به گزارش خبرگزاري رويترز از نيويورک ، فعاليت بيش از حد اين ژن ، در کودکاني مشاهده مي شود که به بيماري سرطان مهلک نوروبلاستوما مبتلا هستند و محققان امريکايي بر اين باورند که مي توان با مهار اين ژن ، سرطان ياد شده را کنترل کرد و ميزان زنده ماندن کودکان مبتلا را افزايش داد.
محققان موفق شدند با مهار عملکرد اين ژن در موشهاي ازمايشگاهي ، سرطان انان را کنترل کنند و اميدوارند با اين روش بتوانند ، سرطان ياد شده را در کودکان نيز مهار کنند.
بيمارى سرطان در هر بافت يا عضوى از بدن انسان زمانى آغاز مى شود كه سلول هاى آن بر خلاف قوانين طبيعت و بدون كنترل رشد كنند.
با رشد غير طبيعى گاه در كوتاه مدت، گاه در طولانى مدت باعث اختلال در عملكرد بافت عضو يا اعضايى از بدن مى شوند.
رشد سلول هاى بدن در حالت طبيعى تصاعدى است، يعنى يك سلول به دو سلول وبيشتر تبديل مى شوند، در حالى كه تكثير سلول هاى سرطانى كاملاً خارج از اين روند طبيعى است.
تاكنون بيش از سيصد بيمارى سرطانى مختلف شناسايى شده است.
تعدادى از اين بيمارى ها با رشد و گسترش بسيار وسيع در بدن و تعدادى با رشد كمتر و گاهى در زمان طولانى تر پيشرفت مى كنند.
اگر درمان پذير نباشند موجب مرگ بيمار مى شوند.
از آن جايى كه بيمارى هاى سرطانى در نوع، رشد و پيشرفت در قسمت هاى مختلف بدن متفاوت هستند به همين دليل راه هاى تشخيص و جلوگيرى از پيشرفت بيمارى كه احتمالاً با درمان صددرصد بتوان جان بيمار را از مرگ نجات داد متفاوت است.
تحقيقات علمى و پزشكى ثابت كرده اند در صورتى كه راه هاى تشخيصى سرطان هاى سينه، دستگاه گوارش و يا ريه كه بسيار معمول هستند پيشرفته بود احتمال درمان و طول عمر بيشتر مى شد.
در صورت شناسايى اوليه و درمان هاى موجود شانس زنده ماندن مبتلايان حداقل تا بيش از هفتاد و هشت درصد مى شد.
محققان موفق شدند با مهار عملکرد اين ژن در موشهاي ازمايشگاهي ، سرطان انان را کنترل کنند و اميدوارند با اين روش بتوانند ، سرطان ياد شده را در کودکان نيز مهار کنند.
بيمارى سرطان در هر بافت يا عضوى از بدن انسان زمانى آغاز مى شود كه سلول هاى آن بر خلاف قوانين طبيعت و بدون كنترل رشد كنند.
با رشد غير طبيعى گاه در كوتاه مدت، گاه در طولانى مدت باعث اختلال در عملكرد بافت عضو يا اعضايى از بدن مى شوند.
رشد سلول هاى بدن در حالت طبيعى تصاعدى است، يعنى يك سلول به دو سلول وبيشتر تبديل مى شوند، در حالى كه تكثير سلول هاى سرطانى كاملاً خارج از اين روند طبيعى است.
تاكنون بيش از سيصد بيمارى سرطانى مختلف شناسايى شده است.
تعدادى از اين بيمارى ها با رشد و گسترش بسيار وسيع در بدن و تعدادى با رشد كمتر و گاهى در زمان طولانى تر پيشرفت مى كنند.
اگر درمان پذير نباشند موجب مرگ بيمار مى شوند.
از آن جايى كه بيمارى هاى سرطانى در نوع، رشد و پيشرفت در قسمت هاى مختلف بدن متفاوت هستند به همين دليل راه هاى تشخيص و جلوگيرى از پيشرفت بيمارى كه احتمالاً با درمان صددرصد بتوان جان بيمار را از مرگ نجات داد متفاوت است.
تحقيقات علمى و پزشكى ثابت كرده اند در صورتى كه راه هاى تشخيصى سرطان هاى سينه، دستگاه گوارش و يا ريه كه بسيار معمول هستند پيشرفته بود احتمال درمان و طول عمر بيشتر مى شد.
در صورت شناسايى اوليه و درمان هاى موجود شانس زنده ماندن مبتلايان حداقل تا بيش از هفتاد و هشت درصد مى شد.