مرهمی برای دردهایم/ برگرفته ای از آیات جزء سیزدهم؛

ناامیدی،‌ صاحب خود را می کشد

پس از شرک و کفر به خدا که بزرگترین گناه است، نومیدی از رحمت خدا و در امان دانستن خویش از عذاب خدا، از بزرگترین گناهان شمرده شده است.
يکشنبه، 23 مرداد 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
ناامیدی،‌ صاحب خود را می کشد

راسخون : پس از شرک و کفر به خدا که بزرگترین گناه است، نومیدی از رحمت خدا و در امان دانستن خویش از عذاب خدا، از بزرگترین گناهان شمرده شده است.

تنها کافران از رحمت خدا مأیوس می شوند:
یبنی اذهبوا فتحسسوا من یوسف و اخیه و لا تایئسوا من روح الله...(87/ یوسف)
پس از شرک و کفر به خدا که بزرگترین گناه است، نومیدی از رحمت خدا و در امان دانستن خویش از عذاب خدا، از بزرگترین گناهان شمرده شده است.
انسان مؤمن همیشه باید خود را بین ترس از عذاب الهی و امید به رحمت او نگه دارد.
نه چنان خود را از عذاب خدا ایمن بداند که به هر خلافی آلوده گردد و نه از رحمت الهی مأیوس شود که در اثر این یأس، از حرکت و خودسازی باز بماند، اگر انسانی از رحمت خدا مأیوس شود، به خدا کافر شده است؛ زیرا قدرت نامحدود خدا را محدود کرده و پنداشته است که دیگر خداوند نمی تواند او را ببخشد و رحمت و لطف بی پایانش را شامل او کند.
 

احادیث مربوطه:
امام صادق(ع): بزرگترین گناهان، شرک به خداوند است و بعد از آن یأس از رحمت خدا و سپس خود را از عذاب خدا ایمن دانستن.
امام علی (ع): بزرگترین بلا، نا امیدی است.
امام علی(ع): نا امیدی، صاحب خود را می کشد.
آنچه خدا خواست، همان می شود
اذهبوا بقمیصی هذا فالقوه علی وجه ابی یأت بصیرا و أتونی باهلکم اجمعین(93/ یوسف)
یکی از درس های سوره یوسف، غلبه خواست خدا بر خواست مخلوقات است.
برادران یوسف، او را در چاه انداختند تا ذلیل شود همان سبب شد که در خانه عزیز مصر جای گرفت و عزیز شد.
همسر عزیز، او را به زندان انداخت تا خوارش کند، همان سبب شد که نزد پادشاه، صاحب مقام و منزلت گردید.
برادران، پیراهن خونین او را نزد پدر بردند و یعقوب از غصه آن نابینا شد، ولی خدا خواست که بینایی یعقوب با پیراهن یوسف باز گردد.
این همه اسباب ظاهری دست به دست هم دادند تا یوسف را خوار کنند، ولی خدا خواست که یوسف روز به روز عزیزتر شود و چنین شد، و الله غالب علی امره.
 

احادیث مربوطه:
امام صادق(ع): تنهایی و دوری گزیدن از مردم عزت و احترام را بیشتر نگه می دارد تا دمخور شدن با آنان.
امام صادق(ع): هیچ بنده ای خشم خود را فرو نخورد، مگر اینکه خداوند بر عزت او در دنیا و آخرت افزود.
امام عسکری(ع): هیچ عزتمندی حق را فرو نگذاشت مگر این که به ذلت افتاد و هیچ ذلیل و ناتوانی حق را نگرفت مگر این که عزیز و نیرومند شد.
 

تسبیح رعد:
و یسبح الرعد بحمده و المئلکه من خیفته و یرسل الصواعق فیصیب بها من یشاء....(13/ رعد)
این تعبیر نشان می دهد که این پدیده آسمانی، موضوع ساده ای نیست. بلکه بازگو کننده علم و قدرت خداست؛ چرا که تسبیح به معنای منزه شمردن از هر عیب و نقص است و حمد به معنای ستایش خداست.
به این ترتیب غرش رعد، از اوصاف جمال و جلال خدا سخن می گوید.
این سخن ممکن است به زبان حال باشد، همان گونه که یک اختراع مهم، از علم و آگاهی مخترع سخن می گوید و او را مدح و ستایش می کند.
یا ممکن است به زبان قال باشد، چنان که بعضی مفسران گفته اند که تمام ذرات این جهان هر کدام برای خود سهمی از عقل و شعور دارند و تسبیح و حمد آنها از روی عقل و شعور و درک است.
 

آب بدبوی متعفن:
من ورائه جهنم و یسقی من ماء صدید(16/ رعد)
در ذیل این آیه از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است: «آن آب بدبو و متعفن را نزدیک شخص جهنمی می برند، او خود را عقب می کشد. آن گاه نزدیک تر می برند، صورتش از حرارت آن بریان شده، پوست سرش کنده می شود.
هنگامی که آن را می آشامد، درونش را متلاشی می کند و از پایین تنش خارج می شود.
خداوند در قرآن درباره آنها فرموده: و از آب جوشانی نوشانده می شوند که اندرونشان را متلاشی می کند. همچنین فرموده: و اگر تقاضای آب کنند، آبی برای آنان می آورند که همچون فلز گداخته صورت ها را بریان می کند.»
 

قیامت، امری بالاتر از تصور:
یوم تبدل الارض غیر الارض و السموات و برزوا لله الواحد القهار(48/رعد)
با تدبر و دقت در آیاتی که درباره تبدیل و تغییر آسمان و زمین در قیامت سخن می گوید، این نکته روشن می شود که این موضوع چنان عظمت دارد که از فهم و درک بشر خارج است و حقیقت را نمی توان تصور کرد.
 

تنها این مقدار فهمیده می شود که نظام هستی در آن روز به طور کلی تغییر می کند و به صورت دیگری در می آید.
اگر در روایاتی در این باره نقل شده، به مطالب حسی بر می خوریم، باید توجه کنیم که همه آنها از باب مثال و نزدیک کردن آن حادثه بزرگ به ذهن ها است، چنان که در آیاتی از قرآن نیز چنین است. برای مثال در آیه 20 سوره نبأ می خوانیم که «در قیامت، کوه ها به حرکت در می آید و به صورت سرابی می شود.» روشن است که منظور از سراب شدن کوه ها، حرکت آنها از جایشان و از بین رفتن آنهاست؛ نه این که کوه ها به صورت سراب درآیند. همچنین اگر در روایتی می خوانیم که در قیامت، خاک به صورت نقره در می آید، از باب مثال و تقریب به ذهن است و الا حقیقت آن روز بر عقل های ما پوشیده است.

 

 

شما مي توانيد آخرين اخبارايران و جهان رادر"واحداخبارواطلاع رساني راسخون"مشاهده نماييد.

997

منتظراخبار، انتقاد وپیشنهاد شماهستیم:
news@rasekhoon.net

 



نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.