، غول چراغ جادو است که برای جلوگیری از اخراج همیشگی از منظومه خورشیدی، مجبور می‌شود شرط فرشته‌ای را بپذیرد تا با همکاری چهار انسان معمولی، یک آهنگ زیبا برای ایجاد معجزه‌ای بشری و واقعی خلق کند. ولی در این راه با ماجرا‌هایی از زندگی آنان درگیر می‌شود و قصه‌های‌شان را روایت می‌کند.

فیلم «داستان‌های هزار و یک روز»
این فیلم در چهار کشور ایران، ژاپن، اتریش و عراق فیلمبرداری شده است و بازیگرانی، چون پرویز پرستویی، شیسوکو تسویا، گرهارد فرایلینگر، نورییوکی آساکورا و محمود بنکدارنیا در آن ایفای نقش می‌کنند. این اثر، محصول مشترک ایران و ژاپن است.

احمدزاده در نشست خبری این فیلم در جشنواره جهانی فجر (خرداد ۱۴۰۰)، در توضیحاتی گفته بود: «گاهی اوقات آدم احساس می‌کند که باید به هر ترتیبی که می‌تواند، مثل نوشتن داستان، کشیدن نقاشی یا ساخت یک فیلم، از دیگران تشکر کند. این فیلم هم در حقیقت برای تشکر کردن از شیسوکو تسویا، زنی ژاپنی است که سال‌ها به بهبود جانبازان شیمیایی ایران در آن کشور کمک می‌کرد.» این نشان‌دهنده آن است که اعتراض آن جمع اندک در آمریکا، بیشتر یک بهانه‌جویی بوده است تا این که بخواهند با نمایش فیلم «داستان‌های هزار و یک روز» مخالفت کنند؛ مگر این‌که مخالف صلح و دوستی جهانی و به‌ویژه نزدیکی ایرانی‌های داخل و خارج از کشور باشند.

پشت پرده توهین به پرویز پرستویی در آمریکا از زبانِ مجری شبکه "طپش" / احسان رجبی کیست؟

حواشی حمله به پرویز پرستویی و دیگر افراد شرکت‌کننده در اکران فیلم «داستان‌های هزار و یک روز» در آمریکا، کماکان ادامه دارد؛ این بار علیرضا امیرقاسمی مجری شبکه طپش درباره ماهیت فرد توهین‌کننده دست به افشاگری زد.

ماجرا از آنجایی شروع می‌شود که پرویز پرستویی بازیگر شناخته شده سینما برای نمایش فیلم «داستان‌های هزار و یک روز»، ساخته حبیب احمدزاده، به دعوت یک نهاد آمریکایی به آن کشور رفته بود، ویدئوی بسیار عجیبی از او منتشر شد؛ صحنه‌ای از عصبانیت هنرمندی که تا به حال کمتر کسی او را در این حال دیده است. آنچه پرویز پرستویی را خشمگین کرده بود، چند نفر انگشت‌شمار بودند که در آمریکا، جلوی سینما‌ی محل نمایش‌ فیلم «داستان‌های هزار و یک روز»، راه را بر تماشاگران می‌بستند و با توهین و تهمت به کسانی که قصد ورود به سالن را داشتند، آنها را خائن می‌نامیدند و فضا را متشنج می‌کردند؛ اتفاقی که بار‌ها تکرار شد و در نهایت کاسه صبر بازیگر باسابقه کشورمان را، لبریز و او را وادار به واکنشی غیورانه کرد.

صحبت‌های افشاگرانه مجری شبکه طپش
این بار علیرضا امیرقاسمی تهیه‌کننده و مجری شبکه ماهواره‌ای طپش و تهیه‌کننده کنسرت‌های خوانندگان ایرانی در لس‌آنجلس که بیش از چند دهه در آمریکا زندگی و فعالیت دارد پرده از واقعیت‌هایی برداشته که قابل تأمل است. او در برنامه‌ای به فیلم «داستان‌های هزار و یک روز» و حواشیِ حضور پرویز پرستویی پرداخت. او گفت: من خودم یکی از طرفداران پرویز پرستویی‌ام؛ هم به عنوان یک بازیگر و هم یک انسان. به او علاقه‌مندم. انسانی که برای او هیچ‌کسی فرق نکرده. دنبال او را گرفتم. فیلمبردارهای مختلفی آمده بودند از جمله چهره‌ای از صدای آمریکا را آنجا دیدم حضور داشتند.

امیرقاسمی گفت: افراد مختلف رسانه‌ای را دیدم اما من به خاطر علاقه‌ام به پرویز پرستویی رفتم و خیلی کنجکاو بودم این فیلم را ببینم. پشتِ آن کدپینک است؛ سازمانی که در آمریکا برای صلح جهانی قدرت بسیار زیادی دارد و کارکردِ آن «نه به جنگ» است. این فیلم را حبیب احمدزاده‌ای ساخته که در طول جنگ ایران و عراق در خط مقدم حضور داشته و این فیلم روایتی از دردهای خودش است. باید به او تبریک گفت که به زبانِ انگلیسی، مردم جهان را آگاه می‌کند، جنگ نکنید. در روزگاری که قضیه‌ی جنگ اوکراین و روسیه وجود دارد و این‌گونه فیلم‌ها برای روشن‌کردن اذهان عمومی بسیار مهم است.

این مجری شبکه ماهواره‌ای با اشاره به حواشیِ روز نمایش و بررسی فیلم «داستان‌های هزار و یک روز»، تأکید کرد: من آن روز خودم در سینما بودم. عده‌ای کمتر از انگشتان کفِ دست، 7 یا 8 نفر به مردم توهین می‌کردند. برای خانم‌ها لغتِ (فاحشه) را به کار می‌بردند و به مردها، حرام‌زاده می‌گفتند. فردی به نام سام رجبی بود که نامِ اصلی او تا آنجایی که من می‌دانم «احسان رجبی» است. نمی‌دانم چرا از نامِ سام رجبی استفاده کرده اما نامش احسان رجبی است و سال‌ها زیرِ پرچم جمهوری اسلامی در تیم‌ ملی جودوی ایران فعالیت داشته است. ایشان حتی به من می‌گویند مرتیکه قاسمی‌نژاد و شهبال شب‌پره و خیلی‌های دیگر توهین می‌کنند.

وی افزود: پرویز پرستویی همان شخصی است که در رابطه با جوازِ خواندن جواد یساری تلاش زیادی کرد. پرویز پرستویی همان آدمی است که در مناطق محروم کشور ما که دوستانِ من، می‌شناسم این جرأت و این دل را نداریم که بلند شویم به سیستان و بلوچستان برویم. یکی از دوستان عزیزم را دیدم که مطلبی نوشته بود؛ او جزو همان بخش سیستان و بلوچستان هست و خیلی به آن علاقه‌مندم. از همان دوستم حتی روبرو شوم این سؤال را می‌پرسم تویی که جزئی از سیستان و بلوچستان هستی و چند بار در زندگی‌ات به این مناطق رفتی که گاندوها در انتظار بچه‌هایی‌اند از یک رودخانه کثیف آب بردارند.

امیرقاسمی خاطرنشان کرد: من دفاعِ پرویز پرستویی نمی‌کنم، دفاعِ انسانی می‌کنم. با سردار قاسم سلیمانی عکس گرفته، در توضیحش می‌گوید این فیلم «بادیگارد» را بازی کردم ته چهره‌ای است از سردار سلیمانی و به خاطر این فیلم را نمایش دادند. باید ببینیم قاسم سلیمانی از دیدِ چه کسی بوده و چه کسی بد! ما در آمریکا زندگی می‌کنیم، نگاهِ آمریکایی‌ها نسبت به قاسم سلیمانی یک نگاه دیگر است. آیا نگاه 80 میلیون ایرانی نسبت به قاسم سلیمانی بر علیه اوست. من نمی‌دانم؛ یکسری در ایران‌اند می‌‌گویند اگر قاسم سلیمانی نبود داعش راحت وارد ایران می‌شد.ما طور دیگری نگاه می‌کنیم.

این مجری معروف ماهواره‌ای در ادامه تصریح کرد: زمانی تیشرتی که خیلی‌ها از جمله خودم به آن علاقه‌مند بودیم که بپوشیم، چگوارا بود. آن‌قدر به او علاقه داشتم و در 13 سالگی کتاب‌های مختلف او را خواندم. چگوارا چه کسی بوده و غربی‌ها او را مزدور می‌شناسند و کوبایی‌ها او را به مزدور می‌شناختند. کمونیست‌ها او را قهرمان می‌دانستند. عده‌ای او را جنایتکار و مزدور می‌دانستند و عده‌ای به‌گونه‌ای دیگر.

وی درباره پشتِ پرده و رفتارهای رجبی گفت: بخشی دیدم رجبی راه افتاده و به کسانی که رأی دادند در انتخابات جمهوری اسلامی، توهین می‌کند. ما اجازه چنین کاری نداریم. من 44 سال است اینجا زندگی می‌کنم و به قانونِ اینجا آگاهم. دیدم آقای رجبی عنوان کردند پرویز پرستویی از ترسش که گرفتارِ قانون نشود، آمریکا را ترک کرده است. برنامه پرواز او از روزِ اول این‌طور بوده و برای این مدت و تماشا و تحلیل فیلم آمده بود. کدام ترس! به خاطر اینکه پلیس او را دستگیر نکند؛ کدام دستگیری؟! تنها اشتباهی که پرویز پرستویی کرده دوربینِ تلفن این فرد را زمین زد؛ کار اشتباهی بوده و شاید هم تنها دلیلش این باشد که هر انسانی نقطه‌ی جوشی دارد و برای هرکسی امکان دارد این شرایط اتفاق بیفتد.

امیرقاسمی توضیح داد: آقای رجبی سال 1388، برنز برنده شده و سال 1389 کمیته جودوی جهانی او را به خاطر دوپینگ از بازی محروم کرد. بعد از آن، او به آمریکا آمده و من می‌خواهم بدانم قبل از دوپینگ ایشان باید خدمت آقا می‌رفته و یا بعد از دوپینگ؟ هنوز متوجه نیستم دوستانی که اینجا هستند کار دیگرشان چیست. ما خودمان در این کشور کار می‌کنیم. برگردیم عقب، این دوستان همان دوستانی نیستند که عکس آقای خامنه‌ای و کشتگان را درست کردند و از اشخاصِ مختلفی، پول گرفتند که من آنها را می‌شناسم به این‌ها پول دادند و برای ساختنِ این بنرها و پوسترها کمک مالی کردند.

وی افزود: یک مقداری با هم واقع‌بینانه باشیم. نمی‌توانم باور کنم که پرویز پرستویی با گروه و دسته‌ای در ارتباط باشد. این انسان به مناطق محروم می‌رود و حرکتِ مردمی دارد؛ باید حمایتش کرد. وای به حال این اشخاصی که من می‌بینم و توهین‌هایی که کردند. این‌ها بروند که آنها جایگزین جمهوری اسلامی بشوند و اسم برانداز روی آن‌هاست! اصلاً معلوم نیست از کجا آمده‌اند و هیچ‌چیز این‌ها معلوم نیست؛ از کجا خوراک می‌رسد و زندگی‌شان می‌گذرد.

برای من سؤال برانگیز است؛ خودمان 44 سال در این کشور زندگی می‌کنیم، روزی 16، 17 ساعت کار نکنیم زندگی‌مان لَنگ است. این مجری شبکه ماهواره‌ای، در پایان خطاب به مردم گفت: یک مقداری چشمانتان را بازتر کنید؛ مطمئنم طبقه فهمیده کشور ما خیلی فراتر از این‌ها فکر می‌کند. یک لحظه هم شده خودتان را جایِ این لمپن‌ها و مزدورها و هوچی‌ها و لجّارها نگذارید که این اشخاص، اشخاصِ معمولی نبودند و نیستند.

توضیحات پرویز پرستویی درباره واقعه
یکی دو روز پس از این درگیری‌ها، پرویز پرستویی در یک پیام تصویری، توضیح داد: «شما سوالی از ما می‌کنید، جوابی از ما می‌خواهید که آن نیازمند توضیح بسیار است، من نمی‌توانم آن سؤال را تستی جواب دهم و شاید هم اصلا لازم نیست که من جواب این سوال شما را بدهم.

من با هدف دیگری آمده‌ام. من با هدف صلح آمده‌ام، من با هدفی آمده‌ام که در کنار هم بنشینیم و فیلمی را ببینیم که پیامش، پیام صلح است و می‌خواهد به تمام مردم نشان دهد که صلح چیز خوبی است و جنگ ویرانگر است و خب با این صحنه مواجه می‌شویم و حتی پلیس حضور پیدا می‌کند، پلیس حرف‌های بنده را می‌شنود، حرف‌های ایشان را هم می‌شنود و در واقع آن‌ها را محکوم می‌کند که شما حق ندارید ورود بکنید به این شکل، از یک شهر دیگر دوباره بدو بدو، تعقیب کنید و آرامش این‌ها را بگیرید و نگذارید مردم به سینما بروند. خب شما می‌توانید نیایید. بعد چرا فحاشی؟ چرا هتاکی؟ چرا حرف‌هایی که شایسته یک آدم نیست؟ شمایی که می‌گویی در مهد آزادی و در مملکتی که آزادی بیان هست زندگی می‌کنی آیا آزادی بیان فقط این است که شروع کنی آن‌چه را فحاشی و توهین به ناموس مردم است بر زبان بیاوری؟!»

حمله به گوهر خیراندیش
این تنها پرویز پرستویی نبود که در آمریکا مورد حمله قرار گرفت. گوهر خیراندیش هم که این روز‌ها در آن کشور به سر می‌برد، از تعرض در امان نماند و بار‌ها مجبور شد از معترضان بخواهد سخن خود را به دور از جنجال و بلوا، مطرح کنند. اما عجیب‌تر از آن، حمله معترضان به اسفندیار منفردزاده و شهبال شب‌پره، آهنگسازان و نوازندگانی بود که سالهاست از ایران مهاجرت کرده و در آمریکا کار و زندگی می‌کنند. این دو هم مانند ده‌ها ایرانی دیگر ساکن آمریکا که حتی برخی از آن‌ها منتقد و گاه مخالف جمهوری اسلامی‌اند، برای به تماشای نشستن فیلم «داستان‌های هزار و یک روز»، فحش شنیدند.

فیلم «داستان‌های هزار و یک روز» درباره چیست؟
موضوع فیلم «داستان‌های هزار و یک روز»، که به بهانه نمایش آن، چند معترض به صد‌ها ایرانی در آمریکا حمله و توهین کردند، چیست؟ در این اثر سینمایی داستانی که اولین‌بار در سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش درآمد، بناسان، غول چراغ جادو است که برای جلوگیری از اخراج همیشگی از منظومه خورشیدی، مجبور می‌شود شرط فرشته‌ای را بپذیرد تا با همکاری چهار انسان معمولی، یک آهنگ زیبا برای ایجاد معجزه‌ای بشری و واقعی خلق کند. ولی در این راه با ماجرا‌هایی از زندگی آنان درگیر می‌شود و قصه‌های‌شان را روایت می‌کند.

این فیلم در چهار کشور ایران، ژاپن، اتریش و عراق فیلمبرداری شده است و بازیگرانی، چون پرویز پرستویی، شیسوکو تسویا، گرهارد فرایلینگر، نورییوکی آساکورا و محمود بنکدارنیا در آن ایفای نقش می‌کنند. این اثر، محصول مشترک ایران و ژاپن است. احمدزاده در نشست خبری این فیلم در جشنواره جهانی فجر (خرداد 1400)، در توضیحاتی گفته بود: «گاهی اوقات آدم احساس می‌کند که باید به هر ترتیبی که می‌تواند، مثل نوشتن داستان، کشیدن نقاشی یا ساخت یک فیلم، از دیگران تشکر کند.

این فیلم هم در حقیقت برای تشکر کردن از شیسوکو تسویا، زنی ژاپنی است که سال‌ها به بهبود جانبازان شیمیایی ایران در آن کشور کمک می‌کرد.» این نشان‌دهنده آن است که اعتراض آن جمع اندک در آمریکا، بیشتر یک بهانه‌جویی بوده است تا این که بخواهند با نمایش فیلم «داستان‌های هزار و یک روز» مخالفت کنند؛ مگر این‌که مخالف صلح و دوستی جهانی و به‌ویژه نزدیکی ایرانی‌های داخل و خارج از کشور باشند.

سکوت سلبریتی‌ها در حمایت از پرویز پرستویی

بعد از ماجرای حمله عناصر ضد انقلاب به عوامل اکران فیلم «قصه‌های هزار و یک روز» در آمریکا، سکوت معناداری از سوی سلبریتی‌های ایرانی در حمایت از پرستویی شکل گرفته است. به گزارش گروه هنر و رسانه فارس، برنامه اکران فیلم «داستان‌های هزار و یک روز» با هدف ترویج صلح، با حضور پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش و زینب احمدزاده (به نمایندگی از پدرش) در سالنی در شهر لس‌آنجلس آمریکا برگزار شد.

در این مراسم، برخی ایرانیان مقیم آمریکا در حرکتی سازماندهی‌شده و به تقلای سام (احسان)،‌ ضمن هتاکی به هنرمندان کشورمان و شهید قاسم سلیمانی، سعی در متشنج‌کردن فضا و فیلمبرداری از آن را داشتند اما پرستویی به مکالمه با آن‌ها اعتنا نکرد و در پاسخ به اینکه چرا جواب نمی‌دهد، گفت: چون انسانی حرف نمی‌زنی! وی در پاسخ به شانتاژ آفرینی های یکی از عناصر ضد انقلاب در نشست پرسش و پاسخ با جمعی از ایرانیان بار دیگر تاکید کرد که من کنار مردمم شما کجایید؟ من نقدم را در مملکت خودم می‌کنم.

رفتار و اقدام غیرت آمیز پرویز پرستویی در مواجهه با عنصر ضد انقلاب با حمایت گسترده از سوی فعالان شبکه‌های اجتماعی در داخل و خارج از کشور، همراه شده است. اما سؤالی که در فضای فعلی در ذهن افکار عمومی ایجاد شده است، سکوت معنادار سلبریتی‌های داخلی نسبت به این موضوع است. در این چند سال اخیر، بازیگران و سلبریتی‌های ایرانی، در اکثریت موضوعاتی که کوچکترین تخصصی در آن نداشتند ورود کرده و گاهی حتی علیه حاکمیت و منافع ملی اقدام کرده‌اند ولی در موضوع اخیر و حمایت از رفتار پرویز پرستویی، عملا سکوت معناداری ازسوی برخی از هنرمندان ایجاد شده است . به طوری که به نظر می رسد گوهر خیراندیش و پرویز پرستویی به جز حمایت مردمی، هیچ حمایت صنفی از سوی همکاران بازیگر خود نداشته‌اند. بارها شاهد بوده‌ایم که سلبریتی‌ها، در مسائلی که کم‌ترین ارتباط را با حوزه تخصص‌شان دارد، موضع گرفته و اظهار نظر می‌کنند.

اما زمانی که از آنها انتظار می‌رود تا درباره موضوع مهمی که واکنش اغلب مردم کشور را در پی داشته، مواضع خود را روشن کنند، سکوت اختیار می‌کنند. در موضوع ترور شهید فخری زاده نیز، سکوت عجیب سلبریتی‌های داخلی موجی از انتقاد را در جامعه ایجاد کرد تا جایی که بعضی از کارشناسان، دلیل این سکوت را به علت ترس از عدم اخذ ویزا، تابعیت کشورهایی همچون امریکا و کانادا است. در همین رابطه، علیرام نورایی بازیگر سینما و تلویزیون در واکنش به سکوت معنادار سلبریتی‌های مدعی در برابر ترور دانشمند هسته‌ای کشورمان توسط رژیم صهیونیستی، نوشت: رفیق؛ سکوت درباره ترور دانشمند هسته‌ای کشورمان نشانه روشنفکری و ضدجنگ بودن نیست. نشانه دیگری است!

دلیل سکوت معنادار سلبریتی‌ها چیست؟
اغلب مواضعی که سلبریتی‌ها درباره موضوعات مختلف به نام میهن پرستی می‌گیرند، بیش از آنکه برگرفته از احساسات مردم دوستی‌شان باشد، از آن جهت است که شرایط لازم برای ویزای آمریکا را کسب کنند. یعنی لازمه اخذ ویزا و تابعیت ایالات متحده سلبریتی‌هایی را وادار می‌کند که در شبکه‌های اجتماعی، اظهارنظرهایی همسو با سیاست‌های دولت آمریکا داشته باشند و بالعکس، از اظهاراتی که موجب محکومیت غربی‌ها شود، خودداری می‌کنند. چرا که از سال 2017 به این سو، دولت ایالات متحده طی قوانین جدیدی که برای متقاضیان ویزای این کشور وضع کرد، از آنها می‌خواهد که سابقه‌ فعالیت خود در شبکه‌های اجتماعی طی پنج سال گذشته و همچنین اطلاعات بیوگرافی خود از ۱۵ سال گذشته را ارائه دهند.

توهین سازمان‌یافته به هنرمندان ایرانی در خاک آمریکا | چه کسانی به پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش حمله کردند؟

ادب، متانت، خویشتنداری و پاسخ‌های پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش به هتاکی برخی ایرانیان مقیم آمریکا با بازتاب‌های گسترده در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی همراه شد.

برنامه نمایش مستند «هزار و یک روز» ساخته حبیب احمدزاده با حضور پرویز پرستویی در سالنی در شهر لس‌آنجلس آمریکا با حاشیه‌ها و جنجال‌سازی‌های فراوان و آزار و حمله برخی ایرانیان مقیم آمریکا در بیرون و داخل سالن نمایش به مهمانان روبه‌رو شد. گوهر خیراندیش، شهبال شب‌پره و اسفندیار منفردزاده از دیگر مهمانان این برنامه بودند که آنها هم از شر آزار ایرانیان هتاک در امان نماندند. ایرانیانی که با دست داشتن پرچم آمریکا و تصاویر همنشینی پرویز پرستویی با سردار شهید قاسم سلیمانی بیرون سالن جمع شده بودند و تعدادشان به زور از انگشتان دو دست بیشتر می‌شد، با دیدن خیراندیش ناگهان به این بازیگر قدیمی سینمای ایران حمله‌ور شدند. خیراندیش هم با تاکید بر اینکه برادر آقای پرستویی دو سال در جبهه‌ها برای مردم ایران جنگیده، با فرستادن بوسه به همراهی پلیس آمریکا وارد سالن شد.

در داخل سالن هم ماجرا ادامه داشت. پس از پخش فیلم، پرستویی با خواندن شعری به حاضران خوشامد گفت و صحبت‌هایش را اینطور ادامه داد: شاید کمتر پیش بیاید که من به اینجا بیایم. آخرین بار ۵ سال پیش بود و شاید دیگر فرصت پیدا نکنم اینجا حضور پیدا کنم. نمی‌توانم از کسانی که اینجا حضور دارند تشکر نکنم، نمی‌توانم اسم نبرم از استاد اسفندیار منفردزاده، استاد شهبال شب‌پره که در ایران همیشه شاهد این هستیم که با همراهی جوان‌ها، مرتب گروه‌ها و خوانندگان تازه‌ای را تولید می‌کنند. صلح همین است، ما کار شق‌القمری انجام نمی‌دهیم. شخصا بارها دیدم که جوان‌هایی را به دنیای موسیقی معرفی کردند. کنش‌هایی که آقای منفردزاده انجام می‌دهد به گوش ما می‌رسد.

وی ادامه داد: افتخار دارم که بگویم اولین بار که به صورت جدی جلوی دوربین رفتم، جلوی دوربین آقای اسی نیک‌نژاد با فیلم «چنگال» از داستان‌های صادق هدایت بود. نمی‌توانم یاد نکنم از گوهر خیراندیش عزیز که گوهر گرانبهای سینمای ایران است. نمی‌توانم از شهرام عزیز که اینجا نشسته یاد نکنم، ما با هم در خلیج فارس با جانمان بازی کردیم و گوشت تنمان را در آب ریختیم. خیلی از عزیزان دیگر هستند که نمی‌شود از آنها نام نبرد. عذرخواهی می‌کنم، چون خودم دچار استرس شده‌ام. آدم‌های بزرگی اینجا هستند که نمی‌توانم از آنها اسم نبرم و نگویم که شما این کارهای بزرگ را اینجا انجام می‌دهید. آقای امیرقاسمی فکر نکنید ما شاهد برنامه‌های شما نیستیم، همین که دل مردم را خوش می‌کنید، کار بزرگی است. ما آنجا (در ایران) این کار را می‌کنیم، شما اینجا؛ ما هموطن هستیم و با هم گره خوردیم، جدا از یکدیگر نیستیم.

این بازیگر در ادامه درباره برگزاری این برنامه توضیح داد: در جریانم این کاری که این عزیزان انجام داده‌اند، حاصل چند ماه تلاش شبانه‌روزی است تا بنده و عزیزم زینب احمدزاده اینجا باشیم، البته جای حبیب احمدزاده خالی است. به ایشان مجوز ندادند که بیاید. کسی که بدنش ۸ سال در جنگ تکه‌پاره شده است. واقعیت این است که آقای احمدزاده فیلمساز نیست ولی تمام ۱۵ سالی که با یاران شهید طاهری و دیگر سرداران بدون لباس، کسانی که چشم و دست خود را از دست دادند و شهید شدند، بنای این کار را گذاشتند. آنها گفتند درست که جنگ تمام شده، اما قرار بوده ما حال دل آدم‌ها را خوب کنیم. ما قرار است ارتباط برقرار کنیم و با دولت‌ها کاری نداشته باشیم و در هر جای جهان بنای صلح را بگذاریم.

پرستویی با اشاره به بزرگانی که در راه صلح گام برداشتند، ادامه داد: چند سال است در حال انجام کارهایی چون ساختن خانه بهداشت، مدرسه و ایجاد شغل برای هموطن‌هایی هستیم که بارها فریاد زده‌ام حتی شناسنامه ندارند. ایرانی هستند ولی شناسنامه و هویت ندارند. چطور می‌شود افرادی از خارج بیایند و جانباز را معاینه کنند اما آن کسانی که باید نباشند. ای کاش احمدزاده بود و خودش توضیح می‌داد که قرار ما این است بیاییم و کنار هم قرار بگیریم و پیام صلح را ترویج کنیم. جنگ نابودگر است و نابسمانی بار می‌آورد. بیاییم کنار هم قرار بگیریم. الان عشق می‌کنم از اینکه کنار هموطن‌های نامدارم هستم.

همین که این وقت را گذاشتند و به این مراسم آمدند نشان می‌دهد ما می‌توانیم کنار هم باشیم. در بخش بعدی که جلسه پرسش و پاسخ بود، معترضانی که از بیرون به سالن نمایش راه یافته بودند پرسش‌هایی مطرح کردند که جلسه را با چالش مواجه کرد. یکی از این افراد با انتقاد از واکنش‌های پرویز پرستویی به اتفاق‌های جوامع دیگر جهان، از او پرسید کی قرار است صدای مادران جان‌باختگان آبان ۹۸ باشد و از شرایط سخت آنها بگوید. او همچنین در ادامه، هنرمندان حاضر در سالن را نیز مورد خطاب قرار داد و از آنها نیز در این باره پرسید.

پرستویی نیز در پاسخ گفت: فکر نکنید ما بیگانه‌ایم، هر کسی یک سهمی دارد. بنده به عنوان هنرمند آنچه یاد گرفته‌ام از کسانی آموختم که قبل از انقلاب اعدام شدند. بنده متولد ۱۳۳۴ هستم. تعریف مبارزه برای من متفاوت است؛ در واقع برای من طول مبارزه مهم است، عرض آن چیزی نیست. می‌خواهید من بروم و بمیرم؟ آیا تمام می‌شود؟ فرد معترض در ادامه به عکس گرفتن پرویز پرستویی با سردار قاسم سلیمانی اشاره کرد که پرستویی صحبت او را قطع کرد و ادامه داد: این نظر شماست. قرار نیست ما دو نفری در این جلسه صحبت کنیم. اما اگر فرصت باشد، من درباره همه این موارد با شما صحبت می‌کنم و هیچ واهمه‌ای هم ندارم. شما در ایران زندگی نمی‌کنید، ولی بنده در همین ایران کم مصیبت نکشیده‌ام.

وی در ادامه گفت: نظر شخصی بنده این است. امیدوارم در هیچ جای جهان چه آبان ۹۸ چه اوکراین و هر جای دیگر، قطره خونی ریخته نشود. شما یک جاهایی را خواب بودید و نشنیده‌اید، مثل خیلی‌ها که خواب بودند و بنزین گران شد. بنده لحظه به لحظه همه این کارها را انجام دادم، نه به این خاطر که شما خوشتان بیاید، بلکه انجام وظیفه کرده‌ام. دنیای مجازی همانقدر که مفید است، به همان اندازه سم است. من صبح که از خواب بیدار می‌شوم باید روی بند راه بروم تا همه از من راضی باشند. مثلا فرض کنید اتفاقی افتاده ولی موبایل من هنگ کرده و نتوانستم آن لحظه احساسم را ابراز کنم. فردای آن روز عده‌ای آمدند که سلبریتی کثافت و مزدور (که ادبیات قشنگی برای شماست) چرا واکنش نشان ندادی؟ بعد من نه به خاطر شما بلکه به خاطر وظیفه واکنش نشان می‌دهم، دوباره عده‌ای هجوم می‌آورند که سلبریتی کثافت چرا الان واکنش نشان دادی؟ خب چه کار کنم وقتی جا ماندم؟

پرستویی ادامه داد: قرار نیست لحظه به لحظه فقط حال شما خوب شود؟ من بیش از شما دلم برای آن عزیزان می‌تپد. باید بیایید و با من زندگی کنید؛ در سیستان و بلوچستان در جایی زندگی می‌کنم که آدم‌ها هویت ندارند، من را به عنوان پرویز پرستویی و رسول خادم را به عنوان قهرمان المپیک می‌شناسند ولی نمی‌دانند من بازیگرم، چون اصلا رادیو و تلویزیون ندارند. قرار است من سازنده باشم، وگرنه جرات من از شما خیلی بیشتر است. فکر نکنید اینجا فریاد می‌زنید و برایتان دست می‌زنند؛ من آنجا گلوی خودم را پاره می‌کنم. چند بار باید به جاهایی فراخوانده شده باشم بابت اینکه اعلام کردم این افراد شناسنامه ندارند؟ چند بار رفتم و پاسخ دادم. ولی اشکالی ندارد، من نقدم را در مملکت خودم می‌کنم.

این بازیگر با اشاره به بازی در فیلم «مارمولک» گفت: من این فیلم را بازی کردم و افتخار می‌کنم که در خانه هر ایرانی که پا بگذارید، بعد از قرآن و خیام و حافظ، یک «مارمولک» هم هست اما آن زمان که من این فیلم را بازی کردم، در میدان هفت‌تیر می‌خواستند من را با قمه بزنند، آن زمان شما کجا بودید؟ گوهر خیراندیش هم در ادامه برنامه در صحبت‌هایی گفت: مادر، عمه و خاله بنده همه قبل از انقلاب در خانه‌های خود روضه می‌گرفتند و خدا و پیغمبر را هم قبول داشتند. حال نمی‌توانیم وقتی در جایی زندگی می‌کنیم که معنی دموکراسی را کاملا به ما نشان می‌دهند، بیاییم یاد بگیریم به عقیده آدم‌ها احترام بگذاریم؟

پرستویی در بخش دیگر برنامه به مراسمی اشاره کرد که سال‌ها پیش با هنرمندان در جنوب کشور برای بازماندگان هواپیمای ایرباس برگزار شده است. او گفت: در حال سخنرانی در این مراسم بودم که ناگهان فریادی بلند شد، همگی به سمت صدا رفتیم تا خدای نکرده کسی آنجا نیفتاده باشد، دیدیم دختر جوانی کنار اسکله ایستاده و پدر خود را با فریاد از زیر آب صدا می‌زند. بچه‌های آنها قسم می‌خوردند تا یک سال ماهی نخوردند، چون حس می‌کردند گوشت تن خانواده‌شان خوراک ماهی‌ها شده است. ده سال طول کشید ما توانستیم فرودگاه آنجا را به نام شهدا کنیم.

در ادامه فرد معترض صحبت‌های پرستویی را قطع کرد و به پخش فیلم با مضمون پیاده‌روی اربعین امام حسین(ع) و حشدالشعبی اعتراض و علت مهاجرت خود و بخشی از مردم معرفی کرد. پرستویی در پاسخ گفت: این اعتقاد ماست و شما نمی‌توانید از این بابت ایرادی وارد کنید. مرد معترض پاسخ داد: اعتقاد شما زندگی ما را تباه کرده است. خانم خیراندیش از صدقه به مردم ایران می‌گوید ولی مردم ایران صدقه نمی‌خواهند.

پرستویی در پایان خطاب به فرد معترض گفت: شما الان پیروز میدان هستید، چون دوربین خود را دست گرفتید و سئوال خود را هم مطرح کردید. پس اجازه دهید بقیه افراد هم سئوال‌های خودشان را بپرسند. گفته می‌شود احسان رجبی که با نام سام رجبی بین ایرانیان مقیم آمریکا شناخته می‌شود، سردسته ایرانیان معترض و هتاک به پرستویی و خیراندیش و دیگر هنرمندان حاضر در این برنامه بوده است. این جودوکار پیشین عضو تیم ملی که به دلیل دوپینگ محروم و بعد به آمریکا پناهنده شد، پیش‌تر هم برای ایرانیان رای‌دهنده در انتخابات ریاست جمهوری و دیگر برنامه‌ها مشکل و آزار به وجود آورده است.

منابع:
خبرگزاری فارس
روزنامه جوان
خبر آنلاین
تریبون هنر
هنر آنلاین
توییتر